Eric(a): The Little Detective free porn video

Eric of Erica de kleine detective Door Louis van Amoren. Hoofdstuk 1. Hallo, dag dames en heren. Wie ik ben? Wel, ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Eric Paul van Amoren. Het is mij aangenaam kennis met U te maken. Ik ben achttien jaar jong. Nog niet zo gek lang van school. Ik werk ergens op de boekhouding, maar ik zoek iets anders. Het liefst ergens in de stad en niet in zo'n klein dorpje waar ik nu zit. Ik heb wel al een paar keer gesolliciteerd, maar dat is nog steeds niets geworden. Laatst stond er en leuke advertentie in de krant. 'Detective in Amsterdam zoekt een jeugdige assistent(e). Eventueel inwonend. Brieven onder nr. 7530 van dit blad.' Daar heb ik op geschreven. Mijn ouders staan er wel een beetje achterdochtig tegenover, maar toch heb ik maar doorgezet. Ik heb nu antwoord gekregen. Een kort briefje met de vraag of ik bijgaande vragenlijst maar wil invullen. Wel honderd vragen. Veel gewone vragen, vragen die je kan verwachten bij een sollicitatie, maar ook een serie nog al intieme vragen. Of ik wel eens met een meisje naar bed ben geweest. Nou, daar is hier in het dorpje weinig gelegenheid voor, dus dat is alvast nee. En zo nog meer van die vragen. En dan of ik daar bezwaar tegen heb, of ik hier bezwaar tegen heb. En zo verder. Het kan wel eens gebeuren, dat ik bepaalde dingen moet doen om achter bepaalde inlichtingen te komen, etc., etc. En welke dingen dat zijn staat er nu net weer niet bij. De achterdocht van mijn ouders is nu nog groter, maar toch vul ik de vragenlijst in en stuur de hele business in naar het postbusadres in Amsterdam. Er gaan veertien dagen voorbij zonder bericht. Ik verwacht er eigenlijk niets meer van. Het idee was leuk, maar pech gehad. Maar dan ligt er ineens een envelop in de bus. Of ik komende week naar Amsterdam wil komen. Reisgeld wordt vergoed, niet gek dus. Als het dan toch niets wordt, dan heb ik in elk geval er een reisje naar Amsterdam aan overgehouden. Het wordt wel een beetje zenuwachtige week. De dagen kruipen voorbij, maar eindelijk is het de bewuste donderdag. Die ochtend krijg ik nog een hoop waarschuwingen. Maar ik antwoord dat ik echt wel in de gaten zal houden of het wat is of niet. Ik ben toch niet gek. Dus trek ik vroeg in de morgen richting Amsterdam. In mijn beste kostuum. De reis verloopt lekker en ik ben dan ook ruim op tijd in de hoofdstad. Ik moet er ergens op ??n van de bekende grachten zijn. Het is gemakkelijk te vinden. Een bordje naast de deur met als opschrift: 'Detectievebureau Perfect Speurwerk' en daaronder de naam van de eigenaar: 'C.J. van der Speuren'. Ik bel aan en gelijk klikt de deur open. Ik ga naar binnen. Er is niemand te zien, maar gelijk rechts is een soort wachtkamertje. Ik stap maar naar binnen, kijk eerst nog even wat rond, maar ga dan maar voor het raam naar de drukte op straat kijken. Dat is heel wat anders dan thuis. Het is hartstikke druk op straat. Maar ik hoor een deur opengaan en ik draai me om. Er stapt een man van een jaar of veertig binnen. Hij is vrij groot, breed geschouderd, een atletisch figuur, kortom een echte detective. Daar verdwijn ik bij in het niet. Ik ben nog geen 1 meter 78 en weeg precies 60 kilo, dus ik ben erg slank. Ik heb wel altijd veel aan sport gedaan en kan dus best wel tegen een stootje. Maar door mijn tenger figuur denkt iedereen dat ze mij wel kunnen pakken. De man stelt zich voor: 'Cas van der Speuren'. Ik vertel hem mijn naam en volg hem dan door de gang naar een grote kamer. Wanden vol met boeken, een enorm groot bureau. Verder een gezellig zitje en een vergadertafel. We nemen plaats in het zitje en hij steekt van wal. 'Ik zal je eerst wat over verschillende dingen vertellen en ook het een en ander laten zien. Daarna gaan we naar hiernaast koffie drinken. Het zakelijk gedeelte van het bureau zit in dit pand en in het pand hiernaast woon ik, samen met mijn vrouw. We hebben geen kinderen.' Hij vertelt wat ik zo allemaal te doen zal krijgen. Het administratieve gedeelte is voor mijn rekening en daarnaast moet ik hem assisteren met het detectivewerk. Het is een ??nmansbedrijf, maar hij heeft wel iemand nodig om bijvoorbeeld mensen te schaduwen of om zich bij bepaalde mensen op te dringen om inlichtingen in te winnen en meer van die karweitjes. Ik begin er steeds meer zin in te krijgen en ik geloof dat ik ook wel in de smaak val bij mijnheer van der Speuren. Hij vertelt nog het een en ander en laat me dan het pand zien. Tegenover zijn kamer is de kamer waar ik dan zou komen te zitten. Het is een leuke, ruime kamer, ook aan de achterkant gelegen met openslaande deuren naar een grote tuin. Een mooi bureau, veel kasten en ook een zitje. Op het bureau een telefoon waarop een hele serie binnenlijnen zijn aangesloten. Aan de voorkant van het pand is nog een kamertje voor de opslag van kantoorspullen, dan de wachtkamer en ook nog een vrij grote keuken. Op de eerste verdieping zijn ook nog een stuk of drie kamers. Eentje ervan is een vergaderzaal, de twee andere worden als een soort archief gebruikt. Mijnheer van der Speuren vertelt dat hier alles wat hij kan vinden in kranten, tijdschriften, rechtbankverslagen en zo hier wordt opgeborgen, netjes gesorteerd en gedocumenteerd. Dat zal ik in de toekomst moeten bijhouden. Verder is er nog een knots van een badkamer op deze verdieping. 'We gaan nu naar de zolder. Daar is nog een grote kamer. Als je dus eventueel hier wilt inwonen, dan kan je die kamer krijgen. De kamer is vroeger van onze assistente geweest en zij heeft de kamer ook ingericht. De kamer is misschien een beetje erg vrouwelijk ingericht, maar dat moet je maar op de koop toenemen. Het is een leuke, ruime en gezellige kamer.' 'Ik wil graag hier inwonen, anders moet ik toch ook naar een kamer uitkijken.' Wel, het is een pracht kamer. Ongeveer 7 bij 6 meter groot, over de volle breedte en hoogte is een raam, van waaruit je over de daken van Amsterdam kijkt. De kamer is helemaal in zacht roze geschilderd, ook zacht roze gordijnen, een prachtig lichtgroen met goud behang en donkerroze vloerbedekking. Een leuk tweepersoonsbed, ook in roze met kastjes en een pracht van een toiletspiegel. Op het bed een heel dik vacht, ook in het donker roze. Ik kijk verder in het rond. Er staat nog een meesterlijke hoekbank, zo'n echte hele luie. Een eiken kast met een bar er in met aan de andere kant een grote vierdeurs spiegelkast, zeker wel 3 meter lang en behoorlijk hoog. In de hoek zit nog een deur. Ik loop er op af en maak 'm open. Er achter is een kleine badkamer met een ligbad, een toilet, een bidet en een wastafel. En ook dit allemaal in het roze. 'Het is meer dan fantastisch', zeg ik tegen mijnheer van der Speuren. Hij lacht: 'Kom, dan gaan we koffiedrinken en stel ik je aan mijn vrouw voor. Zij heeft natuurlijk ook een stem in het kapittel. Als zij nee zegt, dan gaat het niet door.' We zakken weer naar beneden. We kunnen binnendoor in het andere huis komen. In mijn toekomstige werkkamer zit een deur, die in de gang van het woonhuis terecht komt. Mijnheer van der Speuren zegt: 'als je naar het andere huis wilt gaan, dan moet je altijd eerst op deze knop van het telefoontoestel drukken. Er gaat dan bij ons een zoemer en dan wordt tevens de telefoon op een toestel hiernaast overgezet.' We gaan het andere huis in en even later sta ik in de woonkamer tegenover een buitengewoon knappe vrouw. Ze is iets langer dan ik. Lang blond haar. Zo te schatten tussen de dertig en vijfendertig jaar. Maar oei, wat ziet zij er fantastisch uit in die prachtige lange huisjurk. Ze stelt zich voor: 'Diana van der Speuren.' Ik zeg ook mijn naam, maar weet verder niet veel te zeggen. Gelukkig gaat ze eerst voor koffie zorgen en kan ik even op adem komen. Maar als we aan de koffie zitten, vraagt ze honderd uit. Allerlei dingen over mijn leven tot nu toe. Waarom ik heb gesolliciteerd en zo verder. Ze vraagt ook nu weer enkele intieme dingen en ze vraagt dat alles of het heel gewoon is. Ze lacht: 'het kan best eens gebeuren dat je om achter bepaalde inlichtingen te komen eens met een vrouw naar bed moet en ik wil zeker weten dat je bepaalde situaties aan kan. Maak je daar problemen van?' Ik heb geen bezwaren en dat zeg ik dan ook. Ik wil naar Amsterdam om iets te beleven en hier is mijn kans. Ze vraagt weer verder. Het ijs is al aardig gebroken, maar ze laat me wel merken, dat zij ook mijn bazin zal zijn als ik het baantje krijg. Mijnheer van der Speuren bevestigt dat: 'Als we het eens worden, moet je wel weten, dat zowel mijn bevelen als de bevelen van mijn vrouw stipt worden opgevolgd. Anders kunnen we niet samenwerken. Dat zal je altijd in de gaten moeten houden.' Ik begrijp dat en zeg dan ook: 'Dat is geen enkel probleem. Ik zal alles wat jullie opdragen gewoon uitvoeren.' Mevrouw vraagt of ik de kamer al heb gezien en of ik 'm neem. 'Heel erg graag, mevrouw.' 'Je kan ook bij ons eten op voorwaarde dat je mij bij alle drie de maaltijden helpt.' 'Natuurlijk doe ik dat graag. Het eetprobleem is dan tenminste ook opgelost voor mij.' 'Oke, dan zal ik je de dagindeling even vertellen. - 6.30 uur opstaan, - 7.30 uur bij haar in de keuken om het ontbijt klaar te maken, - 8.00 uur klaar met het ontbijt en afwassen, - 8.15 uur aanvang van de werkzaamheden, - 10.00 en 11.00 uur voor koffie zorgen, - 12.00 uur weer in de keuken om voor de lunch te zorgen en daarna lunchen, - 13.15 uur weer aanvang van de werkzaamheden, - 15.00 uur zorgt zij voor de thee, - 17.00 uur naar de keuken om voor het diner te zorgen, daarna eten en afwassen. Daarna ben je vrij. Op je kamer kan je 's-avonds zelf wel koffie zetten. Bovendien moet je wel je eigen kamer schoon houden en de boel een beetje bijhouden. De rest wordt allemaal verzorgd.' Het duizelt me allemaal een beetje. Naast de kost en inwoning komen we ook mijn salaris overeen. Het is niet eens zo gek. Best een aardig salaris. Maar mijnheer van der Speuren waarschuwt me: 'het kan best gebeuren dat je voor bepaalde klusjes ook 's-avonds of 's-nacht op stap moet. En dat is bij het salaris inbegrepen. Overwerkgeld is er niet bij. En mevrouw vult aan: 'Je mag natuurlijk wel uitslapen als het heel erg laat is geworden.' Dat is dan alles. Meneer van der Speuren zegt dan: 'voortaan noem je ons maar Diana en Cas. Dat gemevrouw en gemijnheer is voor ons niet nodig.' Diana glimlacht me toe: 'ik wil nog een paar maten van je opnemen. Het kan wel eens gebeuren dat je voor bepaalde klusjes speciale kleding nodig hebt en daar kunnen we dan voor zorgen. We hebben altijd wel wat in voorraad.' Cas legt me een contract voor waarin alles wat we besproken hebben in staat. Bovendien een bepaling dat ik me voor twee jaar aan hen verbind, maar ook dat zij mij in die twee jaar ook niet kunnen ontslaan. Na twee jaar wordt het contract stilzwijgend met vijf jaar verlengd. Ik lees het vluchtig door, maar zet al gauw mijn handtekening. Diana en Cas zetten ook hun handtekening er onder. Diana zorgt nog een keer voor koffie. Cas zegt tijdens het koffie drinken; 'het is nu donderdag.Wat mij betreft kan je maandag aanstaande beginnen. Kan dat?' 'Ja hoor, ik werk toch via een uitzendbureau, dus kan ik per dag opzeggen. Heel graag zelfs.' 'Goed, zorg dan dat je hier om een uur of twee in de middag bent, dan kan je op je gemak alles uitpakken en om vijf uur met het eten beginnen. Oke?' 'Ik vind het best.' We praten nog wat, maar dan nemen we al gauw afscheid van elkaar en sta ik weer op straat. Ik ga al weer gauw terug naar het station. Zin om eerst nog eens door Amsterdam te lopen heb ik niet. Ik ben helemaal vol van mijn baantje. Met de eerstvolgende trein zak ik weer naar het zuiden. Hoofdstuk 2. Thuis heb ik nog een heleboel bezwaren te overwinnen. Maar ik vertel alleen wat ik kwijt wil en na lang heen en weer gepraat krijg ik eindelijk toch toestemming, zij het niet van harte. De zaterdag voor mijn vertrek begin ik al met mijn spullen in te pakken. Veel is het niet en het stelt ook niet zo veel voor. Een koffertje vol en nog een beetje in een tas en dat is het. Nu gaat de tijd wel erg vlug en het is in een zucht van tijd maandagmorgen en tijd om te vertrekken. Ik neem afscheid met de belofte om gauw en geregeld te schrijven. Nog een zwaai en ik stap de bus in en ben vertrokken. En zo sta ik op eigen benen. Voorlopig brengen die benen me richting Amsterdam. Precies twee uur stap ik mijn nieuwe verblijfplaats binnen. Cas verwelkomt me bij de deur. Hij lacht: 'welkom Eric en veel succes in je nieuwe baan.' Hij brengt me naar mijn kamer 'Tot vijf uur, Eric. Kom dan maar naar mijn kamer toe.' Hij draait zich om en zegt: 'tot straks'. Ik knik terug: 'ja, tot straks, Cas.' En ik ben alleen in mijn prachtige grote vrouwelijke kamer. Ik drentel wat rond en staat dan nog een poosje uit het raam. Maar langzaam kom ik tot de werkelijkheid terug. Ik maak mijn koffer en tas open en pak de spullen uit. Ik maak dan alle vier de deuren van de spiegelkast open. Tweedeurs legkast en tweedeurs hangkast. Verwonderd kijk ik in de kast. Er liggen al roze handdoeken, badlakens en washandjes. Ik leg er wat van mijn spullen bij. Vlug kijk ik in de andere legkast. Die biedt nog een grotere verrassing. Er ligt van allerlei dameskleding zoals truitjes, slipjes, hemdjes, panties, nylons, b.h.'s, babydolls en nog meer nachtkleding. Wat moet dat nu in mijn kast. Vlug kijk ik in de hangkasten. De eerste is leeg, maar in de tweede hangen jurken, rokken, bloesjes, houserobes en zelfs avondjurken en een paar jassen. Op de grond schoentjes met hoge hakken, laarzen en slippers. En alles met enorm hoge hakken. Het is maar vreemd. Maar vooruit maar. Ik doe al mijn spullen in de kasten en mijn toiletspullen en scheerapparaat breng ik naar de badkamer. Het scheerapparaat heb ik nog wel niet dikwijls nodig, een keer in de week is meer dan genoeg, maar met zo'n knappe bazin moet ik natuurlijk wel glad verschijnen. Ik heb nog een heleboel tijd over. Ik kan nog best wel eerst een bad nemen. Ik laat het bad vollopen en gooi er een hand badzout in. Ik gooi mijn kleren uit en kruip in het bad. Het is heerlijk. Lekker laat ik me weken en sop me lekker met een badspons in. Maar dan spoel ik me toch maar af en droog me met zo'n grote roze baddoek lekker af. Naakt loop ik terug naar mijn kamer. Ik kan hier zo rond lopen, want overburen kunnen hier toch niet naar binnen kijken. Ik ga op het krukje voor de toilettafel zitten. In de laatjes zit ook nog een heleboel opmaakspullen. Toch wel een vreemde zaak. Maar goed, ik zal me er maar niet druk om maken en me aankleden. Nieuwsgierig kijk ik daarna nog even in de kast met de bar. De bar is zowaar gevuld met allerlei flessen. Ook glazen staan er bij. Achter een ander deurtje vind ik een t.v.-toestel. Een ander deurtje klapt open tot een soort bureautje, helemaal compleet met briefpapier en zo. Op het nachtkastje staat nog een telefoon. Maar het is bijna vijf uur. Ik loop maar naar beneden en tik aan bij Cas. 'Loop maar alvast door naar Diana. Ik werk nog even door. Kom me maar halen als het eten klaar is.' Ik loop naar mijn werkkamer en druk daar op de knop op de telefoon. Via de deur in de kamer loop ik door naar het andere huis. De keuken weet ik al te vinden, want die had ik de vorige keer ook al gezien. Diana is al in de keuken. Ze verwelkomt me vriendelijk: 'hallo, Eric, fijn dat je er bent. Ik hoop dat je een gezellige tijd bij ons tegemoet gaat.' Lachend antwoord ik: 'ja, dat zal best wel gaan.' Ze vertelt wat we gaan eten en legt uit wat ik moet doen. We gaan iets Indisch eten en ik moet verschillende dingen klaar maken. Zelf doet ze een schortje voor. Dan haalt ze er nog een uit de kast. Een wit, kanten echt vrouwelijk schortje met ruches. 'Doe jij deze maar om, dan kan je costuum niet vuil worden.' Ik protesteer een beetje, maar zij is onverbiddellijk en zo sta ik met dat schortje voor in een keuken van een van Amsterdams grachten Indisch eten klaar te maken met mijn nieuwe bazin. Een drie kwartier zijn we nog wel bezig. Diana legt nog een paar dingen uit. Maar toch een beetje nieuwsgierig vraag ik: 'Van wie is al die meisjeskleding in mijn kamer?' Diana lacht: 'dat is kleding die we voor de zaak voor onze vorige assistente hadden gekocht. Toen ze wegging heeft ze dat natuurlijk niet meegenomen. Het is dus gewoon kleding van de zaak. Ze ging daarin dikwijls iemand schaduwen of zo. Er is neem ik aan ruimte genoeg in die kast, dus kan het er wel blijven hangen. Bovendien is het wel handig. We geven nog wel eens een feestje, dan kan jij ook verkleed komen.' Ik ga er maar niet op in. Eindelijk is het eten klaar. De tafel in de salon wordt gedekt en ik mag de wijn inschenken. 'Zo, ga jij Cas nu even halen?' Ik wil het schortje afdoen, maar Diana zegt: 'houdt het maar aan want straks moet je toch nog opdienen.' Ik laat het maar zo en ga naar het andere huis om Cas te halen. Op mijn tikken roept Cas dat ik binnen kan komen. 'Het eten is klaar Cas, of je komt?' Hij bekijkt me en lacht even: 'zo, dat staat je leuk, het fleurt dat costuum een beetje op. Diana weet wel wat je goed staat.' Samen lopen we terug naar de salon en gaan we aan tafel. Ik dien de boel op. Het eten verloopt gezellig en het smaakt ook erg lekker. Als toetje haalt Diana nog ijs. Langzaam lepel ik het naar binnen. Dat is pas genieten. Maar aan alles komt een eind. Samen met Diana ruim ik de boel af. En ook de afwas doen we samen. Er staat wel een vaatwasmachine, maar kennelijk is dit er een beetje te weinig voor. Tijdens de afwas vertelt Diana al iets over het werk. 'Ik zal je de eerste week helemaal inwerken op de administratie. Ik ken het werk door en door, maar heb er geen zin meer in. Ik help liever wat bij het detective-werk.' Na de afwas zegt ze: 'je zal nu wel moe zijn. Ga maar naar je kamer en kruip maar vroeg in bed, dan ben je morgen helemaal fris om te starten. Neem het schortje maar mee, dan kan je dat morgenochtend bij het ontbijt weer dragen.' Het valt wel een beetje tegen, maar ik wens haar maar welterusten en ga naar mijn kamer. Veel slaap heb ik nog niet, dus kijk ik eerst nog wat rond in mijn kamer. Het telefoontoestel is gewoon op het centrale toestel aangesloten. Naast het toestel staat nog een wekkerradio. Eigenlijk heb ik zo'n ding niet nodig, ik ben altijd op tijd en vroeg wakker, maar ja, voor de zekerheid stel ik het ding toch maar in. Ik maak de bar open en neus wat rond. Ik schenk mezelf een glaasje port in en kleed me daarna maar uit. Ik loop naakt naar de kast om mijn pyjama te pakken. Terwijl ik die pak zie ik weer die dameskleding. Ik bekijk nu een beetje nauwkeuriger wat er allemaal hangt. Stuk voor stuk haal ik er wat uit de kast. Er zijn prachtige jurken bij, maar ook gewone eenvoudige jurkjes van dunne stof. Korte jurkjes. korte rokjes, maar ook lange avondjurken. Een van die avondjurken houd ik voor me, terwijl ik voor de spiegel sta. Het is wel een buitengewoon prachtig gewaad, maar het is geen gezicht mijn hoofd met dat korte haar er boven. In het andere deel van de kast bekijk ik de babydolls en nachtgewaden. Een lang, doorzichtig zwart nylon nachtgewaad trekt me in het bijzonder aan. Ik houd het voor me en kijk in de spiegel. Ik grinnik tegen mezelf en denk: 'waarom zal ik zo'n stom pyjamajasje en zo'n strakke pyjamabroek aandoen. Ik trek dit aan. Dit zit vast lekker.' Ik gooi de pyjama terug in de kast en trek het gewaad aan. Voor de spiegels paradeer ik heen en weer. Het zit fantastisch. Ik ga languit op de bank liggen en drink daar langzaam mijn port uit. Als het glas leeg is, is het ook wel tijd om naar bed te gaan. In de badkamer spoel ik het glas nog even om en kruip daarna in bed. En ondanks alle belevenissen val ik al gauw in slaap. Hoofdstuk 3. Ik schrik wakker van de radio. Verwonderd kijk ik rond. Waar ben ik? Maar alles schiet me weer gauw te binnen. Ik kruip uit bed en loop nog eens heen en weer voor de spiegel. Maar ik moet opschieten. Ik ga me vlug wassen en kleed me daarna aan. Precies half acht ben ik in de keuken. Ook Diana komt vrijwel gelijk de keuken in. Ze draagt een pracht van een homedress. Ze ziet er in elk geval ook nu weer fantastisch uit. Ze kijkt of ik mijn schortje draag, maar daar heb ik wel voor gezorgd. We maken samen het ontbijt klaar en intussen komt ook Cas binnen. 'Goede morgen Eric, lekker geslapen'. 'Ja hoor, de hele nacht niet wakker geweest. Aan een stuk door geslapen.' Ook nu eten we met z'n drieen in de salon. Eten, afruimen en alles even afwassen is vlug gebeurd. Ik mag mijn schortje afdoen en samen met Diana ga ik naar mijn werkkamer. Ik ga achter het bureau zitten en zij komt naast me zitten om alles uit te leggen. Steeds ben ik me haar aanwezigheid bewust. Ze legt alles duidelijk en heel goed uit. En ik krijg een beetje meer inzicht in de zaak. Het lijkt maar een eenmansbedrijf, maar er gaat enorm veel om. Heel veel opdrachten worden ook uitbesteed. Vooral de bewakingsopdrachten gaan naar allerlei bedrijven of tussenpersonen. Zo vliegen de uren voor bij, de dag is zo om en ook de volgende dagen vliegen om. De eerste weken zitten er zo op. Ik help haar trouw met het huishouden en verder werk ik al bijna helemaal zelfstandig aan de administratie. In de weekenden zijn zij veel weg en moet ik mezelf een beetje bedruipen, maar dat gaat me ook best af. Verder hebben verschillende keren het schaduwen beoefend. Ik moet Cas volgen, lopend door Amsterdam. De eerste keer ging het een poosje goed, maar toen was ik hem ineens kwijt. Met veel geluk wist ik toen het huis weer terug te vinden. Maar Cas vond toch dat ik het voor de eerste keer goed had gedaan. De tweede keer ging het dan ook een stuk beter. Verder leert hij hoe ik tijdens het volgen anders moet gaan lopen, hoe ik met kleine veranderingen er heel anders uitzie en nog meer. Op een vrijdagmiddag, ongeveer drie weken nadat ik bij hen in dienst gekomen ben, komt Cas mijn kamer in. 'Morgen tegen twaalf uur komt iemand langs die voor zijn fabriek een bewakingsopdracht wil afsluiten. Het is nog niet zeker of we het contract krijgen, dus we moeten ons een beetje van onze beste zijde laten zien. Hier heb je de gegevens, een voorbeeld voor een contract heb je wel. Als jij dan het contract wilt opstellen. Het bedrag laat je nog maar open. Ik begin met 250.000 gulden en als dat niet gaat dan zak ik tot 225.000, maar niet verder. Dus als jij je een beetje aardig opstelt tegenover onze klant en we krijgen de opdracht dan krijg jij honderd piek. Ok??' Daar kan ik geen bezwaar tegen hebben, dus vol goede moed begin ik het contract nog uit te typen. Het is nog een heel karwei en het loopt al tegen vijf uur als ik het Cas voorleg. 'Ja, hoor, dat is het, je hebt het goed gedaan.' Cas blijft nog even en ik ga naar Diana om haar met het eten te helpen. Diana vertelt het een en ander over morgen. 'Je moet morgen maar om ongeveer half negen in de keuken zijn. Dan kan je op je gemak je klaar maken voordat die klant komt. Als hij aanbelt, doe je open en breng je hem naar het bureau van Cas. Je installeert hem in het zitje en biedt hem een sigaar of sigaret aan. Je vraagt of hij iets wil drinken, koffie of een ander drankje en ze zorgt dat hij dat zo snel mogelijk krijgt. Denk er aan dat je sympathiek overkomt, wees aardig voor hem en je blijft bij hem in de buurt. Ga maar gewoon naast hem zitten of je gaat vlak naast hem staan. Als alles goed gaat, krijgen we het contract wel. Zal je goed je best doen?' 'Voor die honderd piek doe ik alles.' Diana lacht: 'we zullen zien.' Na het eten vraagt Diana of ik koffie blijf drinken. Het wordt gezellig, we spelen een spelletje mah-yong en pas om een uur of tien stuurt Diana me naar mijn kamer. Ik kijk nog even naar de televisie, maar al gauw kleed ik me uit en was me een beetje. Ik trek een frivool nachtgewaad aan. In de weken die ik hier ben heb ik nog niet eenmaal een pyjama gedragen. Elke nacht heb ik in een babydoll of een nachthemd geslapen. Het draagt veel lekkerder en ik voel me er lekker in. Ik drink nog een glaasje port en kruip daarna vlug in bed. En al gauw val ik in slaap. De volgende morgen word ik wakker van de zoemer. Ik kijk op mijn klokje, het is pas kwart over zeven. Ik neem de telefoon op, het is Diana. 'Wat ik je nu ga zeggen, moet je precies zo uitvoeren. Luister goed, want ik zeg het maar een keer. Je scheert je goed, je neemt daarna een bad, een uitgebreid bad. In het kastje in de badkamer staan een fles met roze badkorrels, daarvan gooi je een handje of wat in het water en roer je de boel er goed door. Na het afspoelen en afdrogen, loop je naar het achtereind van de badkamer. Je ziet daar een klein paneeltje. Je drukt op de bovenste knop en je zal zien dat er een deur open gaat. In de ruimte er achter zal je een koffer vinden. Die koffer neem je mee terug naar je eigen kamer. In de badkamer druk je nu op de onderste knop en de deur gaat weer dicht.' Het is even stil. 'Heb je het begrepen tot nu toe?' 'Ja hoor, geen probleem, maar ....' Diana onderbreekt me en gaat verder. 'Je spuit nu goed met de deodorant onder je oksels en trekt de spullen aan die in de koffer zitten. Dat is de dienstkleding voor vandaag. Je kan daarna in de keuken gaan eten. Als je hebt gegeten, maak je eten klaar voor mij en breng dat naar mijn slaapkamer. Cas is naar Hilversum en komt pas tegen twaalf uur terug. Gesnopen?' Ik heb het gesnopen en zeg dat ik alles precies zo zal uitvoeren. Ik leg de haak weer op de telefoon en ga haar opdracht uitvoeren. Scheren en een bad nemen. Afdrogen en dan naar het paneel. Het zit een beetje achter een gordijn en ik had het nog niet eens opgemerkt. Ik druk op de knop en de deur gaat open. Het is zo in de tegel weggewerkt dat het zo niet zichtbaar is. Ik kijk naar binnen. Vol verbazing blijf ik staan. Het is een enorm grote ruimte. Aan een kant allemaal kledingkasten, aan de andere kant een enorme toilettafel van wel drie meter lang. De rest van de muur is een grote spiegelwand. Vlug kijk ik overal even rond. De kasten zitten vol met kleding, een zevental met dameskleding en de overige drie, nu ja het is geen herenkleding, laten we zeggen tussen heren- en dameskleding in. Maar ik moet opschieten, vlug pak ik de koffer en ga terug naar de badkamer. Na een druk op de onderste knop, gaat de deur weer dicht. Er is niet te zien dat hier zo?ven nog een opening was. Terug in de kamer ga ik voor de toiletspiegel zitten. Ik spuit een lading deodorant onder mijn oksels. Toch een beetje nieuwsgierig maak ik de koffer open. Ik kan mijn ogen niet geloven. Moet ik dit aantrekken? Ik twijfel even. Maar ja, wat moet ik dan. Diana was erg duidelijk. Je trekt dat aan. En ach, wat kan mij het ook schelen. Ik blijf toch binnen en die vent ken ik toch niet en zie ik daarna ook nooit meer. Dus toch maar aantrekken. Allereerst een slipje. Een nylon, finaal doorzichtig slipje. Ik trek het aan. Het is wel erg klein. Maar het gaat. Dan een overhemd. Ook al erg doorzichtig. Wit met ruches aan de mouwen en in het midden tot aan de hals toe. Het overhemd blijft open van mijn hals tot op de hoogte van mijn tepels. Ik durf niet in de spiegel te kijken, dus pak ik nu de kousen. Het zijn zilverachtige lurex kniekousen. Ik haal de broek uit de koffer. Een beetje angstig kijk ik naar het geval. Ik heb bijna een schoenlepel nodig om er in te komen. Zo strak is dat ding. Het zit als gegoten. Elke vorm van mijn lichaam is in deze zwart fluwelen broek te zien. De pijpen komen tot net onder mijn knieen tot op de kousen. Schoenen liggen ook in de koffer. Of schoenen, het zijn een paar korte laarsjes met een iets wijde schacht. Ik schrik van de hakken. Ze zijn zeker wel een negen centimeter hoog. Wat is haar bedoeling. Moet ik voor gek lopen. Ik denk er maar niet over na. Maar er ligt nog meer in de koffer. Een zilveren halsketting met een amor en daaronder in grote letters 'love'. Verder een echt dameshorloge en voor mijn andere pols en zilveren slavenarmband en een ring met twee harten gestrengeld. Eindelijk heb ik alles aan. Ik loop voor de spiegel heen en weer. Door die hoge hakken ben ik wel genoodzaakt een beetje sexy te lopen. Ik blijf naar mijn spiegelbeeld kijken. Ik kan er niet over uit. Waar is dat nu voor nodig om er zo bij te lopen. Maar ik moet verder. De volgende opdracht is eten. Vlug eet ik mijn boterhammen op en maak daarna het ontbijt voor Diana klaar. Op het dienblad zet ik een bord met een sneetje brood met kaas, een beschuit, een pot thee, kopje, suiker en ga op zoek naar haar slaapkamer. Op de eerste etage tik ik op haar kamer en stap na haar antwoord naar binnen. Wat ziet die kamer er fantastisch uit. Veel spiegels, veel roze en een enorm bed zie ik in een flits. Diana kruipt onder de dekens vandaan en kijkt naar me: 'Oh, Eric, je ziet er heerlijk uit. Dit is toch veel beter dan al die saaie costuums die jij altijd aan hebt. Zo wil ik dat je je voortaan bij ons kleedt. Dit is hartstikke leuk.' "Ik vind het maar matig. Zo kan ik toch niet de straat op.' Diana antwoordt: ' maak je daar maar geen zorgen over.' Ze gaat rechtop zitten en ik zet het kussen rechtop. Ze heeft een doorschijnend nachthemd aan. Ze heeft fantastisch mooie tietjes. Trouwens, ze is helemaal fantastisch. Ik kijk naar haar, terwijl ik het dienblad voor haar neerzet. Maar ik draai me om en wil weer weggaan. 'Nee, ik wil hebben dat je hier blijft. Ga eens midden in de kamer staan. Ik wil naar je kijken. Misschien is er nog iets te verbeteren.' Ik ga in het midden van de kamer staan en kijk naar haar en zij, terwijl ze doorgaat met eten, naar mij. Ik weet niet waar ik het moet zoeken, terwijl zij me zo aanstaart. Ik ben dan ook blij als ze klaar is met eten. Ik loop op haar toe en neem het dienblad weg. Maar Diana houdt me tegen. 'Ik zie al wat er nog veranderd moet worden, Eric, kom maar even mee.' Ze stapt uit bed, pakt mijn hand en neemt me mee naar een klein zijkamertje. Ik moet in een soort kappersstoel gaan zitten. Ze staat nu voor me. Ik zie het haar van haar kutje door haar nachthemd heen schijnen. Ze ziet mijn blik. 'Je moet een ding weten. Je mag mij alleen aanraken als ik dat wil, als ik je daar opdracht voor geef. Doe het nooit zonder mijn toestemming want dan zal je dat lang heugen.' 'Het is zo verleidelijk als je zo rond loopt.' "Niets mee te maken, daar moet je maar aan wennen.' Ze klapt de stoel achterover en daar lig ik. "Houdt je ogen verder maar dicht' zegt Diana. Ik voel hoe ze met mijn gezicht bezig is, hier en daar wordt er een haartje uitgetrokken, er wordt wat gesmeerd. Ze is zeker wel een kwartiertje bezig. Maar eindelijk is ze klaar. De stoel wordt weer opgeklapt en ik mag mijn ogen weer open doen. Verwonderd kijk ik in de spiegel. 'Verrek, je hebt me opgemaakt' is mijn eerste reactie. 'Ach, een heel klein beetje maar, heel lichtjes' antwoordt Diana. Inderdaad heeft ze niet overdreven, maar toch is het best wel zichtbaar. Een bruine make-up, een lichte ogenschaduw, een lichte lippenstift, iets rouge op mijn wangen. Alleen mijn wenkbrauwen zijn helemaal weg geepilleerd en nu aangezet met een zwarte boog. Ook het streepje op mijn oogleden is goed zichtbaar. 'Zo, laat nu nog even je nagels zien.' Ik protesteer: , het is nu wel genoeg, je gaat toch zeker ook nog niet eens mijn nagels lakken of zo. Ik wil niet. Ik neem ontslag als je steeds zulke dingen met me uithaal.' Maar Diana antwoordt simpel: ,Je hebt een contract getekend voor twee jaar en daar staat in dat wij de dienstkleding en je outfit uitmaken. Om bepaalde klanten voor ons in te nemen of om van bepaalde mensen inlichtingen los te krijgen zal je wel eens van de gewone weg afmoeten. Op dat gebied wil ik dan ook nooit protesten horen, anders neem ik andere maatregelen. Ik ben jouw baas en Cas is jouw baas en je volgt al onze bevelen zonder commentaar en stipt op. Begrepen en geef nu je handen.' Totaal verbijsterd geef ik mijn handen. Ze vijlt ze bij en lakt ze daarna met een zilverkleurige nagellak. 'Zo, dat is dat. Even laten drogen, dan haal ik nog even wat.' Ze loopt het kamertje uit, maar is ook weer zo terug. Ze drukt een zwartharige pruik op mijn hoofd. Ik heb mijn haar altijd heel kort, maar deze pruik heeft lang krullend haar tot op mijn schouders. Met spelden zet ze de pruik vast aan mijn eigen haar. Tot slot spuit ze nog een beetje parfum achter mijn oren. Voldaan kijkt ze naar haar werk en lacht om mijn onthutst gezicht. Ze pakt mijn hand en neemt me weer mee naar de slaapkamer. Ik moet van haar voor de spiegelwand heen en weer paraderen. Wat een verschil met de jongen van gisteren. Dat is een finaal nieuw iemand daar in de spiegel. Het is dat je geen borsten ziet en wel heel duidelijk de bobbel in mijn broek, anders zou je zweren dat het een meisje is die me vanuit de spiegel aanstaart. Maar dan lach ik vrijuit. 'Ach, wat kan het me ook schelen, niemand kent me hier in Amsterdam.' En ik denk er achteraan: 'ik verdien er nog iets extra's bij ook. Nog wat van die extra-tjes en over een paar jaar stap ik op met een goed gevulde portemonnee, o zo.' Diana lacht fijntjes: ' ik ben blij dat je beetje verstandig bent. Maar kom, nu toch hier bent, kan je wel even voor mijn kamenier spelen. Help mij maar even.' En even later was ik een naakte Diana. Voorzichtig gaan mijn handen over haar lichaam, maar pas wel op om verder te gaan, dan alleen maar wassen. Na afspoelen droog ik haar af. Ik kijk toe terwijl zij enorm sexy kleding uitzoekt en help haar daarna met aankleden. Terwijl zij zich opmaakt, mag ik haar nagels vijlen en ze ook nog lakken. Terwijl ik geknield voor haar zit om de nagels van haar tenen te lakken, kijk ik verstolen omhoog onder het korte rokje. Maar het blijft duister voor mij. Maar tussen alle bedrijven door is het al weer half elf geworden. Samen wassen we de boel even af en drinken gauw nog een bakje koffie. Tegen half twaalf ga ik naar het bureau van Cas om alles klaar te zetten, koffie, drank, sigaren, sigaretten. Het is een beetje duister in de kamer en dus doe ik maar een beetje sfeerverlichting aan en wacht dan gelaten op de dingen die komen moeten. Precies twaalf uur gaat de bel. Ik loop naar de deur en doe open. Er staat een perfect gekleed heer voor de deur. Hij stapt naar binnen en stelt zich voor: ,van Anderen'. 'Komt U verder mijnheer, ik heet Eric. Eric van Amoren.' Hij kijkt me aan en lacht dan even: 'he, ben jij een jongen. Nu ik je beter bekijk, zie ik het wel. Je ziet er lief uit, Eric.' Ik breng mijnheer van Anderen naar de kamer van Cas en installeer hem in het zitje. 'Wilt U koffie, mijnheer'. 'Ik heb al koffie gedronken, geef maar iets anders. Een glas port graag, mijn liefje.' Even aarzel ik naar dat liefje, maar ik schenk toch gauw een glas port in en zet het voor hem neer. Ik blijf bij hem in de buurt staan. Nadat hij een slok genomen heeft, vraag ik: 'zal ik mijnheer van der Speuren voor U roepen, mijnheer.' 'Oh, nee hoor, dat is niet nodig, hij zal wel zo komen. Schenk voor je zelf ook een glaasje port in en kom eens bij me op de bank zitten.' Ik durf niet te protesteren, schenk een glas port in, niet al te vol, en ga naast hem op de bank zitten. 'Hoe oud ben je, Eric?' 'Achttien jaar mijnheer', antwoord ik een beetje aarzelend, want hij heeft zijn hand op mijn dijbeen neergelegd. Maar hij kletst verder en vraagt verder. 'Wel eens met grietjes naar bed geweest?' Ik word rood en antwoord: eh, eh, nee mijnheer.' 'Dan misschien wel eens met mannen?' Ik schud van nee. Even is het stil, maar dan zet hij zijn glas op tafel en trekt mijn gezicht naar zich toe. Verbijsterd laat ik het toe, dat hij me zoent. Ik voel hoe hij zijn tong in mijn mond laat glijden. Hij slaat een arm om mij heen en trekt mij nog dichter naar zich toe. Zijn andere hand ligt op de bobbel in mijn broek. Ik denk aan mijn honderd piek en laat hem begaan. Ik huiver. Maar dat helpt niet. Zijn hand gaat in mijn bloese en speelt dan met mijn tepels. Hij perst zijn tong verder naar binnen en probeert dan met zijn hand in mijn broek te komen. Maar die is gelukkig zo strak dat dat niet lukt. Bij gebrek aan beter strijkt hij dan maar weer over de bobbel in m'n broek. Ondanks alles voel ik dat mijn pik langzaam stijf wordt. Ik probeer aan iets anders te denken, maar het lukt me niet om mijn gedachten van dit gebeuren af te wenden. Op dat moment stapt Cas naar binnen. De man laat me los en gaat staan. 'Dag mijnheer van der Speuren. U hebt een fantastische assistente. Ik ben gewoon jaloers op U.' Cas lacht en schudt de man de hand. Tegen mij zegt hij: ' schenk voor ons tweeen nog een glas port in Eric.' Ik sta, nog een beetje verdwaasd op, probeer de bobbel in mijn broek een beetje te verbergen, en schenk voor alle twee nog een glas port in. En als Cas zegt dat ik wel kan gaan, weet ik niet hoe gauw ik er vandoor moet. Bij Diana vertel ik wat er gebeurd is. Diana lacht: , ja, het is een heel bekende homo, ik denk dat je wel in de smaak ben gevallen. Het contract zal nu best in orde komen. Je hebt het goed gedaan.' Ik mopper nog wat na, maar Diana lacht me uit. 'Dit is een goede oefening. Je zal wel meer dingen moeten doen, die niet altijd even leuk zijn. En zeg nu zelf, zo erg was nu toch ook niet.' Ik geef maar geen antwoord. We gaan samen het eten klaar maken. Natuurlijk krijg ik ook nu weer mijn kanten schortje voor. Om een uur of een komt ook Cas weer binnen. Hij lacht breeduit: 'Het is gelukt, voor de volle 250.000 piek. Een voorlopige overeenkomst is getekend. Je zag er ook fantastisch uit Eric. Ik herkende je haast niet, toen ik daar binnen stapte. Als je zo rond loopt, zal ik je maar Erica noemen, dat klinkt veel beter bij dit pakje.' Diana lacht ook: ja, ze ziet er erg schattig uit, he. Maar Cas, laten we eerlijk zijn, ze heeft het fantastisch gedaan. Ik stel voor om haar, sorry hem, maar tweehonderd piek te geven. Dat heeft hij wel verdiend.' Cas gaat accoord en breng ik dus na het eten twee briefjes van honderd naar mijn kamer. Diana geeft ze. Ze lacht: 'ik vind dit zo leuk, denk er aan dat je niet iets anders aantrekt. Je blijft zo rond lopen.' Ik kijk haar aan, maar ze meent het kennelijk, dus ga ik met mijn twee briefjes naar boven. In mijn kamer bekijk ik mezelf nog eens uitgebreid voor de spiegel. Ik kan nog niet geloven dat ik dat ben daar in die spiegel. De rest van de middag blijf ik op mijn kamer, lees wat en lummel wat rond, steeds weer met schrik in de spiegel kijkend. Het is zeven uur als de zoemer gaat. Ik neem op, het is Diana.'Ik heb eten besteld, kom je eten.' Ik ga naar beneden. Ze heeft feestelijk gedekt, met kaarsen, wijn en zo. Het wordt een echt feestelijke maaltijd. Na het eten drinken we nog een glaasje, praten we nog wat over het werk en over wat andere dingen. Ze plagen me nog een beetje over mijn kleding en met mijn belevenissen met mijnheer van Anderen. Maar om elf uur is het over. Diana staat op en zegt: 'morgen is het zondag. Ik verwacht je pas om een uur of elf beneden. Ik heb in het bureautje een koffer gezet. Dat koffertje neem je mee naar je kamer. Morgen mag je de koffer pas open maken. Ik heb wat zondagse kleding voor je gekocht en ik wil dat je dat morgen aantrekt. Alles wat in het koffertje zit, doe je dus aan, begrepen?' 'Ja hoor, ik zal het doen. Wat zit er in eigenlijk voor kleding.' 'Dat zal je wel zien. Weltrusten Eric'. Ik zeg ook weltrusten en haal het koffertje op en ga naar mijn kamer. Ik heb toch niet het lef om het koffertje open te maken. Ik kleed me uit, haal een beetje de rommel van mijn gezicht en kruip in bed. Het is kennelijk toch wel een vermoeiende dag geweest, want ik slaap al gauw als een blok. Hoofdstuk 4. Het is al negen uur als ik wakker word. Ik kruip lekker in bad, was me zeer uitgebreid, gebruik een goede deo en maak dan toch wel zeer nieuwsgierig de koffer open. Ik haal de spullen er uit en ga me kleden. Eerst een piepklein groen nylon slipje. Dan een blouse. Net zo een als gisteren, maar ook in het groen. Verwonderd kijk ik naar het volgende. Een goudkleurige lurex panty. Voorzichtig trek ik dat ding aan. Het volgende is nog absurder. Een zwart fluwelen broekje met heel korte pijpen. Een paar laarzen. De schachten komen tot boven mijn knieen en er zitten verdorie weer van die hoge hakken onder. Deze zijn zeker ook wel weer tien centimeter. Een gouden halsketting met twee naakte mannen er aan, een gouden dameshorloge, de slavenarmband en ring van gisteren moet ik ook aan doen, staat op een briefje. Tot slot zet ik ook mijn pruik weer op. Ik loop voor de spiegels heen en weer. Dit is helemaal te erg. Dit kan toch niet. Zo loop ik toch helemaal voor gek. Aarzelend ga ik op de rand van mijn bed zitten. Wat ben ik? Een jongen van achttien jaar die weet wat hij wil of ben ik zo ondergeschikt aan mijn bazin, dat ik alles doe wat ze me opdraagt. Zelfs zo erg dat ik als een soort mietje er half verwijfd bij loop. Ik denk er een tijdje over na. Elke keer denk ik ' ik trek deze rotzooi uit en trek mijn eigen mannekleren aan en ga zo naar haar toe. Als ze dat niet wil, dan gooit ze me maar de deur uit, maar dan ga ik in elk geval waardig.' Maar dan zie ik het prachtige lichaam weer voor me, hoe ze mij alles kan opleggen en ik doe het zonder tegen te stribbelen. Ze is me helemaal de baas. Het slot van het liedje is, dat zij wint. Ik kijk op de klok, het is elf uur. Ik loop langzaam naar haar kamer. De smoor in dat zij heeft gewonnen. Ik tik op de deur. Op haar binnen, ga ik naar binnen. Ze is alleen. Cas is kennelijk al op. Ze bekijkt me van top tot teen, maar zegt niets. En ik durf ook niets te zeggen. 'Ga voor de spiegel zitten, dan zal ik je weer iets opmaken. En let goed op hoe ik dat doe, want vanaf morgen moet je het zelf doen.' Ik ga voor de toiletspiegel zitten en kijk toe, hoe ik word opgetut. Ze doet het nu veel opzichtiger dan gisteren. Veel dikker en veel royaler. Mijn nagels lakt ze met een groene nagellak. 'Zo, het is gebeurd' zegt ze, terwijl ze kijkt of alles goed is. Ze heeft het dan ook wel goed gedaan. Mijn gezicht heeft zo niets jongensachtig meer. Ze draait me voor de spiegel in het rond en lacht: 'je bent een schatje' Ze stuurt me naar Cas toe. Hij bekijkt me even en zegt dan 'je ziet er erg leuk uit.' Samen met Diana zorg ik voor het eten. De rest van de dag gaat erg rustig voorbij met lezen, iets drinken en wat geklets. Geen van tweeen praat nog over mijn uiterlijk. Voor hun tweeen is het kennelijk heel gewoon. Maar elke keer als ik langs een spiegel loop, schrik ik en kan ik nog steeds niet geloven dat ik dat ben daar in die spiegel. Maar in elk geval vliegt de dag heel erg gezellig voorbij. Het is 's- avonds om negen uur als Cas zegt: 'ik wil je nog iets laten zien.' Ik kijk vragend naar Diana, maar die zegt alleen maar 'ga maar mee, je zal het best wel leuk vinden.' Cas neemt me mee naar de gang, trekt zijn jack aan en geeft mij een cape aan van Diana. 'Gaan we naar buiten, moet ik naar buiten in deze kleren.' Maar Cas geeft geen antwoord en neemt me mee via de achteruitgang naar de garage. Hij laat me in de Mercedes stappen en doet dan de garagedeuren open. Even later rijden we weg. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' Maar Cas geeft geen antwoord. We rijden in de richting van het Gooi. In een of ander plaatsje stoppen we, en daar zet Cas de wagen neer bij een soort gesloten club. Cas wijst op de deur en zegt dan: 'Dit wordt zo'n beetje je eerste opdracht. Dat is een club waar alleen homo's en lesbische meisjes komen. Als ik goed ben ingelicht komt mijnheer van Anderen hier ook. Hier heb je een tasje met geld er in. Je gaat naar binnen, gaat aan de bar zitten en bestelt iets te drinken. Daarna kijk je maar hoe het verder loopt. Maar denk er aan, je gaat met niemand mee. Het is nu tien uur, om precies een uur reken je af en kom je weer naar buiten. Ik zal er dan zijn om je op te halen. Begrepen?' Ik knik, hoewel ik er nu ook weer niet zo veel van snap. Maar ik stap uit en loop op de deur af. Ik bel aan en word binnen gelaten. Het ziet er binnen gezellig uit. Gedempt licht, muziek, een leuke bar. Ik geef mijn cape af in de garderobe en ga dan aan de bar zitten. Bij het grietje wat achter de bar staat bestel ik een drankje. Ik kijk wat rond en nip dan aan mijn glaasje. Ik heb nog maar net iets gedronken of er komt iemand naast me zitten. Ik kijk opzij. Het is mijnheer van Anderen. Hij lacht: 'hallo, leuk dat je hier bent. Je hebt al iets te drinken zie ik. Het is zeker de eerste keer dat je hier bent, ik heb je tenminste hier nog nooit eerder gezien.' Ik knik en zeg: 'ja, ik ben hier nog nooit eerder geweest, maar ...' Maar hij onderbreekt me en vraagt: 'Heb je zin om te dansen'. Ik antwoord niet direct. Ik weet niet wat ik daar mee aan moet. Maar dan stem ik aarzelend in. En zo zweef ik over de dansvloer. Vroeger heb ik ook nog wel eens gedanst, maar dan leidde ik zelf een meisje, maar nu word ik geleid. Hij drukt me nogal dicht tegen zich aan. Het is tamelijk druk op de dansvloer en ik durf me niet te verweren. Zijn armen liggen helemaal om me heen. De mannen en vrouwen op de dansvloer kijken naar me. Zelfs hier is mijn pakje toch we opvallend. Mijnheer van Anderen voert me naar een stiller plekje op de dansvloer. Hij zoent me nu vol op mijn mond. Ik voel hoe hij zijn tong in mijn mond probeert te priemen, maar ik houd mijn lippen op elkaar. Hij geeft het op, maar gaat wel door me op mijn mond te zoenen. We blijven lang op de dansvloer. Als de muziek even pauzeert, zoekt hij een zitje uit, waar we gaan uitrusten. Hij biedt me weer een drankje aan en als dat gebracht is en ik er van nip, voel ik zijn hand weer op mijn been. Hij probeert met zijn vingers tussen mijn broekspijpjes te komen, maar gelukkig komt hij niet zo ver als hij zou willen. Zo gaat de tijd voorbij. Afwisselend dansen we of hij zit in het donkere hoekje aan me te friemelen. Zijn handen gaan over heel mijn lichaam. Ik probeer te kijken hoe laat het is. Half een al. Nog maar een half uurtje, dan is mijn beproeving afgelopen. 'Ga je met mij mee naar huis' vraagt hij dan. Vlug antwoord ik: ' dat kan niet, ik word afgehaald.' We dansen nog een keer, maar dan is het een uur en zeg ik dat ik weg moet. Ik haal mijn cape af. Mijnheer van Anderen, hij heeft gezegd dat ik hem maar Leo moet noemen, gaat met me mee naar buiten. Hij neemt me in zijn armen en zoent me wild. Zijn tong priemt diep in mijn mond. Zijn hand strijkt over de bobbel in mijn broek. Maar ik maak me los. De wagen van Cas staat aan de overkant en ik loop er vlug op af. Gauw stap ik in. En terwijl Cas wegrijdt, steek ik mijn hand op naar Leo. Drie kwartier later zijn we thuis. Diana helpt me met het schoon maken van mijn gezicht. Ze pakt een koffertje en zegt: ' neem deze koffer mee naar je kamer, dit trek je morgen aan. Laarzen en sierraden kan je wel wisselen. Verder wil ik dat je vanaf dinsdag steeds kleding uit de kamer achter je badkamer haalt. Je kijkt zelf maar wat je aan wilt trekken, als je er maar voor zorgt dat je er leuk uit ziet. En denk er om dat je je goed opmaakt.' Ik durf er niet verder op in te gaan, zeg alleen maar 'weltrusten' tegen Diana en Cas en ga dan naar mijn kamer. Boven zet ik de wekker op half zeven, kruip gauw in bed en ben ondanks al mijn belevenissen al gauw in een diepe slaap. Hoofdstuk 5. De volgende morgen maak ik de koffer open en zie dat de kleding precies eender is als die van afgelopen zaterdag. Alleen is nu alles in het lichtroze en de broek van donkerroze fluweel. Ik probeer me zo zorgvuldig mogelijk op te maken. Het valt tegen om het een beetje goed voor elkaar te krijgen, maar uiteindelijk lukt het toch nog wel aardig. Om half acht precies ben ik bij Diana in de keuken. 'Je hebt je aardig opgemaakt, zo voor de eerste keer. En hoe is het gegaan gisteravond in de club.' Ik vertel wat er allemaal is gebeurd. Diana lacht: 'je hebt een goeie indruk op Leo gemaakt. Wie weet krijgen we nog meer van die opdrachten.' Mijn leerproces wordt die week weer verder opgevoerd. Ik krijg nu allerlei klusjes en oefeningen. Oefeningen om in een afgesloten auto te komen, informatie uit een huis te halen. En dan de opdrachtjes. Een paar keer iemand volgen. Dat is heel goed gegaan. Maar dan moet ik ergens een foto nemen bij een of ander bedrijfje. Er is niemand, maar zo midden in de nacht in zo'n donker gebouw doet me toch wel wat. Ik doe het zo wat in mijn broek van angst. Maar alles loopt goed af en ik kom toch wel een beetje trots met de foto thuis. Weer een volgende keer moet ik iets opzoeken in een huis waar wel iemand aanwezig is. Ik ben nu nog veel banger, maar ook nu loopt het goed af. Wel krijg ik er wat meer zelfvertrouwen door, maar ik blijf het toch maar een moeilijke klus vinden. Een week of twee daarna krijg ik weer zo'n opdracht. Het is ergens in de polder en Diana brengt me een stuk op weg. Cas heeft gezegd dat ik in de secretaresse-kamer de prullenmanden moet nakijken. Als het goed is moet er wel een kopie van een soort contract inliggen. Ik loop in een kwartiertje naar het gebouw, besluip het zo'n beetje en kom eigenlijk nog vrij gemakkelijk binnen. Cas heeft verteld hoe ik in de bewuste kamer kan komen en ook dat lukt goed. Op de tast kom ik in de kamer en met een soort pen-zaklantaarn zoek ik naar de prullenbak. Ik vind er zelfs twee en allebei zitten ze vol met papieren. Stuk voor stuk loop ik de papieren door bij dat kleine beetje licht, maar ik vind nog niet direct wat ik wil hebben. Ik sta op om de andere prullenbak er bij te halen. Net op dat moment gaat de deur van het kantoortje open. Even sta ik verstijfd, maar dan schiet ik op de deur af, geef dat figuur een zet en ga er vandoor. Alle lichten gaan aan en ik hoor voetstappen achter me. Even ben ik de weg kwijt, maar dan sla ik een hoek om en kom ik in de buurt waar ik er in ben gekomen. Vlug doe ik het raam weer open en smeer 'm in het duister. Hard lopend door het weiland zorg ik er voor zo ver mogelijk van het gebouw te komen. Maar als ik op de plek kom waar Diana was achtergebleven vind ik niemand. Ze heeft natuurlijk ook gemerkt dat ik ben ontdekt en is gelijk vertrokken. En zo moet ik het hele eind terug naar de stad lopen. Ik ben uren onderweg en het is al bijna zes uur als ik eindelijk weer thuis ben. Diana doet open en laat me binnen. Ze is kennelijk woest. 'Ben je gevolgd',vraagt ze kortaf. 'Nee hoor, natuurlijk niet. Wat ben ik geschrokken.' zucht ik, nog steeds met knikkende knieen. 'Je bent een grote stommerik, hoe kan je je nu zo laten pakken. Je hebt natuurlijk ook dat stuk papier niet?' Ik knik van nee en Diana vervolgt: 'daar kunnen we dan wel naar fluiten, een volgende kans krijgen we niet. Daar moet je dan maar voor boeten. Je hebt in elk geval wel straf verdiend voor je geklungel.' 'Maar .... maar, het is toch niet mijn schuld. Ik ....' Maar Diana onderbreekt me en zegt: ,vooruit schiet op, naar je bureau'. Ik volg haar bevel maar vlug op en ga naar mijn bureautje. Diana volgt me en doet de deur achter haar dicht. Ik kijk Diana aan. Ze ziet er nog steeds laaiend uit. Ik kon er toch ook niets aan doen. Ze staat voor me. 'Kleed je uit' beveelt ze kortaf. Ik kijk haar aarzelend aan. Meent ze dat? Misschien is ze helemaal niet kwaad, maar is ze blij dat ik terug ben en wil ze wat. Maar weer klinkt haar bevel: 'kom schiet op, kleed je uit.' Langzaam begin ik me uit te kleden. Mijn bloes, en dan steeds weer iets meer. Diana kijkt toe zonder een woord te zeggen. Aarzelend blijf ik staan, ik heb alleen nog m'n slipje aan. Ik kijk haar aan, maar aan haar gezicht is te zien dat ook het laatste bolwerk moet vallen. En ook het slipje trek ik uit. Naakt sta ik nu voor haar. 'Ga in de hoek staan met je gezicht naar de muur' klinkt het weer kortaf. Ik doe wat ze zegt en hoor dat Diana de kamer uit gaat. Ze blijft nogal een aardig tijdje weg. Volgens mijn gevoel duurt het zeker een half uur voor ik de deur weer hoor opengaan. Ik heb me intussen niet durven verroeren. Dat lef heb ik nou ook niet weer. Als ze binnenkomt, wil ik omkijken, maar gelijk beveelt ze; 'blijf naar de muur kijken.' Het is even stil en dan klinkt het: 'kom hier'. Ik draai me om en blijf dan verstard staan. Ze zit op een houten stoel die ze heeft meegenomen. Ze heeft een lichtroze, finaal doorschijnende plastic cape aan. En daaronder is ze naakt. Stomverbaasd kijk ik haar aan. Wat is nu de bedoeling. Maar ik kom er al gauw achter. Ik moet naast haar staan en me voorover buigen. Ze geeft me een zetje en ik lig gelijk over haar knieen met mijn gat naar boven. Ik zie nog hoe ze de liniaal van mijn bureau afpakt en het volgende ogenblik striemt een harde slag op mijn blote billen. Ik gil het uit, maar dat helpt niet. Een volgende slag komt er al aan, en weer een volgende. Ik gil, maar kan niet weg komen, ze heeft me stevig beet en slag na slag volgt keihard. Maar langzaam wordt de pijn minder. Verwonderd merk ik dat ik heet word en dat mijn pik zelfs gaat staan. Diana gaat door met slaan. Eindelijk vindt ze het genoeg en stopt ze. 'Ga overeind staan'. Ik ga rechtop staan. Ze kijkt naar me en ik houd mijn handen voor mijn staand gevalletje. 'Handen achter in je nek' beveelt ze. Er zit niets anders op. Ik doe mijn handen achter in mijn nek. Met een vuurrood gezicht kijk ik haar aan. Dan ineens onverwachts, zonder enige waarschuwing haalt ze twee keer uit met de liniaal precies op mijn vooruitpriemende pik. Ik gil het uit en doe mijn handen weer naar beneden. Maar striemend klinkt het. 'Weg je handen daar.' Met tranen in mijn ogen van de pijn doe ik ze weer omhoog. Mijn pik is nu een zielig slap gevalletje. Ook Diana gaat nu staan. Vlak voor me trekt ze nu de cape uit. Ze staat nu spiernaakt voor me. Ze geeft de cape en zegt dan: 'trek die cape aan.' Even aarzel ik, maar doe dan wat ze zegt. Ik trek de cape aan en maak dan de knopen vast. Diana haalt nu mijn bureaustoel weg en zet de houten stoel er voor in de plaats. 'Ga zitten.' Ik ga achter mijn bureau zitten. 'Pak pen en papier.' Uit mijn bureau haal ik de spullen en leg het voor me neer op het bureau. 'Zo, en nu schrijf je tweehonderd keer: Ik ben een stommerik. In het vervolg moet ik beter opletten en uitkijken of er iemand in de buurt is eer ik ergens naar binnen ga.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Dat meen je niet', vraag ik ongelovig. Ze lacht even 'Misschien leer je dat ik de baas ben en ik verwacht geen blunders. Dus begin maar, als je klaar ben kom je het me maar brengen.' Ze draait zich om en pakt mijn kleren bij elkaar en verlaat mijn kamer. Even aarzel ik nog, maar kennelijk meent ze het toch echt. Nog overdonderd blijf ik nog even staan. Maar het is sterker dan ik zelf. Ik pak mijn pen op en ga schrijven. Regel voor regel schrijf ik mijn afgang op het papier neer. Het duurt een eeuwigheid. De stoel is keihard aan mijn geteisterd achterwerk. Het plastic van m'n cape plakt aan mijn lichaam. En na een tijdje krijg ik kramp in mijn vingers. Maar ik durf niet te stoppen. Blaadje na blaadje schrijf ik vol. En eindelijk, na een paar uur afzien, heb ik mijn strafwerk af. Ik ben op. Niet alleen door het geschrijf, maar nog meer door de pijn aan mijn gat en het geplak van de cape en de vernedering. Ik pak mijn spullen op en ga Diana zoeken. Zij is in de keuken en is met de koffie bezig. Ze reageert niet als ik binnen kom. 'Ik heb het af' zeg ik dan maar. 'Leg het maar op de aanrecht.' Ik leg het neer, maar zij gaat voorlopig nog door met haar werk. Maar eindelijk gaat ze kijken. Ze bekijkt het erg vluchtig en zegt dan: 'erg best geschreven is het niet. Ga maar weer terug naar de bureau en schrijf nog honderd keer: 'Diana is een fijne meesteres. Voortaan zal ik alles doen wat ze me opdraagt.' Ik kijk haar weer ongelovig aan. Even wil ik protesteren, maar als ik haar blik zie, weet ik dat haar nooit iets zal kunnen weigeren. Ze is veel sterker dan ik. Ze heeft iets dat me volledig verlamd en dat maakt dat ik alles zal doen wat zij maar wil. Langzaam draai ik me om, pak het werk en ga weer terug naar mijn kamer. Nog erger vernederd schrijf ik deze honderd regels. Ik vind mezelf laf, maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om het niet te doen. Weer ben ik een hele tijd bezig. Steeds iets verzittend voor de pijn aan mijn kond. Maar ook hieraan komt een eind. Opgelucht ga ik Diana weer zoeken. Ze is nu in de salon en zit te lezen. Ik blijf voor haar staan en wacht totdat ze opkijkt. 'Het is af, Diana.' Ze staat op en komt naar me toe. Ze slaat haar armen om me heen en zoent me dan vol op mijn mond. Ik voel hoe haar tong in mijn mond priemt. Dan laat ze me los: 'ga maar weer aan je werk. Je houdt dit voor de rest van de dag maar aan.' Volkomen beduusd ga ik terug naar mijn bureautje. En aan het werk. De dagen vliegen voorbij. Diana en Cas doen weer gewoon, net of er niets heeft plaatsgevonden. En ook ik praat er niet meer over. Aan het eind van de week heeft Cas weer een opdracht voor me. 's-Avonds na het eten, tijdens de koffie, begint hij er over. 'Met ingang van maandag heb ik iets anders voor je. Ik moet iets meer weten over de financiele situatie van een mevrouw. Zij heeft een lingeriezaak. Iets in meer duurdere en meer wuftere genre. Ze heeft een assistente, maar die is met ingang van volgende week niet beschikbaar. Ze doet dan altijd een beroep op een uitzendbureau en die sturen dan een nieuw meisje. Ze is namelijk nogal veeleisend en daarom is het verloop nogal groot. Ik heb met het uitzendbureau geregeld dat jij kan gaan. Je bent wel geen meisje, maar Diana zal je wel iets vrouwelijks meegeven, zodat zij je misschien accepteert.' We praten nog wat verder over de opdracht en het lijkt me best wel aardig om dat uit te vlooien. Maandagmorgen krijgt Cas een telefoontje van het uitzendbureau en ik kan aan de slag. Diana neemt me mee naar haar kamer en ik moet me uitkleden. Voor de spiegel begint ze me een beetje op te tutten. Niet te veel. Maar toch wel zichtbaar. Mijn wenkbrauwen, een streepje op mijn oogleden, een beetje creme, rouge en wat lippenstift. Beetje voor beetje past ze me aan. Dan de kleding. Eerst een wit slipje. Dun en finaal doorschijnend en piepklein. En witte bloes. Ook weer helemaal doorschijnend met ruches aan de mouwen en in het midden van de bloes. Een paar witte kniekousjes en dan een witte broek. Ook die is van heel dun materiaal en behoorlijk doorschijnend. Ik krijg nog een paar oorbellen in mijn oren, een armband, een dameshorloge en een paar ringen. Om mijn hals een ketting en aan mijn voeten een paar schoentjes met redelijk hoge hakken. Op mijn hoofd zet ze een pruik, een blonde dit keer en niet met dat al te lange haar. Het valt net tot op mijn schouder. Het is ergens in Utrecht en Cas zal me met de auto wegbrengen. Onderweg vertelt hij nog het een en ander. 'Kijk maar hoe het loopt. Er bestaat een kans dat je gewoon om zes uur naar huis kan, dan kom je maar met de trein. Een andere mogelijkheid is dat ze je intern neemt, dan zie ik je wel over een poosje. Probeer het in elk geval in een week of hooguit veertien dagen voor elkaar te krijgen.' 'Ja hoor, ik zal het proberen.' 'Proberen heb ik niets aan, je moet het voor elkaar krijgen. Je weet wat de Diana hebt beloofd. Nog een keer zo'n flater en je kan het wel vergeten. Je geeft die vrouw gewoon in alles haar zin. Geen protesten, gewoon doen wat ze je opdraagt en het lukt je best.' We zijn om een uur of elf in Utrecht. Cas zet me in de buurt af en het laatste stukje moet ik lopen. Het is maandagmorgen, dus de winkels zijn nog dicht. Even blijf ik voor de etalage staan. Het is inderdaad nogal wuft wat er in de etalage staat. Prachtige nachtkleding en homedresses en zo. Even aarzel ik nog, maar dan bel ik aan. De deur gaat open en in de opening staat een vrouw van een jaar of vijftig. 'Wat is er?' klinkt het nogal kortaf. 'Dag mevrouw, ik ben gestuurd door het uitzendbureau. U had om een assistent gevraagd.' 'Ik had om een meisje gevraagd en als ik goed kijk ben je geen meisje.' 'Er waren geen meisjes beschikbaar mevrouw en men vond mij dan nog het beste geschikt voor het baantje.' Even is het stil. Ze bekijkt me wat nader en zegt dan: 'kom binnen.' Ik volg haar de winkel in. Het is vrij ruim. Er staat veel van dat leuke spul opgesteld. Maar de mevrouw loopt door naar achteren. Ik zie links een soort atelier en rechts is een kantoortje. Zij gaat daar binnen en ik volg haar. Ze gaat achter het bureau zitten. Ik wil in de enige stoel gaan zitten die er staat, maar ze zegt kortaf: 'blijf daar staan.' Ik blijf staan en zij bekijkt me van top tot teen. Langzaam gaat haar blik van het bovenste stukje van mijn pruik naar het eind van mijn hoge hakken en dan weer terug. 'Ben je soms een mietje?' 'Eh, .... nee mevrouw' 'Waarom ben je dan zo verwijfd gekleed?' 'Ik loop zo graag rond mevrouw. Ik heb het niet zo op die stugge mannenkleding.' 'Hoe oud ben je?' 'Achttien jaar mevrouw.' 'Hoe heet je?' 'Eric, mevrouw. Eric van Amoren.' 'Oke, je kan blijven totdat ik weer een meisje heb. Je doet hier de administratie en als het druk is help je in de winkel. En verder doe je alle voorkomende werkzaamheden en doe je alles wat ik je opdraag, begrepen?' 'Ja mevrouw, ik zal mijn best doen. Fijn dat U mij aanneemt.' 'Ik neem je niet aan, je mag dit werk zolang doen en meer niet.' En zo begint mijn werk in een lingeriezaak. Eerst met de administratie. Brieven typen, de boekhouding doen en meer van die klusjes. En die middag moet ik ook een keer in de winkel helpen. Een mevrouw wil een paar netnylons en ik verkoop ze. Om zes uur neem ik afscheid van mevrouw met een tot morgen. Ik zoek het station op en ben tegen half acht weer thuis. Ik vertel hoe het is verlopen en ze vinden allebei dat ik de eerste dag goed ben doorgekomen. Ook de volgende dagen verlopen net eender. Ik trek elke dag iets anders aan, maar het is wel steeds nogal vrouwelijk wat ik aan heb. Maar op donderdagmiddag verandert de boel nogal. Het is tussen de middag en de winkel is dan een uurtje dicht. Niet dat pauze krijg, want ik mag een boterham eten, maar gewoon doorwerken. Om half twee gaat de winkel weer open, maar een kwartiertje daarvoor roept mevrouw me. Zij is in het atelier bezig. Ik ga naar haar toe. 'Wat is er mevrouw, heeft U geroepen?' Ze kijkt op. Ik zie dat ze met een of ander corset bezig is. 'Ja, kleed je uit. Alles moet uit.' Even aarzel ik. Kijk haar besluiteloos aan, maar denk dan aan mijn belofte. Langzaam trek mijn spullen stuk voor stuk uit en sta dan spiernaakt voor haar. Weer bekijkt ze me van top tot teen en doet dan nog een paar dingetjes aan het corselet. Dan staat ze op en komt naar me toe. Ze laat het corselet zien. Het is licht roze met zwarte kant afgezet. 'Trek dit aan', beveelt ze kortaf. Ik kijk haar ongelovig aan, maar pak het dan aan en begin het aan te trekken. Het gaat een beetje onwennig en daarom helpt ze me. Als ik er in zit, trekt ze de veters aan. Beetje voor beetje rijgt ze de boel hartstikke strak aan. 'Niet zo strak mevrouw, ik krijg geen adem' stoot ik er uit. 'Niet zeuren, het kan nog wel iets strakker'. En ze trekt de veters nog iets strakker. Eindelijk zit het naar zin. In de spiegel zie ik dat mijn middel helemaal zit ingesnoerd. Ik heb een hele wespentaille. Ook boven is alles een beetje samen geperst en is het net of ik tietjes heb. Ze geeft nu een paar zwarte nylons en die moet ik ook aantrekken. Voorzichtig trek ik ze aan en maak ze dan vast aan de jarretelles. 'Daar staan ook nog een paar schoentjes, trek die ook aan.' Met afgrijzen kijk ik naar de schoentjes. Er zitten zeker een paar hakken onder van een twaalf centimeter. Maar ik trek ze toch maar aan. Wankel ga ik staan en bekijk mezelf in de spiegel. Ik kan nauwelijks geloven dat ik dat ben daar in de spiegel. Ik heb bij Diana al wat vreemde kleding aan gehad, maar dit slaat alles. 'Zo, ik ga de winkel openen. Ga jij maar weer aan het werk.' Trippelend loop ik terug naar het bureautje en ga weer zitten. Het corselet zit zo strak, dat ik wel rechtop moet blijven zitten. Het schrijven gaat nu maar moeilijk. Typen gaat iets beter. En echt diep ademhalen is er ook niet bij. Maar ik moet toch weer verder met mijn werk. Geconcentreerd ga ik op in mijn boekhoudwerkzaamheden. Ik hoor dan ook niet eens dat mevrouw mij roe