Onzichtbare Vriendin [The Invisible Girlfriend] free porn video

Onzichtbare vriendin Hello, sorry to say, the following story is in Dutch. Because my English is not that good to write a complete story in English, yet! This is also my first story ever I had written. It was not easy to hold all details in the story the same. When I have written 2 or more story's in Dutch, I will translate them to English or write a whole new story. For everyone who can read Dutch, I hope you will enjoy it. For the people they can't read Dutch, it's about a boy and a girl, where the boy discovers he isn't a boy. The story is from the perspective of the girl, she is "the storyteller". For you I hope I can translate this story soon as I can!! --------------------------------- "Ja Mam, ik kom eraan, nog even de laatste keer door m'n kamer heen lopen, hoor. Ik ga het echt missen hier" Vervelend is dat,. Dan gaan je ouders verhuizen, ik ben hier geboren en opgegroeid. Vriendjes en vriendinnetjes moet ik allemaal gaan missen. Het is niet eerlijk. Waarom had ik gewoon niet kunnen zeggen dat we hier moesten blijven. M'n vader heeft heel veel werk en ik weet niet hoeveel hij verdiend, maar het is volgens m'n moeder veel en hij is een belangrijk zakenman. Maarja, dan sta ik dus mooi voor aap. Ik kan geen kant op, behalve met mijn ouders mee gaan. We woonden hier, in Hardenberg, lekker groen, met veel paarden in de omgeving. Nu gaan we naar de grote stad, of iets daar buiten. Ik ben er nog niet geweest, maar m'n ouders wel. Het schijnt er wel leuk te zijn en veel water in de buurt en veel kinderen: "Daar kan je vast wel vriendinnen mee maken" zei m'n moeder gister nog. Dat is wel weer mooi. Ik ben dol op water en als het niet anders kan, spring ik zo in een sloot. Lekkerrrrrrr. Dat van die vriendjes zie ik later wel weer. Ik mis Anke en Marije nu al. Na m'n moeder spring ik in de verhuiswagen. Pa'tje lief gaat met onze eigen auto er achteraan. Het is een lange rit, maar wel leuk op zich. We zitten hoog boven het andere verkeer en het is mooi weer. De zomervakantie is net aangebroken en het groen in de bomen is fel van kleur. Tja, ik heb wel wat met groen en ik hoop echt dat ons nieuwe huis wel een boom ofzo in de tuin heeft staan. Of een heel grasveld om lekker lui in te liggen en te stoeien. Het huis is wel ietsje kleiner hoorde ik, maar het is wel veel mooier en ik krijg de hele zolder als slaapkamer. Trouwens, mijn naam is Kim. Haha, stom van me. Nouja, dan weet je dat ook weer. Ohja en ik ben 12 jaar. Ik heb wel een grote broer, Erik, maar die krijgt maar een veel kleiner kamertje, omdat hij in Groningen studeerd. Ik mis hem af en toe wel, maar aan de andere kant, als hij er is, hebben we altijd ruzie. Dus laat hem maar lekker daar blijven hihi. "We zijn er bijna" zegt m'n moeder als we de snelweg afgaan. Amsterdam? Ik zag Amsterdam op de borden staan? Ik wil niet in die grote stinkstad wonen, hoor. Vorige keer met oma ben ik daar wezen shoppen, ik kreeg echt wel last van m'n keel, alleen maar door die stinkrook die daar hangt. "Gaan we in Amsterdam wonen mam?". Ze schudde nee: "Net iets buiten Amsterdam, maar als je wil, kan je als je naar de middelbare school gaat, wel op de fiets naar Amsterdam" Ja dat duurt gelukkig nog wel een jaar. Ik ben blijven zitten in groep 8 en moet deze nu dus overdoen op een vreemde school. He bah, allemaal nieuwe kinderen.... gatver, ik wil weer terug. Gelukkig maar dat ik nog 6 weken vakantie heb. We rijden nu langs een groot kanaal over een weg met veel bomen langs de kant. Best wel mooi eigenlijk en het heeft wel iets weg van Hardenberg, ook zo groen. Alleen op de weg is het een stuk drukker. "Daar!!!!" schreeuwt ze in mijn oor en wijst naar allemaal huizen aan de rand van het kanaal. "Watte?" vraag ik verbaasd, denkend dat ze wijst naar een reiger in het water. "je nieuwe thuis, rechts van dat huis met die speedboot in het water" Meent ze dat nou? Ons huis krijgt als achtertuin gewoon een heel stuk van het kanaal en als er een leuk meisje naast ons woont waarvan die speedboot is, is het helemaal te gek. Wow!! We draaien over een klein bruggetje heen. De vrachtwagen past er maar net onderdoor. Na een linkerbocht rijden we door een soort woonerf en na nog een klein stukje rijden stopt de vrachtwagen. "We zijn er" schreeuw ik. M'n vader was er al en de voordeur stond open. Nu begrijp ik ook waarom er zo weinig meeging van ons huis hiernaartoe. Ze hebben allemaal nieuwe meubels gekocht, echt stoer zeg. De bruine bank in de huiskamer kon echt niet meer!! Nu hebben we een rood leren bank, met de zelfde soort stoelen en een glazen salontafel. "Ga anders even de buurt verkennen, misschien dat je al vriendjes kan maken met iemand, stel je wel netjes voor he?" zegt m'n vader en geeft me een plaagstoot in m'n zij. Verderop zie ik wel wat kinderen spelen, maar die spelen oorlogje denk ik. 7 of 8 jongens. Ja boeie, die vallen dus al af. Rechts van me hoor ik iemand op een schommel, met een irritant krakend geluid. Maar ik zie niets. Achter een heg zie ik af en toe 2 voeten boven de heg uitkomen. Gevonden. Heel zacht zingend zie ik door de heg een jongen op de schommel. Hij is wel van mijn leeftijd denk ik, maar ik heb liever vriendinnetjes. Na nog even de rest van de buurt doorzocht te hebben zit hij niet meer op de schommel, maar staat bij onze deur. "Hallo, ik ben Mark, komen jullie hier wonen?" M'n vader kijkt de jongen aan en knikt vriendelijk. "Ja en Kim is ook ergens in de buurt, heb je haar al gezien?" "Nee nog niemand, ik heb wel een meisje zien lopen, maar die liep door." "Zocht je mij" schreeuwde ik van wat verderweg, rennend kwam ik op m'n vader af. "Kim, dit is Mark, hij kwam bij onze deur staan en vroeg of we hier kwamen wonen" "Ja dat zijn wij, ik heb ook nog wel een grotere broer, maar die woont niet meer bij ons" "Dat is toch niet erg, dan worden wij wel vriendjes" zegt Mark spontaan, maar ik schrok er nog wel even van. "Eeeh ja, misschien wel ja" En ik liep weer weg. Hij was wel aardig, maar ik ben dit niet gewend hoor. Zo snel.... het zal wel bij deze buurt horen. "Hoi daar ben ik weer. Waar woon jij??" Vroeg ik op mijn liefste toon. Mark wees naar wat huizen verder: "Daar woonden wij eerst, maar zijn ook pas geleden verhuisd, hiernaartoe" en wees vervolgens naar het huis naast ons........met de speedboot!!! Verdomme dacht ik. Maarja, als hij net zo aardig is als nu, is het ook niet meer zo erg dat hier geen meisje woont, waarmee ik vriendinnen kan worden. We wonen hier nu een week en ik heb Mark ook al wat beter leren kennen. Hij is echt heel aardig en zijn ook al even op de fiets een stukje weggeweest. Ik heb hem verteld dat ik veel van de natuur houd en ook een beetje van paarden. "Ja ik houd ook wel van de natuur, maar paarden ben ik bang voor, hoor. Ik ben een tijdje geleden van een paard gevallen en nu doe ik het liever niet meer" "Gaaf, reed jij paard??" vroeg ik verbaasd, nadat ik nog nooit een jongen had gezien of ontmoet die ook paard KON rijden. "Maar waarom ben je er nu dan ineens zo bang voor? Je weet nu toch wat er mis kan gaan, dan kan je toch ook nog wel van paarden houden. Het is zonde als je die paarden zo de schuld geeft van die val." We gingen zo nog even door en na even in een grasveld te hebben gelegen (+ veel lol) was het weer tijd om naar huis te gaan. Mijn fiets zette ik even tegen het hek aan. "Ik vond het wel leuk, nu kunnen we echte vrienden zijn" lachte mark een beetje. "Ja ik denk het wel, was echt leuk net. Heb je veel vrienden hier?" "Nee niemand eigenlijk, al die jongens die hier wonen zijn zo dom. Spelen elke dag weer voetbal of oorlogje, ik vind er echt niets aan. Ik fiets veel liever of ga heel af en toe naar m'n tante, die woont wat verderop. Zij heeft dan een hond, Loebas, dat is toch wel m'n beste vriend." "Aaah, maar je kon toch ook wel vrienden worden met een ander meisje hier in de buurt?" "Jij bent het eerste meisje wat hier komt wonen Kim, de rest is veel ouder dan ons" "Oh... oke, daarom vroeg je dus zo snel of we vrienden konden zijn?" "Eeehm... ja." Gaaf.. hij was niet alleen leuk, maar ook heel eerlijk. Hihi, alleen hij werd wel wat verlegen nu. "Het is veel leuker met jou iets te doen dan met die eikels" Voegte hij eraan toe. "Ja, ik dacht eerst toen we hier kwamen wonen, goh ik hoop wel dat daar een meisje woont, kunnen we lekker meidendingen doen, maar zo is het ook goed hoor" "Ja eeeh..." Hij pakte zijn fiets en ging naar z'n eigen huis. Hmm, vreemd, gaat er zomaar vandoor? . Bij het eten werd er volop gepraat door m'n ouders wat er nog allemaal gedaan moest worden. Ze hadden het ook over een bootje en de tuin die nog aangepakt moest worden. Het zal allemaal wel dacht ik zo, tot ik m'n naam hoorde.. "blablabla...En misschien wil Kim ook wel iets van sport doen? Er zijn zat sportparken hier in de buurt, dat was daar wel anders. Heb je iets in je hoofd Kim?" "Ja ik vind hockey wel leuk, maar dat kan ik nog helemaal niet. Of volleybal? Ik weet het niet, mam." Dat maakt niet uit zei ze. Ik had net zo lang bedenktijd als dat de zomervakantie duurde. Nouja, hockey lijkt me toch wel het leukste. Volleybal is ook wel weer leuk, maar dat doe je dan weer binnen en ik ben echt een buitenpersoon. De weken zijn voorbij gegaan en over iets meer dan een week gaan ik dan naar school. Vorige week hoorde ik dat Mark en ik bij elkaar in de klas komen. Mark's moeder is trouwens ook wel erg lief. Ik ben al een paar keer bij hem blijven eten en zijn van de zomer al diverse keren met de speedboot weggeweest. Echt supertof is dat. Vandaag hebben we afgesproken om te gaan zwemmen. Mark is al in hun tuin en ik moet me nog helemaal omkleden. "Schiet nu op, straks word het weer donker...." Hoor ik hem schreeuwen als ik op de badkamer ben. Buiten zie ik hem al vanaf de boot met z'n voeten in het water. "Jaahaaah, ik kom eraan!!" Schreeuw ik terug. Na een minuut of 5 ben ik dan ook weer beneden. Met een luid gegil spring ik in het water. Koud zeg!!! "Cool, ik kan hier staan" zeg ik zo... "Ja, maar dat kan een paar meter verder ook nog wel hoor, in het midden is het alleen wel heel diep. Door die vrachtboten die hier voorbij komen. " Mark weet het allemaal wel... "M'n ouders hebben gevraagd of ik wilde sporten.... ik weet het alleen nog niet" spartelend kijk ik denkend zijn richting op... ja, wat moet hij er ook van zeggen...? "Moet je gewoon doen hoor, is echt heel leuk ... ik heb op tennis gezeten, maar dat was niet leuk meer door de trainer. Hij dacht echt dat we kampioenen moesten worden. Ik wilde gewoon tennisen, klaar. De lol was er dus gewoon vanaf. Ik wil ook wel sporten, maar ik weet niet wat. " "Ja ik wil dus op hockey gaan, echt leuk lijkt me dat. Ook lekker rammen met die stick." "Hockey is een kakkersport hoor, in de klas krijgen we ook Joris, hahaha, ook al zo kakkersnaam, die word steeds uitgescholden, maar hij is ook wel weer aardig." "Wat is dat nu voor onzin... als Joris dat nu leuk vind? En ik ook? Ben ik dan ook een kakker?" "Nee jij niet zo gelukkig" "Maar als ik ga hockeyen, ben ik dan wel een kakker dan?" "Ja eeeeh nee, ik weet niet" "Ik wil gewoon hockeyen, als mensen dat niet leuk vinden, kussen ze m'n kont maar, ik doe waar ik zin in heb" "Ja daar heb je wel gelijk in Kim... " lachend zwemt hij wat van me af en begint als een idioot te spetteren. Die avond gingen we met z'n allen (ouders van Mark en mijn ouders, plus wij 2 zelf natuurlijk ) lekker barbequen. We hadden het nog even wat over hockey en het tennis wat Mark deed enof hockey ook wat voor hem zou zijn. Nee, dat zag hij niet zo zitten. School is begonnen, of tenminste de eerste dag is aangebroken en samen met m'n moeder fiets ik er voor de eerste week heen, daarna moet ik het zelf doen. Mark fietst met ons mee. Het is zeker een kwartier fietsen. "Mark, ik wil zoveel mogelijk, als jij dat ook wil, dat je met Kim mee naar school fietst en ook weer terug. Is dat goed? Ze vraagt dit als we net over een bruggetje gaan. De school is wat verderop in een ander dorp. "Ja is goed hoor, het is juist gezellig met Kim te fietsen" en hij gaat er heel even vandoor.... "Hee, dan moet je er juist niet vandoor gaan, als ik je dit vraag, aapie" Met een sorry komt ie er nog wel vanaf. De kennismaking met de klas gaat best wel goed en 2 meisjes in de klas kan ik het wel goed mee vinden. Suzanne is wat stilletjes, maar dat komt later wel. We hebben met deze eerste dag wat meer van elkaar gehoord. Wat iedereen leuk vind, welke sport ze doen enzo en Sophie doet dus aan hockey en schijnt ook best wel goed te zijn. Morgen gaan we naar het pretpark en afgesproken is nu al wie met wie gaat. We zijn met een even-aantal in de klas, dus dat is handig. Als nieuweling mocht ik als eerste kiezen: Mark. Gelijk werden er allemaal geluiden gemaakt alsof we verliefd waren..... tssss, kinders :) We zijn gewoon in korte tijd goeie vrienden geworden en dat kan ook tussen jongen en meisje zijn!! De dag in het pretpark was echt super. Met Mark zijn we als 1 van de weinige in de grotere wilde atracties geweest. Sophie en Joris waren ook bij elkaar, maar omdat ze beide op hockey zitten en ook vlakbij elkaar wonen, is dat al een paar jaar bekend dat zij ook erg met elkaar bevriend zijn. Sophie hoorde van mijn keuze om misschien ook op hockey te gaan en bood me aan om haar oude hockeystick te lenen. Super!! Het seizoen begint over 2 weken, dus het was wel handig als ik snel een beslissing maakte. Ze had de oude stick naar school meegenomen en in de klas even achtergelaten, zodat ik na deze dag de stick gelijk mee naar huis kon nemen. De week nadat ik die stick heb gekregen heb ik met een tennisbal op straat geoevend. Mark had van vroeger nog een ijshockey-stick, zo speelde we samen wat af in de straat. M'n vader had mij begin van de 2e week al ingeschreven bij de hockeyclub. Als cadeau kreeg ik een hele outfit met alles erop en eraan in een sporttas. Leuke was dat ik die volgende dag de stick van Sophie weer meenaam en hem teruggaf. "Vind je het niet leuk meer? Het is hartstikke leuk om te doen hoor." Uit m'n tas haalde ik het poloshirtje wat ik had gekregen.... Sophie schreeuwde: "Jeeeeuhh, Kim komt ook op hockeyyy" Op het schoolplein was het na schooltijd even een hockeyveld. Uit de gymzaal mochten we nog wat sticks lenen en hebben we met een paar van onze klas even een potje gespeeld. Wat andere kinderen uit de lagere groepen, waren ons publiek. Sophie was erg goed, Joris trouwens ook. Maaike stond langs de kant en Mark was samen met Joris en Suzanne onze tegenpartij. Mark vond het achteraf ook best leuk en hebben op de fiets terug naar huis elkaar nog wat zwart gemaakt. We waren beide bezig als: "Jij kan het niet" en "je kan beter op dammen gaan". "Waarom ga je dan niet gewoon mee op hockey??" vroeg ik weer... hij was stil. De eerste hockeylessen gingen best wel goed. Alleen kwam ik niet echt mee met de rest. Wel kreeg ik een applaus van de trainer, omdat ik zo aan het doorzetten was, ondanks dat ik nog geen snelheid had. "Jij bent een geboren verdediger" had hij gezegd. Leuk.. Joris was een keeper bij zijn team en Sophie speelde een klasse hoger dan ik, maar dan als spits. Zij moet dus de doelpunten gaan maken voor haar team. Wel leuk dat we nu alle 3 precies een andere taak hebben in ons eigen team. De lessen gingen vlot door, 2 keer per week. Maandags en Donderdags 's avonds om 19:00. Mooi was ook de schemering die steeds eerder op de avond kwam. De verlichting op de velden gaven echt een heel apart sfeertje. De lichten gingen nu wat eerder aan. Mark kwam elke donderdag kijken en achteraf na de training nog wat drinken bij de flipperkast in de kantine. Ik was net zo goed als Mark, alleen hij had iets langere armen, dus kon hij beter reageren als de bal naar de zijkant viel. Hahah soms dook hij echt helemaal op de kast. Als ik ging flipperen, moest ik telkens 1 hand loslaten van de knop, anders kon ik niet bij de andere. "Kimmm stoere kerel" hoorde ik in de kantine schreeuwen, het was een vriend van Joris. Ja hallo, kan ik er wat aan doen dat ik niet zo heel meisjesachtig ben. Anders was ik wel op ballet gegaan hoor. Het was even stil, toen er weer geschreeuwd werd, maar dan naar Mark. "He watje, kan je niet winnen van Kim...?" Mark zei niks, pakte zijn jas en fietssleutels en liep er zachtjes vandoor. -------------------------------------------------------------------- Dit had ik al vaker van hem gezien, dan zei ik iets (of nu iemand anders dan) en opeens was hij stil en ging er plots vandoor. Het was nu alweer bijna herfstvakantie en mijn ouders plus die van Mark hebben een midweek besproken in een vakantiehuisje. Erg leuk, want er zat dan ook zo groot subtropisch zwembad bij. Erik was er ook bij en was in het zwembad constant bommetjes aan het maken. Mark deed al wel even mee, alzag ik dat hij ook liever met mij meeging. Maar Erik vond Mark ook wel weer aardig. Nadat ze achterelkaar van de glijbaan af waren geweest, kwam hij mijn kant op... "Kom... verstoppen voor Erik" Hahah, ja fun... Er was achterin het zwembad een wildwaterbaan met veel planten en rotsen (nagemaakt natuurlijk) Tussen die planten hebben we ons verstopt. Erik kwam 2 keer voorbij toen Marks aandacht ergens anders naartoe ging. "Kim,ik heb wel een rare vraag... " En het was heel eventjes stil Ik keek raar op "Hoe bedoel je rare vraag? "Ik ...eeeh, vraag mezelf steeds vaker af hoe het is om een meisje te zijn?" "Heel normaal...denk ik..net zo normaal als dat jij een jongen bent. Alleen met plassen is het wat anders" ..ik schiet erbij in de lach. Mark kan er ook wel om lachen, alleen zie ik ook in zijn ogen soort van verdriet. "Zou je een meisje willen zijn dan?" Ik krijg hierbij echt de kriebels op de rug... wat raar. We hebben nog nooit zo iets serieus besproken. "Ik weet niet, maar ik droom en fantaseer er wel vaak over. Met de jongens omgaan lukt me niet, omdat ik een *softie* ben, maar met de meisjes ook niet, omdat ik wel aardig ben, maar van buiten een jongen.... zo stom." "Maar als je een keer een badpak of een rokje aan wil hebben, dan weet je een beetje hoe het voelt, toch?" "Ja, ik vraag me ook heel veel af hoe dat is, maar het is niet alleen kleding hoor!!" Hij kijkt naar beneden... z'n kruis... slik... ja wat moet ik daar nu weer op antwoorden? "Misschien kunnen we wel een keer afspreken bij mij op de kamer, ga ik je helemaal opmaken hihih" Mark keek toch nog wat bedenkelijk. We zijn voor de rest weer gewoon gaan zwemmen, zover als dat kon. Want er spookte allemaal dingen door het hoofd nu. Straks gaat hij in rokjes naar school enzo? Dat is echt vreeemd. Of gaat hij paardenstaartjes dragen... of allebei. Jemig. De herfstvakantie is voorbij, maar naar school fietsen moest ik in mijn uppie. Maria, de moeder van Mark, had verteld dat hij niet zo lekker was en dat hij snel weer beter zou zijn. Maar ergens dacht ik ook weer aan vorige week. Zou hij me nu niet meer willen zien? Omdat hij zich schaamt? Of is hij echt gewoon ziek,omdat hij zoveel buiten was in het zwembad? De schooldag ging voorbij en Joris kwam naar me toe bij het hek van het schoolplein. "Wat is er met Mark? Vrijdag voor de vakantie was ie ook al zo stil en nu is hij zelfs ziek? Heeft het iets te maken met dat Diederik (die jongen op de club die Mark zo belachelijk maakte) hem zo in de zeik nam?" Ik kan wel ja zeggen, maar ik weet het zelf ook niet zeker, beste antwoord was dus ook: "Ik weet het niet Joris,ik moet nu naar huis, tot vanavond? .. doeiii" Bij thuiskomst was Maria ook bij ons. Ze was met m'n moeder wat aan het praten over de vakantie. Maria draaide zich op de bank naar me om: "Wat is er gebeurd Kim, tijdens de vakantie? Hij heeft eigenlijk geen woord meer gezegd, ja het gaat goed en ik wil naar bed, dat is alles wat hij zegt en sluit zich op, op zijn kamer....is er wat tussen jullie gebeurd?" "Nee, dat niet, of ook weer wel eigenlijk" "Hoezo..." Even twijfel ik nog of ik dit moet vertellen maar dan toch: "Nou, we waren de een na laatste dag in het zwembad en Mark was eerst wat met Erik in het zwembad, ik was gewoon bij de glijbaan. Nadat Erik en Mark achterelkaar van de glijbaan kwamen, kwam Mark naar me toe en hebben we ons snel verstopt op de wildwaterbaan, tussen de planten." Even ademhalen, moet ik dit nu wel of niet vertellen, ik twijfelde weer en gooide het eruit. "Mark was even stil, Erik vond ons niet en Mark begon met dat hij een rare vraag had. Ik was al verrast dat hij zo op die toon dat tegen me zei. Maar toen vroeg hij aan mij hoe het was om een meisje te zijn" "Oh, maar bedoelde hij dat niet gewoon als grapje dan?" "Nee, hij had tranen in zijn ogen en zei dat hij er vaak over droomde, vooral nadat we voor het eerst hadden gezwommen en met de speedboot weg waren geweest." M'n moeder kwam er tussen: "Misschien dat Mark nog nooit zo dichtbij een meisje is geweest? " Kijkt ze Maria vragend aan. "Dat kan best wel erg verwarrend en tegelijk indrukwekkend voor hem zijn geweest dat verschil tussen jongen/meisje." Maria knikt: "Kan goed zijn, maar ik weet ook van Mark dat toen hij 5 of 6 jaar was, al eens kleren van een meisje uit de klas had gestolen. Het lag allemaal onder zijn bed. Hij heeft ook vaak aan mij gevraagd hoe hij had geheten als hij als meisje geboren was." "Maar gaat Mark dan nu rokjes dragen, of kan hij weer beter worden?" vroeg ik verbaasd, met ogen heel wijd open. Ze keek me lief aan: "Mark gaat nog geen rokjes dragen, maar hij is ook niet ziek. We moeten misschien naar een specialist om te vragen hoe we Mark weer blij en vrolijk naar school kunnen krijgen, want zo gaat dat echt niet" "Maria, mag ik wat zeggen?" Ze knikte ja. "Ook voor de vakantie heb ik wel eens met Mark gepraat en toen ik iets zei, sloeg hij dicht en liep heel rustig weg.. Ik weet jammer genoeg niet meer wat ik zei, maar het zal wel verkeerd geweest zijn. Ook op de hockeyclub net voor de vakantie. Toen zei een jongen dat Mark een watje was en dat hij niet van mij kon winnen met de flipperkast." "Dat komt allemaal wel goed Kim, ik weet dat hij, gezien de buurjongens hier en ook de jongens in zijn klas, een speciaal iemand is. Hij is geen jongen die oorlogje speeld of constant in bomen klimt. Hij is voor een jongen heel zacht." "Hoezo zacht?" vroeg ik gelijk... "Je weet toch wel wat homo's zijn?" "Eehm ja, als 2 mannen van elkaar houden..." ik trok er een vies gezicht bij. "Precies. Sommige ouders zien bij hun kind dat ze wat anders zijn dan de meeste in dezelfde leeftijd. Er word dan wel eens gedacht dat hun kind later homo word. Eerlijk gezegd, dacht ik dat ook al een tijdje, want Mark is anders dan andere jongens. Als ik naar Erik kijk bijvoorbeeld, hij is ook veel stoerder. Dat zie ik bij Mark nooit gebeuren." "Maar dan zal hij toch niet vragen hoe het is om een meisje te zijn?" "Inderdaad, maar Kim, mond dicht op school, want Mark kan wel eens een hele moeilijke tijd ingaan." Nu keek mijn moeder ook raar op.... "Hoezo een moelijke tijd ingaan.?" "Voor ik Ben, Mark's vader, had ontmoet, heb ik een studie psychologie gestudeerd. Ik heb mij toen ook een klein beetje verdiept in een artikeltje dat ging over hele jonge kinderen die voor hun idee niet in het juiste lichaam zaten. Dat heeft een speciaal moeilijk woord. Genderdysforie. Dat houd in dat een jongen, maar kan ook een meisje zijn, zich meer als meisje voelt, of andersom, als jongen." Even neemt Maria pauze, m'n moeder had al thee gepakt, ik zat echt met tuterende oren op de bank te luisteren. "Mark heeft door verschillende dingetjes, vragen, acties zoals het stelen van die kleding vroeger, en zijn soms angstig lange stiltes, laten merken bij mij, dat ik hier wat aan moet gaan doen. Kim, ik zeg nog niets, maar het kan dus zo zijn dat Mark zich niet happy voelt dat hij een jongen is. Dat gaan specialisten in het ziekenhuis allemaal onderzoeken en testen. Ik weet voor de rest ook niet zoveel. Maar ik denk wel dat Mark je heel heel hard nodig heeft." "Maar komt hij dan wel weer terug op school?" "Natuurlijk wel, maar deze week zeker niet meer. Als je wil, fiets ik deze week met je mee, maar onthoud wel dat dit echt groot geheim moet blijven. " Mijn moeder viel uit de stilte, ook weer in het gesprek, een beetje fluisterend: "Maar je kan Mark toch niet zomaar opvoeden als een meisje Maria, dat kan niet, dat kind word uitgelachen, gepest en hij word voor de rest van zijn leven gezien als een mislukkeling. Ik vind dit niet zo goed idee eerlijk gezegd." "Dat valt wel mee denk ik. Maar laten we hier even over stoppen, ik wil nu ook even bezinnen wat er allemaal gaat gebeuren Geertje. (zo heet m'n moeder dus) Het is alleen wel zo, dat Mark er, stel dat hij voor zijn gevoel dus in het verkeerde lichaam zit, er veel beter aan doet om wat met zijn gevoelens te doen, dan zo angstvallig stil en een in zichzelf gekeerd iemand te blijven. Hij heeft natuurlijk wel het recht om te leven zoals hij dat wil, en niet zoals wij dat van hem verwachten." "Ja, dat wel, maar toch... ik heb er mijn vraagtekens bij." Mijn moeder en ik zeggen Maria gedag en gaan samen koken. De aardappels (die heeft mams al gejast toen ik nog op school zat) in de pan en water erbij. We eten er schnitzel bij, gepaneerd met een laagje cornflakes. Erg lekker!! Goed, ik houd niet zo van sperziebonen, maar ik moet het eten, wieweet dat ik het later wel lekker begin te vinden. Suzanne bij ons in de klas eet dus helemaal niets, of tenminste, niets gezond. Altijd maar brood brood brood en papat. "Mam, ik ga niet naar hockey vanavond, ik ga bij Mark langs, denk ik.." "Niets daarvan, je bent op hockey gegaan, dus ga je ook naar elke training. Morgen avond kan je naar Mark, ik zal alvast zeggen dat je dan komt" Op de fiets naar de sportvelden toe, kom ik Sophie, Maaike en Joris tegen. Zij hoeven alleen niet te trainen, omdat Joris en Sophie gister nog een wedstrijd hadden. Joris en zijn team hadden verloren van Amsterdam, Sophie en het team gelijkspel met Almere. Hopelijk mag ik volgend jaar ook meespelen met de wedstrijden. Ze komen nu gewoon voor de fun en ze kunnen als ze willen op een leeg veld zelf even een potje hockey spelen. Mijn training gaat van start en ik weet niet hoe het komt, maar ik ben erg in vorm. We hebben een soort test, dan moet je eerst korte stukjes rennen op de baan en die stukken worden steeds groter. Het gaat echt goed en aan het eind van deze training gaan we nog even een oeven-potje spelen. Evelien en Saskia zitten in mijn "team" voor dit potje en zijn de meiden waarmee ik het best overweg kan. Dat is ook te zien, we spelen echt op elkaar in en scoren achterelkaar. We zijn maar met een kleine groep van 6 meiden. Het hockeyveld gebruiken we nu maar voor de helft met mobiele poortjes. Volgend jaar gaan wij weer door naar een hogere groep. Boukje zat in het andere team, zij is het best in keepen van ons 6-en, rarara wat wil zij later doen tijdens de wedstrijden? Ze houd best wel veel ballen tegen, maar Sas speelt de bal echt elke keer anders aan. Boukje weet dan soms echt niet hoe ze moet verdedigen en daarom ging hij er dus ook wel een paar keer in. Aan het eind van het potje was het 8 ? 2 voor ons. De training is voorbij en we kunnen richting kleedkamer. Van John, onze trainer, krijg ik een wenk. Ik moet zijn kant op komen als hij alle spullen bij elkaar pakt. Sas en ik helpen en pakken de pionnen. "Je was vandaag wel op dreef he?" "Ja ging erg lekker. Het word ook steeds leuker, omdat ik steeds meer mee kom. In het begin was ik helemaal niets, ja...een slak" "Dat valt ook wel weer mee, maar je gaat inderdaad erg lekker zo. Houd dit vol, dan laat ik je misschien na de winterstop wel een keer meespelen met Meisjes A2, maar ik zeg misschien... dus ga niet te gretig spelen, blijf jezelf." Ja, hij heeft lekker praten. Ik mag dit seizoen misschien nog wel wedstrijden spelen...?? Jeetje. Oke, even rustig, dat is ook pas volgend jaar. We hebben nog 2 maanden te gaan tot oudjaar. En dan nog een maand voordat de trainingen weer beginnen. Met Joris fiets ik terug tot vlak voor de kruising. Joris moet rechtdoor, ik linksaf. "Hoe is het nu met Mark?" "Dat heb ik je vanmiddag ook verteld op school hoor, ik weet het niet, sorry Joor, maar ik ben echt geen helderziende ofzo" "Nee oke, maar ik maak me wel zorgen" "Haha, dat is lief, als ik hem zie, zal ik dat zeggen" Het kleine stukje fiets ik nog alleen naar huis. Vandaag ging school ook lekker snel voorbij. Sophie had het gister niet meer gehoord van mijn nieuwtje dat ik misschien wel met haar ga spelen, na de winterstop. Ze ging echt uit haar dak. Ja, dat is Sophie dan. Ze is echt heel blij, altijd. Bij thuiskomst zie ik Mark een beetje voor zich uitkijken achter het raam van hun woonkamer. Even zwaaien, hij zwaait terug met een kleine glimlach. Met m'n wijsvinger wijs ik naar de achtertuin. Dat doen we wel vaker, want in de achtertuinen kunnen we zo met elkaar praten. Ik moet wel erg ver op de tenen staan, maar het lukt aardig. "Hoe gaat het, voel je je al wat lekkerder?" "Mwooh, morgen ga ik naar de dokter, met mam. Ik lijk wel een battery ofzo, die helemaal leeg is. Ikvoel me echt heel slap" "Hoe komt dat dan? " "Ik weet het niet, voor de rest ben ik niet ziek ofzo. Hoe ging het gister met hockey? "Heel goed" begon ik te lachen. "John, mijn trainer, die heeft gister gezegd dat als ik net zo blijf spelen en doorzetten als gister, dat ik na de winter mag meespelen met de MA2. Dat is dus het team waarin Sophie ook speelt, ik zit nu nog in B1, ohja, en ik moet even vertellen dat Joris vandaag wel twee keer naar je vroeg hoe het was... hij maakte zich zorgen... lief he?" "Dat is wel aardig ja, ik bedank hem wel een keer als ik weer terug ben....maar word je dan al zo goed?" "Nouja, ik weet niet, maar gister was ik samen met Sas de beste van de groep. Dat zei John ook. Het word ook steeds leuker. Ik hoop wel dat Saskia en Evelien in mijn groep blijven en dat we samen doorgaan. Met hun zijn we echt nog veel beter." "Leuk joh. Ik vond het voor de vakantie wel heel leuk om te kijken. Dat van die kakker-sport, neem ik terug, hoor. Het is best een leuke sport om te kijken en ooit misschien ook wel om te doen." Dat laatste zei hij met een knipoog. "Sorry ik moet gaan nu, ik kan vanavond helaas niet, er komt visite" En weg was hij. Nouja, het was best fris buiten, dus ik ging ook maar weer naar binnen. Erik bleef vandaag bij ons eten, omdat hij morgen naar Amsterdam moest voor een werkstuk. Poei, ik moet er niet aan denken dat ik straks ook ga studeren enzo. Laat mij maar lekker 12 blijven. Vind het wel goed zo. Ja,ik ben over een maand jarig, dat is wel weer leuk. Maar ik ben dus in groep 8 blijven zitten en ben dus 13 straks als ik de middelbare school op ga. Wel balen. Maar ik ben dan wel elk jaar de oudste van de klas hihi. Dat ben ik nu eigenlijk ook al. We eten taco's, door Eric gemaakt. Hij eet het ook veel op zijn kamer. Het is echt heet spul, maar wel lekker. "Wil je niet een keer in Groningen komen kijken dan?" "Ja lijkt me wel leuk, dan kom ik wel met pa of ma, of allebei. Kunnen we dan ook niet langs Marije en Anke mam?" Het is al zo lang geleden. "Daar kunnen we wel iets van maken ja. Morgen bel ik naar opa en oma, dan blijven we daar zaterdags slapen en jij bij Anke of Marije, wat je wil? Dan kunnen we zondags naar Erik en dan weer naar huis." Het eten was lekker, Erik gaat naar zijn kamer, om te leren. Ik blijf nog heel even op. Nog 1 spelletje op de computer......oke, nog 1 erbij. Donderdag, snel opstaan, ik heb me verslapen zeg... sjit. M'n vader is voor een paar dagen vrij dus het was gisteravond laat geworden. We hadden film gekeken met popcorn, cola en alle voeten op tafel. Hahah, lekkere familie heb ik. Mark komt vanavond langs met Maria en Ben. Maar ik moet ook naar training natuurlijk. Jees, dan word het vast nog een avond die zo laat word. School ging weer aardig rap, met Sophie na schooltijd nog heel even gekletst op het schoolplein, zij moet vanavond ook trainen, dus "Tot zo" Eerst eten, spullen pakken en weer de fiets op. Sophie kom ik onderweg tegen naar hockey. Onderweg kletsen we over van alles... Sophie heeft een hoedje gekocht, heel grappig. "Ik dacht dat jij en Joris zo close waren? Of is het nu Joris en Maaike?" "Klopt, maar Joor en ik zijn vrienden he. Maaike is weer een vriendin en als zij samen elkaar nu leuk vinden, gaaf toch?" "Haha, ja best wel stoer." "En jij en Mark dan, word dat ooit wat?" "Eehm, denk het niet. We zijn gewoon als broer en zus ofzo." "Hmm,nouja, ik geloof het niet zo hoor..." met een gemene blik neemt ze een sneller tempo aan, de sportvelden zijn al in zicht. De training gaat weer erg goed. We hebben vanavond een aanval gedaan op Bouk. Ze heeft echt de hele training zowat op doel gestaan. Wij waren aan het trainen voor de corners en strafballen, Bouk alleen maar om ze tegen te houden. Erg leuk om te doen. Ik had er van de 12 ballen, er maar 5 in en Boukje had van de 54 ballen in totaal, er 37 tegengehouden. Netjes hoor. Bij het sluiten van de training doen we altijd even een cooling down... net zoals een warming up zeg maar. We lopen dan even 1 grote ronde in een iets hoger tempo dan nog een rondje normaal lopen. Bij het paseren van het clubgebouw zie ik een paar mensen op het terras staan. Mijn ouders, Mark en zijn ouders stonden allemaal te kijken hoe ik nog een beetje aan het rennen was. Bezweet verlaat ik het veld en geef mam een kus. Mark geef ik wel vaker een por in zijn buik ofzo... nu even een schoudertje... In de kantine drinken we wat. Mark en ik gaan weer even terug naar het veld. "Wat bedoelde je nou met dat het ook wel leuk was om te doen misschien?" "Nouja, het lijkt me gewoon best wel leuk om hockey te spelen eigenlijk" "Eehm, ja, maar.... " bedacht ik mij bij het gesprek van maandag. "Kom, dan gaan we naar binnen, het is echt koud nu, dan vertel later wel een keer" Mark was behoorlijk happy zo te merken. Hij had iets om te vertellen en ik was echt supernieuwsgierig. "Ja...doe dat." We leggen mijn fiets in de auto van Mark... die van zijn ouders dan. Thuis aangekomen gaan Mark en ik even op de computer. Na een paar spelletjes worden we door m'n moeder van de stoel getrokken, de woonkamer in. "Nou Mark, begin jij of ik" zei Maria met een zucht, maar ook wel met een kleine glimlach. "Nee, doe jij maar eerst." Hij sprong iets op uit zijn stoel. "We zijn gister naar de huisarts geweest en hij heeft ons doorverwezen naar een gespecialiseerd team. We gaan nu met Mark een programma doorlopen, met testen, vraaggesprekken enzo, om te kijken hoe hij weer gelukkig kan zijn. Mark werd helemaal gelukkig toen hij hoorde dat dit allemaal bestond en wat er allemaal kon." Mark begint zenuwachtig, maar blij, op zijn stoel te wiebelen. "Ik kan dus wel een meisje worden? Als ik dat wil? Vroeg hij dol enthausiast aan de huisarts. Natuurlijk was het antwoord, waarbij Mark gelijk mij aankeek met een soort lichtjes in zijn ogen...." Ben maakte het verhaal van Maria af... M'n moeder kwam ertussen. "Hoe is dit mogelijk? Je kan een jongen toch niet zomaar opvoeden als een meisje, hij is al 11, bijna 12 en gaat straks naar de middelbare toe. Weet je wel wat je zo'n kind aandoet?" De belerende en wat boze toon van m'n moeder werd gelijk beantwoord door Ben. "Waarom dan? Als Mark Mark blijft, denk ik dat we pas veel verder van huis zijn. Je ziet nu hoe hij de afgelopen week, 2 weken is geweest. Ik heb er echt geen zin in om een zoon zo te zien opgroeien op de middelbare school en zijn slaapkamer. Zo'n jong sluit zich echt helemaal op waar hij rond z'n 18e misschien weer eens laat zien aan de buitenwereld. Nee, ik denk, als Mark dit zelf echt wil, dat we hem de ruimte moeten geven!!!" "Geertje?" Vraagt Mark nu..."Als ik straks over een tijdje geen "Mark" meer ben, mag ik dan nog wel bij jullie komen? Ik bedoel, ik wil Kim echt niet missen en ik hoop ook dat we samen naar de middelbare kunnen gaan. Ik wil dit echt zelf!!! " M'n moeder werd heel stil en kon er eigenlijk ook niets anders op antwoorden: "Natuurlijk.... eeh, Mark, je bent altijd welkom, maar je moet weten dat we er allemaal wel erg aan moeten wennen als we jou zo zien veranderen" "Ja, maar dat gaat pas volgend jaar gebeuren. In de zomervakantie kan ik dan lekker veel lol maken met Kim en zij kan me dan helpen met de verandering." "Oh gaaf, dat word echt een hele gave zomer dan, maar dan gaan we je slaapkamer ook doen hoor. Dat blauwe kan echt niet" Ik was helemaal overdonderd maar blij... als ik Mark zo zag zitten.. echt zo blij nog nooit gezien... werd ik dat vanzelf ook wel een beetje. "Hahaha nee, ik wil het vooral rood hebben. Roze vind ik zo makkelijk...dat hebben al die meisjes al. Nee rood past dan beter." "Eehm, Mark, vergeet je niet iets?" Zegt Ben met een glimlach.. "Ohja hah natuurlijk, m'n nieuwe naam." Eventjes keek hij Maria en Ben aan, ze zaten links van hem. Ja daar ben ik dan ook wle heel benieuwd naar. Want een meisje dat Mark heet.. hihi ze zal de eerste zijn. "Ik heb best wel vaak aan mijn ouders gevraagd hoe ik had geheten, als ik als meisje was geboren. Els of Marieke, was het dan. Nouja, Marieke vond ik het beste van die 2. Grappig was wel dat ik ook een naam met m'n eerste 3 letters wilde houden. Ik dacht toen aan Marije...al heel lang wilde ik die naam. Maar nu komt het.. we hebben ze gemixed, dus word het Marijke!! "Joooooeeehoeeee Marijkieeeeeeee " Hahah ik schreeuwde het uit. Ik vond dit echt zo stoer. Ik knuffelde eeeh, hem, heel stevig en het grootste woord was er nu wel uit vanavond. Marijk... jee, die naam went snel, was helemaal rood op de wangen. Heel raar, maar na hij zijn nieuwe naam heeft bekend gemaakt, begin ik hem gelijk al als een beetje vriendin te zien. En dat gaat alleen maar meer worden!!! "Het word nu alleen nog wel zwaar tot de zomervakantie... " zuchtte hij. "Wel leuk trouwens dat je aan Marije dacht, dan hadden er 2 vriendinnen van mij zo geheten... de allerbeste." "Ja, maar ik heb nu een letter meer" Stak hij z'n tong uit, bedoelende dat hij daarom beter was. Haha, trutje. Het jaar ging opeens snel voorbij nu Markie (zo noem ik hem nu even voor het gemak,dan zit ik altijd goed bij hem en gaan ze op school niets denken) weer wat vrolijker was. Hockey was onderhand gestopt nu, eind november, de laatste les voor de winterstop ging helaas niet door vanwege een grote storm. De 24e November was ik jarig en alhoewel ik niet zo van de feestjes en verjaardagen was (als nuchtere Hardenbergse), was ons huis toch afgeladen vol. In de achtertuin lag smorgens vroeg m'n cadeau al van m'n ouders, in de tuin voor ons huis, het cadeau van Mark en zijn ouders. Help... Waar heb ik dit aan verdiend? Nu bijna alle visite er wel was, mocht ik pas het cadeau van mijn ouders en die van Mark uitpakken. In de achtertuin lag een groot oranje afdekzeil. Met daarop geschreven gefeliciteerd Kimmel (leuk he, dat is m'n koosnaam). Met een touw moest ik stevig trekken om dat zeil er af te krijgen, maar m'n vader was zo leuk om hem vast te houden. Nu lag hij wel los en het zeil vloog eraf. Een bootje!!! Met motor!!! Hihihih kickeee. Niet dat ik er nu veel aan heb. Maar volgens m'n moeder is dat juist het mooiste, om naar de lente volgend jaar uit te kijken. Voor in de tuin stond het andere cadeau. Haha, de hele visite ging als een kudde naar de straat toe. Het was gelukkig wel mooi weer voor de tijd van het jaar, November is niet echt zo zonnig maandje. Nu leek het wel of de winter alweer afgelopen was. (ik heb de pest aan winters.) Aan de vorm wist ik het eigenlijk al. Maar nog niet hoe hij eruit zag. Het stevige cadeaupapier maakte ik aan de hoogste kant open. (Het stuur) Een nieuwe fiets!! Een mountainbike met 16 versnellingen en een grotere sporttas voor m'n hockeyspullen. Ja op dat ding wat ik nu had ging het al niet meer. Zoooo leuk. Even een rondje fietsen..... "Fietst ie goed?" Vroeg Mark... "Ja vooral omdat ik hem van jullie heb gekregen" Zei ik met een grote glimlach, maar hij was ook echt perfect. "Je band is lek" zei Joris. Zo dom als ik ben stap ik nog af ook om te kijken. "Leuk hoor. Ik pak je nog wel een keer terug jochie!! " Het is oudjaar!! Samen met Markie had ik wat siervuurwerk gekocht gister, niet al te veel. . "Op een heel speciaal jaar" zei Ben... met Mark voor hem staande. Mark keek dan ook even omhoog alsof er een straaljager overkwam, om zo nog net het gezicht van z'n vader te zien.. "Komt wel goed he paps...." zei Mark liefjes.. Na het afsteken en kijken van het vuurwerk, zijn we met z'n allen weer naar binnen gegaan bij Mark thuis. Zij hadden de hele huiskamer al zo ingericht voor ons, dat we daar makkelijk in een cirkel konden zitten. "Kom op Marijke , jij bent nu de gastvrouw, geef me nog eens een oliebolletje" plaagde m'n vader. Ze sprong gelijk op bij het horen van z'n nieuwe naam en bracht gelijk de hele schaal mee naar de woonkamer. Mark sleurde me plotseling mee naar de tuindeuren. "Misschien beetje laat, maar ik wilde je toch nog een keer bedanken voor wat je en jou ouders gedaan hebben voor me tijdens de herfstvakantie" "Dank je. Ja, maar het was best moelijk hoor, moest ik nu wel alles vertellen en je geheim verklappen wat tussen ons was??... Of juist vertellen om je te helpen?" "Blijkbaar heb je toch de goeie keuze gemaakt Kimmel, ik voel me de laatste tijd echt zooo veel beter. Gewoon omdat ik weet dat ik meisje word, echt ... alsof ik droom hihi." "Jah het duurt alleen nog wel een poos zeg..." "Liever dat dan dat er helemaal niets was gebeurd" Met een kus op m'n wang laat hij merken dat het al laat is. We moeten nu inderdaad al wel naar bed, het is 3 uur in de nacht. Die kus, die was wel heel speciaal.... Hij is sinds dat hij dit allemaal heeft verteld zooooo veranderd. Zo veel vrolijker en levendiger. Moet je nagaan als Marijke straks helemaal die verandering heeft gemaakt. Eind Januari. Op school gaat het erg goed en Mark kan het de laatste tijd ook erg met Suzanne vinden. Ergens denk ik dat zij iets door heeft. Maar ik weet het niet zeker. De cijfers van ons, Mark en die van mij, gaan ook omhoog. Voor de toetsen haalt hij nu steeds ruime voldoendes, terwijl dat eerst steeds 5en of 6en waren. Vooral taal gaat bij mij nu vooruit. Omdat ik ook zoveel ben gaan schrijven nu, zie ik m'n fouten meer. (maar hierin mag dat toch...het is mijn verhaal) Vanavond weer de eerste training. We zijn 2 weken geleden wel met de hele hockeyclub wezen bowlen. Joris en Diederick (ook in het team van Joor) waren het beste. De ene strike na de andere. Ja ik heb er ook wel 1 gegooid, maar dat was meer een lucky-shot. Op het veld weer alle gezichten van onze groep. John komt met wat pionnen aangelopen. "Warming up, 3 rondjes, niet zo leuk, maar na de winterstop gaan we nooit gelijk van start." Klappend in zijn handen (om ons aan te moedigen) kijkt hij ons allemaal even aan. Net of hij wil zeggen "leuk dat je er weer bij bent". Maar dan op zijn manier. Dat blijkt, het was vandaag meer lopen dan spelen. Het was wel even rennen met de bal, het teamspelen was er vandaag niet bij. Boukje was er wel gewoon bij, maar deed het lekker rustig aan. "Ja, waarom zou ik zoveel moeten lopen, als ik toch steeds in het doel sta" Haha ja, dat is waar, maar dan is dit ook weer teamspel hoor, je moet er wel bij zijn, anders val je buiten de groep toch? De 2e training ging deze week een stuk prettiger en MA2 was een veld achter ons aan het trainen. Soms zetten ze op de club de muziek lekker hard als we aan het trainen zijn... best wel lekker dan. Van die uptempo nummers. John is er wat minder blij mee. "Muziek uit" schreeuwt hij en maakt er het bekende gebaar bij. Over het veld moppert hij nog in zichzelf dat als de muziek uitgaat, we allemaal inkakken als bejaarden bij een busstation. Wanneer hij m'n naam roept, schrik ik op. Hij is niet in jubelstemming en ik moet komen.... shit man, wat nu? "Pak je spullen maar en ga maar naar veld 2 toe " hij geeft een knipoog en wijst naar het veld van de MA2. Fuck nee, dat meent hij niet.... ben ik nu al door dan? En Eef en Sas dan? "Maar John, ik speel zo graag met Eef en Saskia... komen zij volgend jaar dan ook naar MA2 toe?" "Kim, ik ben blij dat je er zoveel waarde aan hecht, maar zolang je met hockey bezig bent, zal je zien dat er teamleden verdwijnen, bij komen en dat je in hele nieuwe teams terecht komt. Dat laatste ervaar je nu...dat is een moeilijke stap, maar je kan het, de meiden daar zijn ook goed en Sophie ken je al, maak snel kennis en je vergeet het spel met Evelien en Saskia heel snel. Je gaat naar MA2 toe nu, voor nu en het rest van het seizoen. Er komen 2 meiden bij volgende week in deze groep, dus maak je geen zorgen, ik zie je zo nog wel even bij de kleedkamers." Sophie heeft nog niets door als ik mijn tas bij het veld neerleg. Over het veld lopend kijken een paar meiden op. Jurian (mijn nieuwe trainer)roept hard over het veld: "Kom erbij, we zijn al begonnen!!" Sophie ziet me eindelijk, als ik al in de groep duik. "Gaaf Kim, is dit alleen nu vandaag?" "Nee ik kom jullie pesten voor de rest van het seizoen" Er word even gelachen als het team overleg verder gaat. De tactiek word besproken voor aankomende zondag, een oevenwedstrijd tegen Delft. Jurian vervolgt zijn verhaal, waarvan ik de eerste helft gemist heb. Maakt ook niet zoveel uit. Van John had ik al gehoord dat ik aankomende zondag nog op de bank zit, als vulling hihi. "Er moet veel teamspel zijn dames, Delft is een linke ploeg met veel lange ballen en spelen vooral laag en hard over de grond. Stickies laag dus. Het is een oeven wedstrijd, maar ik wil dat jullie gaan spelen alsof het voor de titel gaat. Het is belangrijk om bij alle teams een goeie stevige indruk te maken. Kim is er zoals jullie gezien bijgekomen, zij speelt Zondag nog niet mee, maar volgende week wil ik wel even kijken hoe ze het doet. Bianca, ze komt dan naast jou te staan in de verdediging, achter Sophie. Denise, ik hoop dat je wat meer teamspel doet dan vorig jaar. We verliezen zo te veel ballen. Nu gaan we even een potje doen, om ook Kim op haar donder te geven, of zij jullie." Hij wijst diegene aan die in het oranje team komen en in het gewone wit/blauwe team. Onze thuiskleuren zijn wit/blauw, het oranje team draagt van die velgekleurde hesjes. We zijn met 17 meiden toch een grotere groep nu dan ik in de B1 had. Omdat ik veel met Sophie en Bianca te maken heb in de opstelling, komen we alledrie in het zelfde team. Diewertje, Xandra, Tamera en Anne komen ook in ons team . Denise speelt tegen ons met nog onbekende namen. Die leer ik vanzelf wel bij. Willemijn is de vaste keepster van de groep, maar Ilse kan het ook, dus zij staat bij het andere team in het doel. Het spel gaat vlot, de ballen die ik van Bianca krijg, kan ik vaak doorspelen en Sophie staat helemaal vrij, keer op keer. Toch besluit ik de bal niet de verwachtte kant op te slaan, maar naar Tamera toe. Zij staat links... Ze speelt hem door naar Sophie nu en ik probeer zoveel mogelijk achter haar te staan. Als de bal word afgepakt, kan ik snel reageren en hopelijk het balletje weer de onze te maken. Dat gebeurt alleen niet. Tam en Sophie spelen veel met elkaar en met een boogje slaat Tam hem in het doel. 1-0 "Lekkere bal Kim... " Zegt Tam achteraf... We gaan zo nog even door en oevenen ook nog wat corners. Diewertje staat in ons team als spits en is van de hele groep de beste in corners en strafballen. Xandra en Anne vormen een halve tegenpartij als ze in het doel staan. De bal ligt in de linker hoek en Ilse neemt hem vanaf daar naar Diewertje toe. Ik sta schuin achter haar en links naast me Sophie. In plaats dat Diewertje de bal krijgt, komt hij eerder op mij af. Even de bal stoppen, tikkie naar voor en Diewertje knalt hem tussen Anne en Willemijn door in het doel. "Kimmellllll" word er van de zijkant geschreeuwd. Leuk, het zijn Mark en mijn vader. Zal wel even zoeken zijn geweest toen ze er achter kwamen dat ik niet meer op veld 3 stond. De training is afgelopen, na het omkleden kom ik Jurian en John tegen in de gang van de kleedkamers. "Wat heb je me nu aangeleverd John?" Jurian zegt het met een wat bedenkelijk gezicht. "Ja..sorry, ik kon haar niet meer gebuiken in de groep, had jij er iets aan?" "Haha, jaja, leuk hoor." "Nee het ging echt geweldig. Ze sloot gelijk aan met Biance en ik zag haar denken om de bal naar Sophie te spelen, maar speelde hem ervolgens tussendoor naar Tamera. Erg mooie pass." "Ik denk dat we hier een talentje hebben hoor" John traint ook de Heren1, dus hij weet er genoeg van als hij iemand ziet die talent heeft. Ik word echt knalrood. "Daar hoef je je niet voor te schamen hoor, haha. Als je deze kleur aanhoud, kan je beter bij Utrecht of Alkmaar gaan spelen" "Wat denk jij John, zondag of volgende week?" Sjit, ze hebben het over de wedstrijd..."Bedoel je dat je me wil laten spelen Jurian?" "Zet haar op de bank, dan kan ze misschien wel invallen, ze is er hoe dan ook zondag wel bij!!" John geeft zowel mij als Jurian een schouderklopje en we naar de kantine gaan, met een behoorlijke portie trots op zak nu. "Zo, dus mevrouw heeft promotie gemaakt?" "Ja, ik zit tot in iedergeval eind van het seizoen al bij de MA2. Het ging gelijk goed en ik moet zondag misschien spelen..." Mark staat met open mond: "Je zei misschien en dat nog niets zeker was." "Ja klopt, maar nu dus wel en ik zit een klasse hoger nu... echt zo gaaf. Ik mis Eef en Saskia wel, maar met Sophie en Bianca ging het ook super" "Zal ik Erik vragen of hij ook komt kijken?" "Hmm, beter van niet pap, zondag is niet zeker dat ik speel, volgende week wel." "Ja ik begrijp het...kom dan gaan we naar huis, gooi je fiets maar in de auto... " Zondag... Het is behoorlijk druk op de club als ik rond een uurtje of 10 aankom met m'n ouders. We hebben eerst nog een training van een halfuur, dan de wedstrijd. Wel gek, het is een oeven wedstrijd, maar blijkbaar zijn deze oeven wedstrijden dan toch belangrijker dan ik dacht. "Kimmel... ben je er klaar voor?" Sophie loopt achter me als ik haar hoor. Maaike is er ook bij. Joris is al op de club, hij speelt vandaag op veld 3 ook een oevenwedstrijd. Helaas tegelijk met ons, we kunnen er dus weinig van zien. "Ja hoor, ik ben echt benieuwd of ik ga spelen vandaag..." "Haha, maak je daar maar geen druk om, Anne heeft haar arm uit de kom, van de trap gelazerd. Christel (een van de namen die ik nog niet wist) valt voor haar in, maar daardoor 1 minder op de bank, de kans dat je gewisseld word tijdens de wedstrijd is groot." "Lekker Soof, je maakt me nu al zenuwachtig...." "Als je net zo speelt als donderdag, hoef je helemaal niet zenuwachtig te zijn, die pass op tamaar was echt goed. En ook dat tikje van jou bij de corner... haha, echt humor" "Humor?" "Ja, dat heb ik echt nog nooit gezien, maar het werkte wel.. misschien, als we vandaag een corner hebben en jij staat ook, misschien dat je dat kan overdoen?" Met een knipoog loopt ze me voorbij richting Joris. De wedstrijd was een knaller. En zoals Sophie al zei, we kregen een corner en we stonden in de zelfde samenstelling als met de training. Diewertje heeft hem na dat tikje van mij er keihard in gemept. We hebben met 4-1 gewonnen... in de rust was het 2-0. Mark, zijn en mijn ouders waren allemaal aanwezig en hebben gekeken vanaf het club gebouw. Het was nog behoorlijk fris om op de tribune te gaan zitten en op de club hadden ze de kachels vol open. Joris heeft trouwens met zijn team ook gewonnen met 2-0. Bij thuiskomst hebben we het nog even dunnetjes gevierd met een koppie thee en gebak. "Nu word je trainingsprogramma wel anders zeker?" vroeg m'n vader. "Alleen maandags veranderd in dinsdags, donderdag blijft en de trainingen beginnen om half zeven nu. Een halfuurtje eerder" "En elke zondag spelen?" "Weet ik niet pap, wel bijna elke week, maarja, het seizoen duurt tot Mei. Ik weet ook niet wat Jurian wil." Het is nu begin Maart, op school gaat het altijd nog lekker. Marijk en ik hebben al wel wat geoevend op zijn..haar? kamer. Z'n haar word nu ook duidelijk langer. Het ligt bijna op z'n schouders. Gisteren had ik wat elastiekjes mee genomen en staartjes maken gaat lekker makkelijk met zijn dunne haar. Hij was ook echt aan het genieten. Maria was even komen kijken tussendoor en stond even stil in de deuropening. Ze was echt verbaasd over hoe Marijke (ik mag haar nu al zo noemen..... ) er nu uitzag. "Jemig, je ziet er goed uit schat." zei ze als ze haar nog even van dichtbij bekeek. "Dank je mam, Kim heeft al verschillende staartjes uitgeprobeerd. 2 staartjes achter vind ik nog wel het leukst. Of die brede staart met zo'n clip." Nouja, dat ging gister dus bijna de hele dag zo en Rijkie was echt helemaal gelukkig. Vandaag was het op school even schrikken. Of ook weer niet. "Het is nog een paar maanden tot jullie hier van school gaan en ik wil in groepjes van 2 spreekbeurten houden met een vrij onderwerp" "Zullen wij een spreekbeurt houden over hockey?" Sophie vroeg het aan mij, even snel fluisterend tussen de woorden van Buitenveld door. De juf herhaald.... "Nu vond ik het lastig om weer allemaal groepjes te vormen, dus ik heb het anders gedaan. Ik had een lijst gemaakt voordat we vorig jaar naar het pretpark gingen. In dezelfde groepering wil ik dat jullie de spreekbeurten maken en houden. Het mag over van alles gaan. Het werkstuk moet minimaal 10 bladzijden hebben en 6 hoofdstukken bevatten. Jullie hebben 5 weken de tijd om jullie spreekbeurt te maken en voor te bereiden." "Shit, dat gaat al niet door." Zei Sophie er gelijk achterna. "Dan houd je toch een spreekbeurt over hockey met Joris?" "Ja dat kan ook wel, maar ik wilde het liever met jou doen, omdat we in het zelfde team zitten." "Je mag me naam wel noemen hoor" zei ik heel arrogant.. hihih.. "Wat ga je met Mark doen, weet je dat al.?" "Ja ik weet al wel wat" Mark is zelfverzekerd, hij heeft blijkbaar het onderwerp wat we gaan doen al bedacht. Thuis vertel ik van de opdracht en dat Sophie al hockey gaat doen waarschijnlijk. "Waarom maken jullie niet een spreekbeurt over de natuur? Jullie zijn er beide gek op en fietsen veel hier in de buurt." Ja dat is ook wel zo, maar ik denk eerlijk gezegd dat dit een flut-onderwerp is, totaal niet intresant. "Nee mam, de natuur is hartstikke mooi, maar er over vertellen is echt saai volgens mij. Rijkie heeft volgens mij al een onderwerp bedacht, maar ik weet nog niet wat." Als ik over het hek van onze tuinen keek, kon ik nog net hun huiskamer zien en de bank waarop ze altijd zit. Nu alleen even niet. In de tuin zoek ik een tak om tegen de ruit te slaan. Na een paar keer kloppen komt ze eindelijk buiten. "Joh, lag je te slapen dan?" "Nee, ik was wat aan het opzoeken.... voor de spreekbeurt." "Ja, wat heb je bedacht dan, ik zit maar te denken wat het word en jij heb al wat...het is toch wel een leuk onderwerp he? M'n moeder zei dat een spreekbeurt over de natuur wel wat zou zijn..." Ze schiet in de lach. "Hahah, nee, ik denk dat dit wat boeiender is en wat niemand verwacht." "Ja, maak me nog nieuwsgieriger...kom op...vertel" "Ik vind het eigenlijk wel leuk, zal ik het je morgen vertellen dan?" Haha trut... ze weet hoe ze me te pakken krijgt. "Wat dacht je ervan om een spreekbeurt te houden over mij?" Eventjes kijkt ze me aan, ja ik denk na, wat bedoelt ze nou? "Ja, nouja, niet helemaal over mij, maar over dat wat ik heb... genderdysforie!! Kim ik heb er aan zitten denken en ik wil m'n laatste 2 maanden op school toch afsluiten als Marijke. Ik ben het wachten zat." "Heb je om die spreekbeurten gevraagd of is dit toeval? Het is wel een hele goeie manier om het iedereen te vertellen zeg" "Hihi, nee ik heb er niet om gevraagd, toeval dus. Iik wil dan vanaf de dag dat we de spreekbeurt hebben, ook gewoon als Marijke naar school. Gisteren ook, dat vond ik zo leuk..dat staartje wat je gister als laatste deed, lukt me nu ook wel " Ze bedoelde het staartje wat je doet met een elastiekje, maar dan in de laatste slag, niet helemaal doorhaald, dan krijg je zo spring-staart zeg maar.. staat echt heel leuk. "Wow, meen je dat?" "Ja, mama heb ik het ook al verteld en ze was gister best wel blij, dat ik me zo lekker voelde, daar genoot ze helemaal van zei ze. Toen ik dus ook vertelde dat ik na de spreekbeurt gelijk als Marijke naar school wil, zei ze gelijk Dat doen we!!" "Ja, dit word ons onderwerp. Echt iedereen zal versteld staan en hopelijk ook dat ze je begrijpen. Misschien leuk als ik het onderwerp start en jij komt later pas binnen." Nouja, dat denken over de spreekbeurt ging maar door. Marijke had in iedergeval informatie genoeg over het onderwerp, dus dat was het probleem niet. Het is weer zondag en we hebben de eerste 4 officiele wedstrijden na de stop al gehad. Waarvan 2 gewonnen, beide 2 ? 0, een gelijkspel tegen Utrecht 1-1 en 1 verloren helaas van Barneveld met 0-3, die deed wel pijn. "Vandaag staat er een herhaling op het programma dames... Delft staat te popelen om ons te verslaan, maar dat gaat niet gebeuren. We maken er een deja-vu van... winnen moeten we. Vorig jaar zijn we in onze klasse 5e geworden. Gelijke uitslag mag wel, lager niet. En het liefst hoger. Kim, jij staat in de basis, dit keer links. Sophie blijft staan, Christel neemt Tam's plaats in. Anne, kan je spelen denk je?" "Ja, dat wel, maar geen volle wedstrijd, ik heb nog een beetje last van m'n arm" Ze had bovenop die arm uit de kom, ook een infectie gehad in haar schouder, stoer dat ze er nu toch is. De fluit is gegaan en we gaan beginnen. Gelijk krijg ik een Delftje over me heen, maar ook de bal... voor mij. Wel irritant, want eigenlijk heb je geen tijd om te denken naar wie je moet spelen. Sophie staat rechts... met 2 van Delft er tussen. Even spurt ik naar voren toe, een iets betere positie, met een klein flickje speel ik over de stick van die van Delft heen. Dan zie ik een gaatje vrij naar Chris... huppa. Zij speelt hem door naar Sophie en zij weer naar Diewertje... 1-0! Lekkere aanval zo. En niet eens 10 minuten gespeeld. De eerste heflt ging lekker, ook met 1-0 de rust in. De 2e helft was wat heftiger, maar dankzij een corner weer de kans op een goeie score. Bij elke corner die we krijgen, staan we wel weer hetzelfde. Ilse neemt hem weer, maar nu naar Sophie toe, ze laat hem helaas net door en Delft gaat er als een haas vandoor. Het veld is lekker snel en als een idioot ga ik er achteraan. Door een foutje laten ze de bal schieten op de middellijn. En weer is de bal voor ons. Een klein tikje en Diewertje kan hem doorspelen. Ilse word getackeld, maar er word niet gevloten... ik krijg nu de bal weer aangespeeld...vlak voor het doel... schieten... mis. Er word wel geklapt als de bal de reclameborden heeft geraakt. Het is m'n vader met een man naast hem. Wie is dat nu weer? We spelen verder met nog 18 minuten te gaan. Nog altijd 1-0. Het is echt zweten als ik word gewisseld. Tamera neemt mijn plaats in. Ze mag gelijk aan het werk als Delft op haar afkomt. Ze blijft echt staan, omdat ze de grootste van ons allemaal is, word ze soms ook wel Reusje genoemt. Delft komt er ook niet voorbij en Tam speelt de bal naar Chris. Dan weer door naar Sophie, naar Diewertje en Ilse maakte hem af. Yesssss 2-0!!! Zo eindigen we ook de wedstrijd en Chris word als woman of the match verkozen. Erg leuk voor haar. Ze staat ook altijd precies op de goeie plek. Toch vraag ik me ook nog steeds af wie die vreemde kerel was. "Goeie wedstrijd!!" "Bedankt pap... Wie was die man die bij jou stond tijdens de wedstrijd, ik zag hem heel even in een flits. Een hele lange jas en een hoedje op..net zo mafiabaas." "Haha, nee het was geen mafiabaas. Dat was Dirk. Hij is lid van de KNHB. De nederlande hockeybond. Hij was er trouwens vorige week ook, je viel op bij hem. Hij kwam net even bij mij staan, om me te zeggen dat je talent had en dat hij je bij de wedstrijden dat hij aanwezig kon zijn, je wel in de gaten hield, samen met Sophie en Christel." "Maar pap, hoe kan dat zo snel gaan? Ik zit niet eens een jaar op hockey, ik doe dit gewoon voor m'n lol. Het gaat allemaal zo snel." "Ja lieverd, ik weet het ook niet, maar je heb iets wat de anderen opvalt, positief gezien natuurlijk." "Ja oke, maar ik wilde alleen maar op hockey voor de lol... het lijkt wel of ik straks in het nederlands elftal sta als ukkie. Laat me toch lekker spelen, straks moet ik weer naar een ander team." "Als je bij dit team wil blijven, moet je dat doen. Als jullie goed genoeg zijn, gaan jullie vanzelf met het hele team naar de D's toe. Je weet nooit. Het is ook goed om trouw te blijven aan je club. Zo kan je je team echt sterker maken en kampioen worden. Dan kan je en opvallen en goed presteren en veel meer lol hebben dan steeds naar een ander team te gaan" "Ja precies..dat lijkt me wel leuk, maar niet als mensen me steeds ergens tussenuit halen" "Kom, dan gaan we naar huis.... " De week erop gaan we zondags bij Erik langs en even naar Hardenberg. Anke en Marije weten dat ik kom en ik eet ook samen met hun. M'n ouders hebben een ander etentje in een duur restuarant. Wij zitten met z'n 3en gewoon in de tuinkamer bij Marije thuis. Haar moeder heeft allemaal vette hap in de frituur gegooid. "Hoe gaat het daar, heb je al vriendinnen?" Marije vraagt me de oren van de kop. "Ja, bijna naamgenootje van je, ze heet Marijke. Ze woont naast ons en vanaf het begin zijn we al goed bevriend." Eigenlijk vertel ik dit zonder erbij na te denken. Toch wel apart om dit zo te vertellen. Maarja, zij hoeven niet te weten dat Marijke eigenlijk.... ja juist. "En ik zit ook al een tijdje op hockey.....echt super." "En de paarden dan, doe je daar niets meer mee?" "Nee we hebben niet veel paarden in de omgeving en dit is ook leuk. Ik heb ook al een paar wedstrijden gespeeld, ik mis Vlekje soms nog wel, maar jullie passen toch wel goed op hem" Marije en Anke knikken enthausiast. "Stoerrr, ik wilde ook wel op hockey gaan nadat je weg was, maar mocht niet van mijn moeder" Anke kijkt beteuterd... "Te duur zei ze.... nu doe ik volleybal en van de zomer ga ik beachvolleyballen." "Dat is toch ook gaaf?" "Ja dat wel... de service wil alleen nog niet zo gaan..." "Nee gek he, je bent ook superklein man!!" Haha echt trutjes, Marije heeft trouwens ook vriendschap gesloten met de nieuwe bewoners. Ze hebben geen kinderen, maar wel 2 hondjes die zij uit mag laten. "Kim je ouders staan voor te wachten, je moet gaan.... " Ank en Marije geef ik een stevige knuffel als ik ze gedag zeg. "Doe de groetjes aan Marijke Kim, we komen van de zomer ook die kant op om te kijken hoe je woont daar." -------------------------------------------------- Vrijdag avond. Nog 2 weken tot de spreekbeurt. Rijk heeft alle tekst geschreven voor de spreekbeurt, in haar woorden. Ik heb het dan ook wat geschreven, om te beschrijven hoe het is als iemand in je buurt dit meemaakt. Ik heb er ook leuke toepasselijke plaatjes bij gezocht. Van een restaurant heb ik zelfs (zo brutaal als ik was om te vragen) 2 bordjes gekregen die altijd op de toiletten staan. Mannetje en vrouwtje. Er was nog 1 ding te doen, voordat we de spreekbeurt en het werkstuk afhadden. Marijke zelf. Morgen gaan we shoppen voor haar. De kledingkast word helemaal overhoop gehaald en de nieuwe kleding moet nog wat aangevuld worden. Het zal nog steeds wel wennen zijn als ze helemaal "omgeschakeld" is. Zo noemt ze dat dan. Ze heeft al wat kleding en vorige week toen de zon een beetje scheen en het nog niet eens zo koud was, voor het eerst naar buiten geweest in de straat. Ze was wel een beetje zenuwachtig, maar de schommels aan de overkant waren die middag voor ons. Ik had een gewone broek aan, zij een bruine rok, met rode maillot.