Het koningskoppel wordt geserveerd puur Deel II
- 3 years ago
- 15
- 0
Het Koningskoppel Wordt Geserveerd, Puur! (deel I) free porn video
Het koningskoppel wordt geserveerd, puur!
Nieuwsgierigheid. De eerste keer. Voor iedereen. Jaren lang fluisterde ieder wel eens een fantasie in de andere z’n oor of mailde ze er elkaar over of schreeuwde ze het uit tijdens hoogtepunten maar nu was het er, echt! 27 mannen en vrouwen: een stel vrienden die samen wel eens avonturen willen beleven maar ook verschillende koppels die elkaar een snoepje gunnen of bevriende koppels die samen hun grenzen komen verlengen, zelfs een paar enkelingen. Een mix.
Rauw graag
Al wisten wij twee op dat moment nog van niks eigenlijk. Jij en ik waren in het begin van ’t weekend in dit kasteel toegekomen om ons onder te dompelen in een wereld vol sensualiteit en verleiding. Zoals het kasteel ons steeds geeft. Kunnen we zo van genieten en doen we graag. Ook in dit weekend want al bij het binnenwandelen in de hal was deze sfeer weelderig aanwezig. Het is in al deze kamers één groot feest van de verleiding. Dansend, babbelend, lachend, drinkend iedereen elkaar verleiden in speelse aanrakingen. Nu ja, soms ook wel in rechttoe rechtaan passages maar steeds in de sfeer van één en al frivoliteit, opgaan in alle vrijheid van het moment tussen alle mensen die we zo graag hebben.
Het is jouw plotse blik mijn richting uit wat me meeneemt naar die lege gang. Je neemt me steels weg van al de anderen. Op het einde van deze gang een deur. Onze nieuwsgierigheid is nu natuurlijk helemaal geprikkeld. Deur open. We lachen in de vrolijkheid van deze avonturen. Want achter die deur is er een trap en hand in hand stappen we trede na trede de trap af. Spannend! Ik hou halt, neem je billen vol in mijn handen en kus je vol op de mond en druk je oortje tegen m’n hartje en fluister“hoor je m’n hartje, voel je het bonken? Ik voel dat er avonturen op ons liggen te wachten. Heb je zin? Heb je zin om mee die avonturen tegemoet te gaan en ons onder te dompelen in wat komt?” Je lacht je mooie lach en met een diepe stem antwoordt je “laat maar komen die avonturen, heb zin me helemaal te geven aan alles wat op ons pad komt, dus toe…stap aub verder!” en je kust me vuriger dan ooit en we wandelen trede na trede de trap af.
De trap loopt over in een gang, een gang met gewelven, nu enkel hier en daar nog een lichtje. Op het einde van de gang een deur. Het is muisstil. Alle geluid van het kasteel ligt achter ons. Enkel het geluid van onze ademhaling en onze stappen. Zachtjes klop ik op de deur. Niks. Ik klop harder. Niks. En dan voel ik aan de deur. Los. We kijken elkaar aan en je spannend lachje doet me er tegen duwen. Zachtjes gaat de deur open. Een hele verlichte gang. En een man. Een man mooi gekleed in pak en de juiste schoenen. Een vijftiger. Alsof hij ons hier staat op te wachten, zo staat hij daar!
We lachen wat betrapt en stamelen “Goeiedag mijnheer, we zijn precies wat verloren gelopen…”
De man doet de deur achter ons dicht. Gaat plechtig naast ons staan. “Eindelijk! Eindelijk zijn jullie er! Noem me maar ‘ceremoniemeester’!” We kijken elkaar met een verbaasde blik aan want wat overkomt ons nu? En tegelijk voelen we dat er iets heel erg speciaals hier op ons ligt te wachten en dat houdt ons stil.
“Je was nieuwsgierig, je wilt avontuur, je krijgt avontuur,” gaat hij verder. “Vanaf dit moment heb je geen eigen wil meer. Weerstand leveren is geen optie. Ondergaan en je geven is de enige weg. Iedereen zal met respect met jullie omgaan.”
Zijn woorden dreunen onze hoofden binnen, onze lijfjes reageren instant. Verstijft en opgewonden tegelijk. Onze lippen vuurrood. Onze ademhaling stokt.
“Doe je kleren alvast uit. Kleren zijn alleen maar inpak en dus overbodig, wij willen alleen maar jullie lijf. Pas op, en terwijl streelt hij door je haar, hou wel je hakken aan, het gaat bruikbaar zijn!”
Daar staan we. Amper beseffend wat ons overkomt en tegelijk pompt het bloed door ons lijf als nooit tevoren. De adrenaline giert. We kijken elkaar aan. En met een mysterieuze glimlach op ons gezicht en ogen die schrik én twinkelen tegelijk vuren, geeft ons blik aan dat we ons zonder woorden aan deze avonturen overgeven gaan. In die paar seconden neemt een soort van dierlijk instinkt het over van nog enig denkend vermogen.
In de wereld van sensualiteit en verleiding wandelde je rond in een zwart kleedje wat soms zelfs niet eens je hemelse boezempje verhulde. Je weet wel, zo’n kleedje wat je heupen bij elke stap extra vrouwelijk accentueert en daar in het kasteel de aandacht trok van menig man én vrouw. Soms gleed wel eens bij het passeren of in een dans een hand langs je dijen. Ik zag bij momenten hoe dit soort dingen je wel in vervoering bracht. Hierbij gleed je slipje wel eens van je billen maar nooit tot voorbij je enkels. En nu is het dat wat je eerst uitdoet. Je laat je slipje naast je vallen terwijl je blijft kijken naar die vreemde man. Je hart bonkt in je keel. Mijn hemd knoop ik los en doe m’n riem los en knoop mijn schoenen los. Dat ene knopje van je kleedje maak je vlotjes met twee vingers ook los en wanneer mijn hemd de vloer raakt en ik mijn broek over mijn billen schuif, voel jij je kleedje van je schouders glijden. Oh lieverd, met je borsten ontbloot, kijk je me aan. Ik slik met een droge keel en kijk naar je en om je voor te gaan, doe ik in één beweging ook mijn short mee naar mijn enkels. Billen bloot. Ballen bloot. Paal bloot. Kousen uit. Naakt. Je ziet mijn hart bonken in mijn borstkas. Je kijkt zonder je hoofd te bewegen afwisselend naar hem en naar mij en naar hem en naar mij. Verlegen kijk je nu naar de grond en voel je je kleedje van je billen glijden, in één beweging de grond op. Rigoureus stap je eruit. “Tik tik”, je hakken. En dan, heel fier recht je je naast me. Je korte zwarte haar accentueert je zo mooie hals en in deze fierheid demonstreer je je borsten op hun schoonst en zo sta je naast me, één en al vrouw! Wauw lieverd! Deze fierheid en klasse geeft mij de moed om net zo te gaan staan en ook ik recht mijn rug en druk mijn venus wat naar voor waardoor mijn paal door de wereld mag gezien worden en met mijn kin tikkie naar boven wacht ook ik op orders van deze vreemde man. Onze eerste opdracht is uitgevoerd. Naakt en kwetsbaar staan we hier naast elkaar, automatisch onze handen op onze rug. Nooit eerder deze bijzondere staat van opwinding gevoeld en hier is het. Uit het niets.
De man kijkt al de tijd naar ons. Keurend. En zo komt hij ook tussen ons in staan.
“Zet je voeten uit elkaar!”
Het is de eerste opmerking die ons duidelijk maakt in welke sfeer we toegekomen zijn. “Niks nog zelf, enkel te volgen en ondergaan” weergalmt het door m’n hoofd. Met schroom en toch doen we het, of toch, maar een beetje uit elkaar. We voelen alle twee zijn hand op onze billen. Knijpt erin. Zet een stap achteruit en ik voel aansluitend zijn hand over mijn schouder. Mijn arm. Mijn rug. Knijpt in mijn tepel. Glijdt over mijn heup. Hij komt naast me staan. Pakt mijn ballen vol in zijn hand. Koud. Keurend. Laat mijn paal tussen zijn vingers glijden en tikt op mijn stevige dijen. Knikt goedkeurend en stapt naar jou. Zijn neus raakt je oortje. Hij snuffelt aan je. Ruikt de sporen van mannen en vrouwen. Zijn hand glijdt keurend langs je borst, hij rolt je stevige tepel tussen zijn vingers en glijdt verder naar je andere borst. Nagenoeg roerloos onderga je dit en dat is de sfeer waar hij naartoe wilt want in één vlotte bewegen glijdt zijn hand van je borst over je buik, door je poeshaar, tussen je dijen bij je binnen. Betrapt want glimmend brengt hij zijn vinger in mijn mond en ik knik bevestigend: de smaak van jou én van man!
De ceremoniemeester duwt met zijn vlakke hand tegen mijn rug zodat ik niet anders kan dan voorover buigen. “Zo diep mogelijk”, is het bevel. Zijn vlakke hand duwt ook tegen jouw rug en ook jij buigt voorover. Zo diep mogelijk. En dan wrijft zijn hand over de wangen van onze bollende billen en hurkt zo achter ons. Vlees. Hier werden we alle twee vlees. Alsof we dieren zijn: jij het vrouwtje en ik het mannetje. Tot daarnet zou het nog een scene uit het kasteel kunnen zijn maar hier zorgen zijn ogen dat schaamte van ons dient af te vallen, onbruikbaar achter deze deur. En hij duwt, om deze gedachten kracht bij te zetten, jouw en mijn benen verder uit elkaar en laat zijn vingers tussen onze billen glijden en raakt hierbij plaatsjes aan die onze lijfjes doen rillen.
Op het einde van deze gang horen we het kloppen op een deur. Stevig kloppen. Voorover gebogen moeten we blijven staan terwijl de man de gang afloopt. De deur opent. We horen gestommel, veel gestommel. Mensen fluisteren. Veel mensen fluisteren. En we horen hem duidelijk zeggen dat het inderdaad zover is. Vanuit de verte kijkt hij ons aan en gebiedt ons weer fier recht te gaan staan, benen nog steeds wijd. Komt naar ons en komt tussen ons in staan, legt liefjes zijn handen op onze schouder en fluistert “vertrouw me” en duwt jou wat naar voor waardoor jij begint te stappen. Het geluid van je hakken vult de gang. Twee meter later volgen wij.
Het vrouwtje nagejaagd door de mannetjes.
Net voor de deur stop je. En ik stop naast je. Hij gaat in de deur staan en ik neem je hand vast. En dan roept de ceremoniemeester plechtig: “Dames en heren, het wild van je fantasie is toegekomen. Keur het vlees grondig alvorens we het serveren. En geniet, geniet van je lusten die je eindelijk de vrije loop mag laten gaan. De enige regel van fatsoen is respect. Verder mag het dierlijke in ons losgelaten worden in deze hoogmis van lust. Laat het koningskoppel in deze arena voor ons paraderen en verlekker je op het vlees wat puur zal geserveerd worden in het nat van onze opwinding!”
Adrenaline gutst ons lijf uit, onze hartjes pompen harder dan ooit tevoren. We kijken elkaar recht in de ogen en knijpen stevig in elkaars handen. Schrik neemt meester van ons en tegelijk is er die opwinding, die hele nieuwe en vreemde opwinding die net nog onze benen uit elkaar deden gaan en nu ervoor zorgt dat ik de eerste stap door de deur zet, gevolgd door jou. Voor ons, in een schemering, allemaal ogen en we voelen hoe deze grote kamer gevuld is met mensen. We horen het. We ruiken het. We zien het. Mannen en vrouwen door elkaar. Heel verzorgd. Als in een halve cirkel. Ons stukje vloer onder de gele gloed van spotlicht. Theaterlicht. Een warm licht. Het kleurt ons en de ruimte mooi. Met schaamte en met opgeheven hoofd staan we hier hand in hand voor ons publiek. Naakt. Benen een heel klein beetje uit elkaar, zoals we net geleerd hebben. Op het randje van weerstand en toch ons helemaal geven.
De ceremoniemeester komt tussen ons in staan, maakt onze handen los en legt zijn hand op onze schouder. Duwt tegen onze billen zodat onze venusjes naar voor komen. Hij komt achter je staan en laat zijn vingers langs het silhouet van je lijfje glijden. Je hals. Je arm. Je borst. Je buik. Je bil. Je dij. Alle ogen volgen zijn beweging. Dan glijdt zijn hand vol tussen je dijen en duwt hij twee vingers bij je binnen. Hij maakt met zijn vingers enkele neukbewegingen en aansluitend wandelt hij naar het publiek. Een willekeurige vrouw mag proeven. Ook zij bevestigt en roept “ik proef een heerlijke vrouw en tegelijk proef ik man!” Het publiek reageert heel enthousiast met een warm applaus en roept lieve dingen naar je. De ceremoniemeester staat terug achter je en neemt je borsten alle twee vol in zijn handen en richt alle aandacht op je tepels. En weer reageert het publiek enthousiast en vliegen de complimenten uit het publiek jouw richting uit. Goesting. Dat is wat iedereen voelt. Goesting in dit vrouwtje. Allemaal.
En dan pakt hij je bij je hand en zet hij jou achter me. “Maak hem hard!” zijn de woorden die hij door de kamer roept en je handen dwalen over mijn lijf. Je kust me ook, onverwachts, in m’n hals. Alles tintelt heel fijn in mijn lijfje en dan knijp je in mijn tepel. Je andere hand rond mijn ballen, op weg naar mijn paaltje. Niet lang heb je nodig om in al deze spanning er toch beweging in te krijgen. Ik presenteer niet het stevigste werk maar toch één en al man. Mijn ademhaling verandert. De ceremoniemeester streelt door je haren en langs je hals en over je rug, alsof je een poes bent en zo geeft hij je richting dat jij op je handen en knieën voor me moet zitten waarbij hij mijn paal in zijn hand neemt en zijn andere hand liefjes over je hoofdje streelt en zo je mond tot aan m’n paaltje gebracht wordt. Je neemt mijn paal in je mond. Hapje per hapje smul je hem binnen en verwen je blindelings, amper beseffend hoe alle ogen bovenal op en tussen je billen zijn gericht. “Benen wijd!” roept de ceremoniemeester en zowel jij als ik doen onze benen weer wat verder uit elkaar. Het publiek geniet. En de man duwt op je rug en weer volgt er een warm applaus. De keuring van het vlees is in volle gang.
Jij moet blijven zitten en nu aait ook hij door mijn haren en langs mijn rug alsof ik een kater ben en ook ik zet me op handen en knieën naast je zoals jij naast me zit en dan opent hij zijn pantalon en met enkele rukken krijgt het formaat en hij zet het aan m’n lippen waarna ik jou volgen moet in het ook ontvangen van een paal tussen mijn lippen. Heel onwennig doe ik wat ik jou net heb zien doen. Stuntelig. En weer is er die weerstand die overwonnen moet worden en onder luide aanmoedigingen van het publiek doe ik wat ik hoor te doen. Hij profiteert van het moment want met één stap opzij staat hij voor jou en ook jij mag weer, moet weer. Niet lang. Héél effe maar. Om te keuren. En weer roept hij “benen wijd” en weer doen we alle twee onze benen verder uit elkaar en weer volgt er een warm applaus. Als wild zitten we daar, op onze handen en knieën. We zijn voor al deze ogen herleid tot dieren. Jij het vrouwtje, ik het mannetje.
We mogen weer rechtstaan en draaien ons terug met onze ogen naar het publiek. Onze handen nu liggend achter op ons hoofd. Zo jaagt de ceremoniemeester ons als wild voor hem uit en moeten we, tergend langzaam, langs het publiek stappen. Sommige kijken recht in onze ogen. Anderen keuren gewoon verder het vlees. En wij zien hun. Van dichtbij. Mannen. Vrouwen. Oud. Jong. De meeste mooi. Dik. Dun. Alles door elkaar. Iedereen heel verzorgd. Elke man in kostuum en op z’n mannelijkst. Elke vrouw gehuld in alle sensualiteit en op hun vrouwelijkst. Je fiere borsten worden geroemd. Een vrouw kan niet wachten en pakt ze vol in haar handen. Een man laat ook zijn hand eens tussen je dijen gaan. Verschillende willen je strakke billen voelen en grommen dierlijk. Iedereen is lief en complimenten worden al de tijd naar ons gegooid. Diezelfde vrouw kan het niet laten om ook mijn paal al eens goed vast te grijpen. En ook anderen knijpen wel eens in m’n billen. Vlees moet gekeurd worden, zoveel is duidelijk en bij het groepje vrienden graaien al hun handen over jouw lijfje en terwijl gaat het groepje vriendinnen ook loos met al hun handen over mijn lijfje. Als opgejaagd wild.
Nieuwsgierigheid. De eerste keer. Voor iedereen. Jaren lang fluisterde ieder wel eens een fantasie in de andere z’n oor of mailde ze er elkaar over of schreeuwde ze het uit tijdens hoogtepunten maar nu was het er, echt! 27 mannen en vrouwen: een stel vrienden die samen wel eens avonturen willen beleven maar ook verschillende koppels die elkaar een snoepje gunnen of bevriende koppels die samen hun grenzen komen verlengen, zelfs een paar enkelingen. Een mix.
Rauw graag
Al wisten wij twee op dat moment nog van niks eigenlijk. Jij en ik waren in het begin van ’t weekend in dit kasteel toegekomen om ons onder te dompelen in een wereld vol sensualiteit en verleiding. Zoals het kasteel ons steeds geeft. Kunnen we zo van genieten en doen we graag. Ook in dit weekend want al bij het binnenwandelen in de hal was deze sfeer weelderig aanwezig. Het is in al deze kamers één groot feest van de verleiding. Dansend, babbelend, lachend, drinkend iedereen elkaar verleiden in speelse aanrakingen. Nu ja, soms ook wel in rechttoe rechtaan passages maar steeds in de sfeer van één en al frivoliteit, opgaan in alle vrijheid van het moment tussen alle mensen die we zo graag hebben.
Het is jouw plotse blik mijn richting uit wat me meeneemt naar die lege gang. Je neemt me steels weg van al de anderen. Op het einde van deze gang een deur. Onze nieuwsgierigheid is nu natuurlijk helemaal geprikkeld. Deur open. We lachen in de vrolijkheid van deze avonturen. Want achter die deur is er een trap en hand in hand stappen we trede na trede de trap af. Spannend! Ik hou halt, neem je billen vol in mijn handen en kus je vol op de mond en druk je oortje tegen m’n hartje en fluister“hoor je m’n hartje, voel je het bonken? Ik voel dat er avonturen op ons liggen te wachten. Heb je zin? Heb je zin om mee die avonturen tegemoet te gaan en ons onder te dompelen in wat komt?” Je lacht je mooie lach en met een diepe stem antwoordt je “laat maar komen die avonturen, heb zin me helemaal te geven aan alles wat op ons pad komt, dus toe…stap aub verder!” en je kust me vuriger dan ooit en we wandelen trede na trede de trap af.
De trap loopt over in een gang, een gang met gewelven, nu enkel hier en daar nog een lichtje. Op het einde van de gang een deur. Het is muisstil. Alle geluid van het kasteel ligt achter ons. Enkel het geluid van onze ademhaling en onze stappen. Zachtjes klop ik op de deur. Niks. Ik klop harder. Niks. En dan voel ik aan de deur. Los. We kijken elkaar aan en je spannend lachje doet me er tegen duwen. Zachtjes gaat de deur open. Een hele verlichte gang. En een man. Een man mooi gekleed in pak en de juiste schoenen. Een vijftiger. Alsof hij ons hier staat op te wachten, zo staat hij daar!
We lachen wat betrapt en stamelen “Goeiedag mijnheer, we zijn precies wat verloren gelopen…”
De man doet de deur achter ons dicht. Gaat plechtig naast ons staan. “Eindelijk! Eindelijk zijn jullie er! Noem me maar ‘ceremoniemeester’!” We kijken elkaar met een verbaasde blik aan want wat overkomt ons nu? En tegelijk voelen we dat er iets heel erg speciaals hier op ons ligt te wachten en dat houdt ons stil.
“Je was nieuwsgierig, je wilt avontuur, je krijgt avontuur,” gaat hij verder. “Vanaf dit moment heb je geen eigen wil meer. Weerstand leveren is geen optie. Ondergaan en je geven is de enige weg. Iedereen zal met respect met jullie omgaan.”
Zijn woorden dreunen onze hoofden binnen, onze lijfjes reageren instant. Verstijft en opgewonden tegelijk. Onze lippen vuurrood. Onze ademhaling stokt.
“Doe je kleren alvast uit. Kleren zijn alleen maar inpak en dus overbodig, wij willen alleen maar jullie lijf. Pas op, en terwijl streelt hij door je haar, hou wel je hakken aan, het gaat bruikbaar zijn!”
Daar staan we. Amper beseffend wat ons overkomt en tegelijk pompt het bloed door ons lijf als nooit tevoren. De adrenaline giert. We kijken elkaar aan. En met een mysterieuze glimlach op ons gezicht en ogen die schrik én twinkelen tegelijk vuren, geeft ons blik aan dat we ons zonder woorden aan deze avonturen overgeven gaan. In die paar seconden neemt een soort van dierlijk instinkt het over van nog enig denkend vermogen.
In de wereld van sensualiteit en verleiding wandelde je rond in een zwart kleedje wat soms zelfs niet eens je hemelse boezempje verhulde. Je weet wel, zo’n kleedje wat je heupen bij elke stap extra vrouwelijk accentueert en daar in het kasteel de aandacht trok van menig man én vrouw. Soms gleed wel eens bij het passeren of in een dans een hand langs je dijen. Ik zag bij momenten hoe dit soort dingen je wel in vervoering bracht. Hierbij gleed je slipje wel eens van je billen maar nooit tot voorbij je enkels. En nu is het dat wat je eerst uitdoet. Je laat je slipje naast je vallen terwijl je blijft kijken naar die vreemde man. Je hart bonkt in je keel. Mijn hemd knoop ik los en doe m’n riem los en knoop mijn schoenen los. Dat ene knopje van je kleedje maak je vlotjes met twee vingers ook los en wanneer mijn hemd de vloer raakt en ik mijn broek over mijn billen schuif, voel jij je kleedje van je schouders glijden. Oh lieverd, met je borsten ontbloot, kijk je me aan. Ik slik met een droge keel en kijk naar je en om je voor te gaan, doe ik in één beweging ook mijn short mee naar mijn enkels. Billen bloot. Ballen bloot. Paal bloot. Kousen uit. Naakt. Je ziet mijn hart bonken in mijn borstkas. Je kijkt zonder je hoofd te bewegen afwisselend naar hem en naar mij en naar hem en naar mij. Verlegen kijk je nu naar de grond en voel je je kleedje van je billen glijden, in één beweging de grond op. Rigoureus stap je eruit. “Tik tik”, je hakken. En dan, heel fier recht je je naast me. Je korte zwarte haar accentueert je zo mooie hals en in deze fierheid demonstreer je je borsten op hun schoonst en zo sta je naast me, één en al vrouw! Wauw lieverd! Deze fierheid en klasse geeft mij de moed om net zo te gaan staan en ook ik recht mijn rug en druk mijn venus wat naar voor waardoor mijn paal door de wereld mag gezien worden en met mijn kin tikkie naar boven wacht ook ik op orders van deze vreemde man. Onze eerste opdracht is uitgevoerd. Naakt en kwetsbaar staan we hier naast elkaar, automatisch onze handen op onze rug. Nooit eerder deze bijzondere staat van opwinding gevoeld en hier is het. Uit het niets.
De man kijkt al de tijd naar ons. Keurend. En zo komt hij ook tussen ons in staan.
“Zet je voeten uit elkaar!”
Het is de eerste opmerking die ons duidelijk maakt in welke sfeer we toegekomen zijn. “Niks nog zelf, enkel te volgen en ondergaan” weergalmt het door m’n hoofd. Met schroom en toch doen we het, of toch, maar een beetje uit elkaar. We voelen alle twee zijn hand op onze billen. Knijpt erin. Zet een stap achteruit en ik voel aansluitend zijn hand over mijn schouder. Mijn arm. Mijn rug. Knijpt in mijn tepel. Glijdt over mijn heup. Hij komt naast me staan. Pakt mijn ballen vol in zijn hand. Koud. Keurend. Laat mijn paal tussen zijn vingers glijden en tikt op mijn stevige dijen. Knikt goedkeurend en stapt naar jou. Zijn neus raakt je oortje. Hij snuffelt aan je. Ruikt de sporen van mannen en vrouwen. Zijn hand glijdt keurend langs je borst, hij rolt je stevige tepel tussen zijn vingers en glijdt verder naar je andere borst. Nagenoeg roerloos onderga je dit en dat is de sfeer waar hij naartoe wilt want in één vlotte bewegen glijdt zijn hand van je borst over je buik, door je poeshaar, tussen je dijen bij je binnen. Betrapt want glimmend brengt hij zijn vinger in mijn mond en ik knik bevestigend: de smaak van jou én van man!
De ceremoniemeester duwt met zijn vlakke hand tegen mijn rug zodat ik niet anders kan dan voorover buigen. “Zo diep mogelijk”, is het bevel. Zijn vlakke hand duwt ook tegen jouw rug en ook jij buigt voorover. Zo diep mogelijk. En dan wrijft zijn hand over de wangen van onze bollende billen en hurkt zo achter ons. Vlees. Hier werden we alle twee vlees. Alsof we dieren zijn: jij het vrouwtje en ik het mannetje. Tot daarnet zou het nog een scene uit het kasteel kunnen zijn maar hier zorgen zijn ogen dat schaamte van ons dient af te vallen, onbruikbaar achter deze deur. En hij duwt, om deze gedachten kracht bij te zetten, jouw en mijn benen verder uit elkaar en laat zijn vingers tussen onze billen glijden en raakt hierbij plaatsjes aan die onze lijfjes doen rillen.
Op het einde van deze gang horen we het kloppen op een deur. Stevig kloppen. Voorover gebogen moeten we blijven staan terwijl de man de gang afloopt. De deur opent. We horen gestommel, veel gestommel. Mensen fluisteren. Veel mensen fluisteren. En we horen hem duidelijk zeggen dat het inderdaad zover is. Vanuit de verte kijkt hij ons aan en gebiedt ons weer fier recht te gaan staan, benen nog steeds wijd. Komt naar ons en komt tussen ons in staan, legt liefjes zijn handen op onze schouder en fluistert “vertrouw me” en duwt jou wat naar voor waardoor jij begint te stappen. Het geluid van je hakken vult de gang. Twee meter later volgen wij.
Het vrouwtje nagejaagd door de mannetjes.
Net voor de deur stop je. En ik stop naast je. Hij gaat in de deur staan en ik neem je hand vast. En dan roept de ceremoniemeester plechtig: “Dames en heren, het wild van je fantasie is toegekomen. Keur het vlees grondig alvorens we het serveren. En geniet, geniet van je lusten die je eindelijk de vrije loop mag laten gaan. De enige regel van fatsoen is respect. Verder mag het dierlijke in ons losgelaten worden in deze hoogmis van lust. Laat het koningskoppel in deze arena voor ons paraderen en verlekker je op het vlees wat puur zal geserveerd worden in het nat van onze opwinding!”
Adrenaline gutst ons lijf uit, onze hartjes pompen harder dan ooit tevoren. We kijken elkaar recht in de ogen en knijpen stevig in elkaars handen. Schrik neemt meester van ons en tegelijk is er die opwinding, die hele nieuwe en vreemde opwinding die net nog onze benen uit elkaar deden gaan en nu ervoor zorgt dat ik de eerste stap door de deur zet, gevolgd door jou. Voor ons, in een schemering, allemaal ogen en we voelen hoe deze grote kamer gevuld is met mensen. We horen het. We ruiken het. We zien het. Mannen en vrouwen door elkaar. Heel verzorgd. Als in een halve cirkel. Ons stukje vloer onder de gele gloed van spotlicht. Theaterlicht. Een warm licht. Het kleurt ons en de ruimte mooi. Met schaamte en met opgeheven hoofd staan we hier hand in hand voor ons publiek. Naakt. Benen een heel klein beetje uit elkaar, zoals we net geleerd hebben. Op het randje van weerstand en toch ons helemaal geven.
De ceremoniemeester komt tussen ons in staan, maakt onze handen los en legt zijn hand op onze schouder. Duwt tegen onze billen zodat onze venusjes naar voor komen. Hij komt achter je staan en laat zijn vingers langs het silhouet van je lijfje glijden. Je hals. Je arm. Je borst. Je buik. Je bil. Je dij. Alle ogen volgen zijn beweging. Dan glijdt zijn hand vol tussen je dijen en duwt hij twee vingers bij je binnen. Hij maakt met zijn vingers enkele neukbewegingen en aansluitend wandelt hij naar het publiek. Een willekeurige vrouw mag proeven. Ook zij bevestigt en roept “ik proef een heerlijke vrouw en tegelijk proef ik man!” Het publiek reageert heel enthousiast met een warm applaus en roept lieve dingen naar je. De ceremoniemeester staat terug achter je en neemt je borsten alle twee vol in zijn handen en richt alle aandacht op je tepels. En weer reageert het publiek enthousiast en vliegen de complimenten uit het publiek jouw richting uit. Goesting. Dat is wat iedereen voelt. Goesting in dit vrouwtje. Allemaal.
En dan pakt hij je bij je hand en zet hij jou achter me. “Maak hem hard!” zijn de woorden die hij door de kamer roept en je handen dwalen over mijn lijf. Je kust me ook, onverwachts, in m’n hals. Alles tintelt heel fijn in mijn lijfje en dan knijp je in mijn tepel. Je andere hand rond mijn ballen, op weg naar mijn paaltje. Niet lang heb je nodig om in al deze spanning er toch beweging in te krijgen. Ik presenteer niet het stevigste werk maar toch één en al man. Mijn ademhaling verandert. De ceremoniemeester streelt door je haren en langs je hals en over je rug, alsof je een poes bent en zo geeft hij je richting dat jij op je handen en knieën voor me moet zitten waarbij hij mijn paal in zijn hand neemt en zijn andere hand liefjes over je hoofdje streelt en zo je mond tot aan m’n paaltje gebracht wordt. Je neemt mijn paal in je mond. Hapje per hapje smul je hem binnen en verwen je blindelings, amper beseffend hoe alle ogen bovenal op en tussen je billen zijn gericht. “Benen wijd!” roept de ceremoniemeester en zowel jij als ik doen onze benen weer wat verder uit elkaar. Het publiek geniet. En de man duwt op je rug en weer volgt er een warm applaus. De keuring van het vlees is in volle gang.
Jij moet blijven zitten en nu aait ook hij door mijn haren en langs mijn rug alsof ik een kater ben en ook ik zet me op handen en knieën naast je zoals jij naast me zit en dan opent hij zijn pantalon en met enkele rukken krijgt het formaat en hij zet het aan m’n lippen waarna ik jou volgen moet in het ook ontvangen van een paal tussen mijn lippen. Heel onwennig doe ik wat ik jou net heb zien doen. Stuntelig. En weer is er die weerstand die overwonnen moet worden en onder luide aanmoedigingen van het publiek doe ik wat ik hoor te doen. Hij profiteert van het moment want met één stap opzij staat hij voor jou en ook jij mag weer, moet weer. Niet lang. Héél effe maar. Om te keuren. En weer roept hij “benen wijd” en weer doen we alle twee onze benen verder uit elkaar en weer volgt er een warm applaus. Als wild zitten we daar, op onze handen en knieën. We zijn voor al deze ogen herleid tot dieren. Jij het vrouwtje, ik het mannetje.
We mogen weer rechtstaan en draaien ons terug met onze ogen naar het publiek. Onze handen nu liggend achter op ons hoofd. Zo jaagt de ceremoniemeester ons als wild voor hem uit en moeten we, tergend langzaam, langs het publiek stappen. Sommige kijken recht in onze ogen. Anderen keuren gewoon verder het vlees. En wij zien hun. Van dichtbij. Mannen. Vrouwen. Oud. Jong. De meeste mooi. Dik. Dun. Alles door elkaar. Iedereen heel verzorgd. Elke man in kostuum en op z’n mannelijkst. Elke vrouw gehuld in alle sensualiteit en op hun vrouwelijkst. Je fiere borsten worden geroemd. Een vrouw kan niet wachten en pakt ze vol in haar handen. Een man laat ook zijn hand eens tussen je dijen gaan. Verschillende willen je strakke billen voelen en grommen dierlijk. Iedereen is lief en complimenten worden al de tijd naar ons gegooid. Diezelfde vrouw kan het niet laten om ook mijn paal al eens goed vast te grijpen. En ook anderen knijpen wel eens in m’n billen. Vlees moet gekeurd worden, zoveel is duidelijk en bij het groepje vrienden graaien al hun handen over jouw lijfje en terwijl gaat het groepje vriendinnen ook loos met al hun handen over mijn lijfje. Als opgejaagd wild.
Arisha
- 31.01.2021
- 9
- 0
Het koningskoppel wordt geserveerd puur Deel IV
- 3 years ago
- 7
- 0
Het koningskoppel wordt geserveerd puur Deel III
- 3 years ago
- 10
- 0
