Simon free porn video

The story is in the dutch language. Several times is asked the stories to translate in English. But I am sorry, not alone no time, but also is my English not good enough for translating. But perhaps is there anywhere a dutch speaking person with a good translating feeling who will translated my stories. It is possible under the name of Louis, but can also under your own name. Zoals al mijn verhalen is ook dit verhaal weer van A tot Z verzonnen. De personen die worden genoemd bestaan dus in werkelijkheid helemaal niet. Hoe ik als Simone in de mannenharem van Lady Wu terechtkom. Door Louis van Amoren. Hoofdstuk 1. Ik zal mijn verhaal maar niet helemaal bij het begin beginnen. Dat zou het verhaal te lang maken en U gaan vervelen. Allereerst zal ik me maar voorstellen. Mijn naam is Simon Max van Amoren, oud 19 jaar, nogal aan de slanke kant, ??n meter zesenzeventig lang en ik weeg ongeveer negenenvijftig kilo. Ik heb een redelijke kamer in een goede buurt in Den Haag opgescharreld. Veel ben ik daar ook niet, want eten en de avond doorbrengen doe ik bij een echtpaar dat hier vlak in de buurt woont. Zij is een jaar of dertig, iets langer dan ik en hij is zevenentwintig en nog groter dan zij is. Door allerlei omstandigheden heb ik ze ontmoet. Haar in de eerste plaats, ontmoet op het werk, samen sporten, daarna een paar keer met haar uit geweest. En zo kwam van het ??n het ander. En nu ga ik regelmatig met haar naar bed, overigens met zijn medeweten. Hij kan haar niets weigeren en kennelijk dit dus ook niet. Het is nu zo ver dat ik elke avond na mijn werk naar Andrea en Albert ga. Ook zij werken allebei en we hebben afgesproken dat wie het eerste thuis is begint met het eten klaar te maken. Dat is altijd Albert, een minuut of vijf later ben ik dan thuis en nog een half uurtje later komt Andrea opdagen. Gelukkig kan ik vrij goed met Albert opschieten en zo geeft het half uur dat ik met hem alleen ben, niet zo veel problemen. We kletsen wat over wat neutrale dingen, het werk, sport, film of iets dergelijks. Samen maken we het eten klaar en als Andrea dan thuis komt is het eten meestal klaar en kunnen we beginnen. Na het eten wassen we af en maken we het brood voor de volgende dag klaar. Dat doen we ook met z'n drie?n, dus ook hier geen problemen. De avond brengen we door met koffie drinken, lezen of televisie kijken en Albert met studeren. Om een uur of half twaalf ga ik dan terug naar mijn kamer om te gaan slapen. Op zaterdag en zondag zorg ik altijd zo tegen twaalf uur bij hen te zijn. De zaterdag brengen we door met boodschappen doen of winkelen en de zondag met wandelen, muziek en meer van die vrije tijds- dingen. Een enkel keertje blijf ik slapen in het logeerkamertje en dan komt Andrea bij me. Andere vrij-mogelijkheden hebben we op de avonden als Albert naar les gaat. Een beetje weinig naar mijn zin, maar Andrea houdt me op dat gebied een beetje kort en haar overwicht op mij is groot genoeg om me in te tomen. Zo, nu bent U een beetje op de hoogte van de situatie. Wat nu volgt, start op een zondagmorgen, nadat ik weer eens mocht blijven slapen. Hoofdstuk 2. Ik zit in de kamer, al geheel gekleed. Albert is nog in de slaapkamer en Andrea is de boel aan het opruimen. Ze pendelt heen en weer tussen de woon- en de slaapkamer. We dollen wat, met woorden tenminste. Andrea schept op over dat enorm grote geval dat Albert moeet hebben. Die van mij zou daarbij in het niet verdwijnen. Ik lach: 'zeker als je door een vergrootglas kijkt.' Zo komt van het ??n het ander. Andrea komt weer binnen: 'Albert zegt, dat als hij hem in jouw gaatje prikt, je wel anders zal piepen.' Lachend antwoord ik: 'ik zou er een prachtige hoop op doen, dan heeft hij een moorkop.' 'Viezerik die je bent' en Andrea loopt weer naar Albert om te vertellen wat ik heb gezegd. Ze is al weer gauw terug: 'Albert spuit er dan wel de slagroom op.' Even ben ik sprakeloos, maar zeg dan: 'en dan kan jij alles lekker opsmikkelen.' 'Jullie zijn een stel viezerikken,' trekt Andrea een vies gezicht en gaat terug naar Albert. Ze blijft een tijdje weg en ik ga koffie zetten. Als de koffie bijna klaar is, komt Andrea de keuken binnen. 'Simon, vind jij het niet zielig voor Albert. Ik vrij haast nooit met hem, alleen met jou. Kunnen we het niet met z'n drie?n doen, hij kan er toch ook best bij zijn. Misschien is het veel gezelliger en bovendien kunnen wij dan ook veel meer vrijen, dan die ene keer in de week.' 'Ik weet het niet, het lijkt me niets. Hoe moet dat dan met z'n drie?n. Je meent het toch niet echt, dat hij met zijn pik in mijn gaatje gaat rommelen. Lijkt me niks lekker.' 'Ach, dat hoeft niet in eens te gebeuren en wie weet hoe dat mee valt. Gewoon met z'n drietjes gezellig .....' 'Maar het lijkt me ook helemaal niks voor Albert. Hij zit altijd veel meer achter de grietjes aan en ....., of ... of moet ik dan soms ook als een meisje gekleed gaan...... Ik zie het al, ik in een jurk van jou.., nee..., gelukkig kan dat niet. Ik in jouw kleren en dan met jou vrijen. Geen gezicht.' Andrea lacht mee: 'ach, wie weet hoe goed je er uit ziet, goed opgemaakt, wel misschien ....' 'Maar dan zou ik toch nog niet met Albert naar bed gaan en jij zou dat toch ook niet willen...?' Zachtjes antwoordt ze: 'Ach, voor Albert zou ik alles over hebben, hij is altijd zo goed. Ik ga even naar hem toe.' Ze neemt de koffie mee. Het duurt lang eer ze te voorschijn komen. Ik heb mijn tweede bakje al leeg eer ze na een uur te voorschijn komen. Andrea komt niet op ons gesprek terug en de dag gaat op de gewone manier voorbij. De volgende morgen begint de nieuwe werkweek en die gaat zoals gewoonlijk vlug voorbij. Het is weer zaterdag eer ik er erg in heb en het voorval van de afgelopen zondag ben ik al weer vergeten. Om een uur of half twaalf ga ik naar hen toe, maar als ik binnen ben, merk ik dat er niemand thuis is. Wel vreemd, want we gaan haast altijd met z'n drietjes boodschappen doen. En gisteravond hebben ze ook niet hierover gezegd. Maar vooruit. Ik schenk koffie voor mezelf in en ga wat lezen. Het duurt wel even, ze blijven lang weg. Het is twee uur geweest eer ik de sleutel in het slot hoor. 'Hallo Simon', groet Andrea, maar verder geen woord over waar ze zijn geweest. We maken het eten klaar en ik vraag ook maar niet verder. Na het eten en afwassen lezen we nog wat, maar om een uur of vier zegt Albert: 'ik ga naar een collega om nog wat te leren voor de tentamens. Het zal wel laat worden. Ik eet daar ook wel wat.' Als hij weg is, ga ik naast Andrea op de bank zitten. Ik begin een beetje aan haar te friemelen, maar ze gaat er niet zo erg op in. 'Ik wil eerst een douche nemen, neem jij ook maar een douche terwijl ik de make-up van mijn gezicht haal.' In de logeerkamer kleed ik me uit en loop dan via hun slaapkamer naakt naar de badkamer. Andrea zit achter haar toiletspiegel en haalt de lak van haar nagels. Ik haal haar even aan, maar ze lacht: 'kom, schiet op, ga onder de douche.' Ik poedel me lekker en na een poosje komt Andrea er bij. Samen spetteren we nog wat, maar dan stuurt ze mij er onder uit en ga ik me afdrogen. Op het bed wacht ik op Andrea. Als ze te voorschijn komt, gaat ze weer voor de toiletspiegel zitten. 'Kom Andrea, kom lekker in bed. Opmaken kan straks ook nog wel.' 'Nee, ik ga me eerst op maken.' Vanuit het bed kijk ik toe, terwijl ze zo bezig is. Als ze bijna klaar is met het hele ritueel, zegt ze: 'ik zou toch best eens willen zien hoe jij er als meisje uit ziet.' 'Laat me niet lachen, dat is toch geen gezicht.' 'H?, Simon, kom, doe niet zo vervelend. Ik maak je op en kleed je aan als meisje.' 'Nee, ben je gek. Kom, schiet op en kom in bed.' 'Ik kom niet in bed. Vooruit, ik wil een meisje van je maken.' 'Dat kan niet. Ik heb geen tieten en wel een pik.' 'Ik wil wedden, dat ik een pracht meisje van je kan maken. Kom, zeg nou ja, dan kleed ik me ook aan, gaan we dansen en tot slot vrijen. We maken er een lesbisch feestje van.' 'En als Albert dan thuis komt.' 'Die komt niet eerder dan een uur of ??n vannacht, dan lig jij al lang thuis in bed.' Ik protesteer nog wat, maar als Andrea blijft aandringen, geef ik uiteindelijk toe. Ik ga rechtop zitten en Andrea gaat aan de slag. Eerst een bruine cr?me op mijn gezicht en hals. En zo gaat het verder. Rouge op mijn wangen, mijn wenkbrauwen fatsoeneert ze, eyeshadow, een streepje over mijn oogleden, wimpers worden opgedofd, lippenstift, de nagels van vingers en tenen lakt ze. Beetje voor beetje word ik bijgewerkt. Pas als ze klaar is, mag ik voor de spiegel gaan zitten. Stom verwonderd kijk ik naar mijn spiegelbeeld. Maar het is nog niet klaar. Andrea haalt een paar dozen te voorschijn. Toen ze daar vanmorgen mee thuis kwamen, heb ik ze wel gezien, maar er verder niet op gelet. Verwonderd kijk ik wat er te voorschijn komt. Eerst een zwarte langharige pruik. Andrea zet 'm op mijn hoofd en maakt 'm dan met een paar spelden aan mijn eigen haar vast. Als ik het resultaat in de spiegel zie, kan ik geen woord uitbrengen. Maar het gaat nog verder. Een volgende doos wordt uitgepakt. Kunsttietjes dit keer. Prachtige, net echte latex tietjes met mooie roze tepels er op. Aan de achterkant zit een beschermlaag, die Andrea er af trekt. Ze drukt de tietjes op mijn borst vast. Het zit goed vast en de overgang is nauwelijks te zien. Met een beetje cr?me werkt ze alles nog een beetje bij. Maar ik krijg geen tijd om me te verbazen. Ze haalt wat kleding te voorschijn van haar zelf. Eerst een doorzichtige nylon b.h. Ze helpt met om doen, evenals met het nylon slipje. Mijn pik werkt ze zo veel mogelijk tussen mijn benen weg zodat het slipje glad om mijn lichaam sluit. Een jarretellegordeltje met kant wordt dan om mijn middel vastgemaakt. Een paar donkere dunne nylons moet ik zelf aantrekken. Andrea maakt ze dan aan de jarretelles vast. Ze pakt dan weer een volgende doos. Een paar schoentjes dit keer. Prachtige schoentjes, rood leer, maat 39, een beetje krap dus, want ik heb een kleine maat 40, maar met enorm hoge hakken, zeker wel een elf centimeter. Ik ga nu staan. Sprakeloos kijk ik in de grote spiegel. Ben ik dat echt. Ik kan het nauwelijks geloven. Maar Andrea komt nu met een jurk aan. Het is ??n van haar avondjurken. Ze trekt de jurk over mijn hoofd en trekt 'm naar beneden. Ze schikt nog wat aan de jurk en aan mijn haar. Ik krijg nog een halsketting om en een armband rond mijn pols. In mijn oren krijg ik een paar oorbellen, met clipsen gelukkig. Dat is het. Alles past perfect. Het beeld in de spiegel is gewoon het beeld van een meisje. 'Zo', lacht Andrea, 'ga jij maar naar de kamer, dan kleed ik me ook aan.' In de kamer loop ik wat heen en weer. In de gang ga ik nog eens voor de grote spiegel staan. Nog steeds kan ik niet geloven, dat ik dat ben. Andrea komt dan ook te voorschijn. Ook zij is heel erg chique gekleed in een avondjapon. Ze ziet er fantastisch uit. Samen maken we in de keuken wat snacks klaar en eten dat in de kamer, samen op de bank zittend, op met een glas wijn. Andrea lacht: 'wel, wat heb ik je gezegd. Je ziet er precies uit als een meisje. Geen mens zou de oude Simon herkennen.' Ik ben het er niet helemaal mee eens: 'zal ik me maar weer omkleden, stel je voor dat er bezoek komt.....' 'Dat is tocht niet erg, ik stel je gewoon voor als mijn vriendin Simone. Ja, dat is het Simone Maxima van Amoren.' 'Doe niet zo gek Andrea. Of stel je voor dat Albert vroeger thuis komt, je weet maar nooit.' 'En wat dan nog. Maar nee, wees maar gerust. Albert komt voorlopig niet terug. Kom, niet langer zeuren. Ik wil vanavond zo met je vrijen, met je dansen, iets drinken, wat eten. Kom, maak nog wat snacks, dan zet ik een plaat op en ik schenk nog een keertje wat in.' Ik doe wat ze zegt en als ik terug ben in de kamer, gaan we dansen. Andrea drukt me stevig tegen zich aan. Door de dunne stoffen voel ik haar hete lichaam. Als we even uitrusten en wat drinken zegt ze: 'ik wil toch wat foto's van je maken, Simone.' Ik protesteer: 'nee, Andrea, niet doen, als-t-je-blieft, niet doen.' Maar ze reageert niet en haalt het fototoestel. Ze zet een paar lampen op en maakt ondanks mijn protest een stuk of wat foto's. Ze bergt daarna de boel weer op en we gaan weer verder met het dansen. Ze zoent me fel op mijn mond, onze lippenstift vermengd zich. Langzaam gaat het dansen over in een roes, haar handen gaan over mijn billen. Hartstocht maakt zich van ons meester en het eindigt in bed. Het wordt een vrijpartij als nooit tevoren, uren blijven we bezig totdat we uitgeteld naast elkaar blijven liggen. Al onze vorige vrijpartijen vallen hierbij in het niet. Anders een beetje vrijen en een keertje klaar komen, nu gaat het door totdat we volkomen uitgeput zijn. Andrea zegt zachtjes: 'dit was eindeloos, Simone. Zo moeten we het meer doen.' Ik geef niet direct antwoord, nahijgend blijf ik doodstil liggen. Maar dan: 'het is twaalf uur Andrea, ik ga me wassen en omkleden, dadelijk komt Albert.' Andrea lacht zachtjes: 'goed, Simone, ik blijf in bed, haal de make-up er maar af, was je goed en ga maar naar huis. Weltrusten.' Ik wens haar ook weltrusten, hang alle kleren netjes op in de kast, was me goed en doe mijn gewone kleren weer aan. Andrea slaapt als ik naar huis ga. De volgende dag ga ik rond twaalf uur naar ze toe. Andrea praat niet meer over gisteravond en ik pas er ook wel voor op om er over te beginnen. Ik neem aan dat ze wel alles aan Albert heeft verteld, maar hij zinspeelt ook nergens op. De dag verloopt verder als de meeste zondagen. Pas 's-avonds, als ik naar huis ga, zinspeelt Andrea even op het gebeuren: 'Weltrusten Simone', klinkt het lachend. Ik bloos en maak dat ik weg kom, eer ze er verder op door gaat. Die week heb ik weinig problemen. Op woensdagavond gaat Albert naar les en zodra hij weg is begint Andrea weer aan mijn hoofd te zeuren. 'Kom, ik ga je weer optutten, Simone.' 'Nee joh, laten we gewoon wat vrijen.' 'Ik wil alleen met je vrijen als je als meisje bent gekleed.' Dus geef ik na nog wat door zeuren maar weer toe en binnen een half uur ben ik weer helemaal opgedofd. Nu in een bloesje en een vrij kort rokje van Andrea. Het worden weer drie gigantische uren. Het schijnt wel dat het vrijen met mij in meisjeskleren haar een enorme kick geeft. Als Albert zo rond elf uur thuis komt, ben ik nog maar net schoon en aangekleed. Ik blijf nog even, maar ga dan maar weer gauw naar huis. Ook nu wenst Andrea: 'weltrusten Simone.' 's-Zaterdags ga ik samen met Andrea winkelen. In verschillende boetiekjes, bij de Bijekorf, V&D, C&A. We lopen verschillende zaken in. Zo nu en dan pakt ze wat en neemt me dan mee in de paskamertjes. Ze past het zelf even of houdt het soms even voor mijn lichaam. Voorzichtig vraag ik: 'waarom is dat?', maar ze geeft geen antwoord. Zo koopt ze een jurkje, een bloes en een rok, wat nylons, hele dunne nylon slipjes, een paar b.h.'s, jarretellegordeltjes en een finaal doorzichtig nachthemd. Dat alleen al kost een kapitaal. In een soort zelfbedieningszaak koopt ze ook nog een paar schoentjes, maat 39 met enorm hoge hakken. Verder koopt ze nog wat make-up spullen, een paar ringen, armbanden, kettingen. En dat alles moet ik betalen. Dat vind ik niet zo vreemd, het gebeurt wel meer en dan krijg ik het 's-avonds wel terug. Maar het is nu zeker wel voor een zeshonderd gulden, maar goed ik zal wel zien. Bepakt en bezakt gaan we weer op huis aan. Thuis stopt ze alles in de kast in de slaapkamer en gaan we eten. Dat weekend gebeurt er verder weinig. Albert gaat niet weg, dus ik krijg geen kans om wat te vrijen en ik slaap dan ook gewoon thuis. Maar woensdag is het weer zo ver. Albert is nog niet weg of Andrea zegt al: 'kom Simone, ik ga je optutten'. Ik pruttel nog wat tegen, maar omdat ik weet wat een vrijpartij het oplevert, protesteer ik nu ook weer niet zo veel. Ze haalt alles te voorschijn wat we zaterdag hebben gekocht en het begint. Eerst opmaken, beetje voor beetje zie ik me weer veranderen. De pruik op mijn hoofd, kunsttietjes, een b.h., slipje, gordeltje, nylons. Het jurkje krijg ik aan, schoentjes, sierraden. Eindelijk ben ik klaar. Een beetje wankel sta ik op de torenhoge naaldhakken. We gaan samen naar de kamer, we drinken een glaasje, dansen weer wat. Zoenend deinen we langzaam en dichtjes tegen elkaar door de kamer. Maar dan schrikken we op. De bel gaat. Als versteend blijf ik staan. Maar als Andrea me los laat en in de richting van de deur loopt, wil ik er vandoor, naar de slaapkamer. Andrea zegt dan: 'blijf zitten Simon. Ik doe wel open en kijk wie er is. Het kan niets bijzonders zijn, ik verwacht toch niemand.' Aarzelend ga ik zitten. Andrea gaat naar de gang en doet open. Door de gesloten deur hoor ik het gemurmel van vrouwenstemmen. Ik hoor de buitendeur weer dicht gaan en het is even stil. Dan gaat de deur open en komt Andrea weer binnen. 'Kom binnen Constance, dan kan je kennis maken met Simone.' Achter haar stapt het nichtje van Andrea binnen. Als in trance kom ik overeind. Ze is pas een jaar of zestien en een schoonheid. Ik ben altijd al een beetje weg van haar geweest en nu ziet ze me zo, als meisje gekleed. Ze komt op me af en steekt haar hand uit: 'hallo, ik ben Constance, een nichtje van Andrea.' Zachtjes antwoord ik: 'dag, ik ben Simone, ....ik ....ik....' Andrea vult me aan: 'ja Simone is een vriendin van kantoor. Kom ga zitten Constance.' En dan tegen mij: 'schenk jij even koffie voor ons in Simone.' Ik knik en loop naar de keuken. Een beetje de tijd rekkend warm ik de melk op en schenk dan drie kopjes koffie in. Met het dienblad in mijn handen ga ik terug naar de kamer. Op dat moment vraagt Andrea aan Constance: 'hoe is het met je moeder?' Net op het moment dat ze antwoord wil geven, stopt ze: 'nee....., nee Andrea, ....., maar dat is Simon. Waarom ..... waarom loopt hij er zo bij?' Ik word vuurrood en Andrea lacht: 'ach, het was een soort weddenschap. Ik zei dat ik hem zo kon optutten dat niemand in de gaten zou hebben dat ie geen meisje was. Het is dus kennelijk toch niet helemaal gelukt.' 'Nee ..., maar hij ziet er echt fantastisch uit, het is echt bijna niet te zien. Wat zegt Albert er van?' 'Albert heeft nog geen kennis met Simone gemaakt', lacht Andrea. Met nog een steeds vuurrood gezicht ga ik zitten om mijn koffie op te drinken. Als mijn kopje leeg is, zeg ik: 'ik ga me even wassen en omkleden.' Maar allebei roepen ze: 'nee joh, niet doen.' En Constance vervolgt: 'ik zie je zo veel liever.' Ik wil protesteren, maar ze pakken me beet en dansen met me door de kamer. Constance drukt me tegen zich aan en ze lacht: 'je tietjes voelen echt aan, mag ik ze eens zien.' Maar Andrea lacht: 'een andere keer misschien, nu niet Constance.' Al dansend en lachend, vooral zij, gaat er een uur voorbij. Maar dan gaat de bel weer. Constance lacht: 'Daar is mijn moeder, ze zou me hier afhalen. Niets zeggen Andrea, kijken of ze iets merkt van Simon.' Ze loopt naar de gang en binnen een paar tellen staat Andreas' zuster in de kamer. Ze stelt zich voor: 'Mayreen'. Zachtjes zeg ik mijn naam: 'Simone'. Ik ben een beetje bang. Mayreen heeft een nogal scherpe tong en pest me in mijn gewone leven ook behoorlijk. Als ze er nu achter komt, dat Simon en Simone de zelfde personen zijn, dan zal ze zeker het onderste uit de kan halen. Maar ze heeft nog niets in de gaten. Andrea vertelt weer dat ik een vriendin van haar kantoor ben. Het duurt nog even eer Mayreen er achter komt. Mijn stem verraadt me. Ze gilt het uit: 'nee, .... nee h?, Simone...., Simon. Oh, Simon, je ziet er heerlijk uit.' Ook zij wil met me dansen. Weer drinken we wat, eten we snacks, we dansen met z'n vieren. Als ik met Mayreen dans voel ik haar hand op mijn tietjes, dan onder mijn rokje. Ze friemelt tussen het slipje door even aan mijn ballen. Ik heb het niet meer. Anders is ze altijd vrij kortaf tegen me, nu friemelt ze aan me. Pas om half elf maken ze plannen om op te stappen. Tien over half elf zijn ze eindelijk de deur uit. Ik ben bang. Albert is altijd kwart voor elf thuis van de les. Ik red het nooit, uitkleden, afsminken, wassen en weer aankleden. Andrea lacht: 'het geeft toch niets dat Albert je zo ziet. Mayreen en Constance hebben je zo gezien, dan kan Albert er ook nog wel bij.' 'Nee, dat wil ik niet. Help je me met afsminken?' 'Ik wil de boel nog aan de kant doen en afwassen. Maar als je niet wil dat Albert je zo ziet, moet je wel opschieten. Pak je spullen en ga zo naar huis.' Even aarzel ik, maar dan lijkt het me het enige juiste idee. Ik pak mijn kleren, mijn eten voor de volgende morgen, stop alles in een tas. Nog een kus en ik ben er vandoor. In mijn korte jurkje en op mijn hoge hakken sta ik in de hal en druk op de knop voor de lift. Gelukkig komt het ding gauw en lift ik naar beneden. Beneden in de hal zie ik dat Albert net in de andere lift is gestapt. De deur sluit zich net. Via de weerspiegeling in de ramen zie ik hoe hij me door het raampje van de liftdeur nakijkt totdat de lift omhoog gaat. Ik hoop dat hij me niet heeft herkend. Hoofdstuk 3. Buiten op straat kijk ik nog wat schrikachtig om me heen, maar het is gelukkig stil op straat. Langzaam kom ik tot rust en ik loop nu iets rustiger verder. Het is gelukkig niet ver. Ook op de hoofdstraat waar ik woon is het rustig. Er rijden wel veel auto's, maar die razen door. Binnen een paar minuten ben ik thuis. Daar hoef ik niet bang te zijn. Er zijn maar een paar kamers verhuurd en ik zie zelden iemand. En ook nu gaat alles goed. Ik kom niemand tegen. Op mijn kamer kleed ik me uit en boen me daarna goed schoon. De kleren berg ik op in mijn kast. In bed overdenk ik nog eens alles. Wat zal ik doen? Niet meer naar Andrea gaan? Een andere kamer zoeken? Nu zit ik eigenlijk vrij goedkoop. De kosten van het eten delen we gewoon met ons drietjes, dus dat is niet zo gek veel en dan de huur van mijn kamer. Ook dat valt wel mee. Maar om steeds in vrouwenkleren rond te lopen. Dat is niks. Er staat wel weer een potje vrijen tegenover. Ik lig lang wakker en ik kom er niet uit. Voorlopig doe ik maar niets en wacht af. Eindelijk val ik in slaap. Dus ga ik donderdag na het werk weer gewoon naar ze toe. Andrea laat niets merken en ook Albert doet gewoon. Hij laat uit niets merken of hij me gezien heeft ja dan nee. Een beetje verveeld kijken we naar de televisie. Een beetje vreemde film op Duitsland drie. Albert is aan het leren, maar Andrea en ik zitten naast elkaar op de bank half te kijken, half te lezen. Plotseling geeft Andrea me een zet. Op de film wordt op een woonboot een wel heel erg knap grietje door een vent uit haar jurk gehaald. Ze ligt op een tafel en die vent trekt de jurk langzaam naar beneden. Haar tietjes komen vrij en de knul speelt met haar tepels. Ze priemen vooruit. Nog even speelt hij er mee, maar dan trekt hij langzaam de jurk verder naar beneden. Haar navel wordt zichtbaar, haar buik. Dan trekt de man de jurk met een ruk verder. Ik verstar, Andrea knijpt me. Er komt een pik te voorschijn. Verwezen kijk ik naar het beeld. Het beeldschone meisje, prachtige tietjes, prachtig lang haar, goed opgemaakt en dan die pik. Het beeld dwaalt af en de film gaat verder met iets anders. Ik hoor Andrea zachtjes zeggen: 'dat was prachtig...., dat was mooi, Simone.' Ik durf niet te reageren, zeg maar niets en probeer verder te lezen. Gelukkig zegt ook Andrea er verder niets over. En ik hoop dat Albert het niet heeft gezien. Die avond ga ik wat vroeger naar huis dan anders, bang voor eventueel commentaar van Andrea. Ze brengt me naar de deur. In de gang zoent ze me, haar hand streelt de bobbel in mijn broek. Dan zegt ze: 'jij zou dat ook moeten hebben, Simone. Dag, tot morgen.' 'Wat....?, vraag ik, een beetje achterdochtig. 'Zulke tietjes zouden je goed staan, Simone,' en ze draait zich om en gaat terug naar de kamer. Aarzelend blijf ik even staat, mar dan vlucht ik naar huis. In bed overdenk ik de situatie. Ik moet met haar kappen. Maar hoe? Het is allemaal zo moeilijk. Ze is sterker dan ik. Het duurt uren eer ik in slaap val. Die vrijdag gebeurt er verder niets bijzonders. Het verloopt allemaal erg rustig. En 's-avonds stuurt Andrea me op de gewone tijd naar huis. 's-Zaterdags doen we boodschappen, maar 's-middags om een uur of vier zegt Andrea: 'wij gaan nog even naar de stad, neem jij intussen een douche. Albert gaat straks bij zijn collega studeren.' 'Dat is goed', antwoord ik en denk: 'dat wordt weer omkleden en vrijen.' Als ze weg zijn, kleed ik me uit en ga naar de badkamer. Lekker lui poedel ik me onder de douche. Na het poedelen en afdrogen ga ik op bed zitten. Even overweeg ik om me alvast op te maken en een jurkje aan te trekken. Maar stel je voor dat Albert toch nog mee komt. Dus blijf ik naakt op Andrea wachten. Dat duurt toch nog wel even. Het is bij half zes als ik de sleutel in het slot hoor. Gelukkig is ze toch alleen. Ze komt de slaapkamer binnen en lacht als ze me naakt ziet zitten. 'Ik ga vlug onder de douche. Daarna zal ik jou helpen Simone.' Ze kleedt zich uit. Bewonderend kijk ik naar het naakte lichaam. Ze ziet er nog steeds perfect uit. Maar ze gaat naar de badkamer en ik blijf alleen achter. Na een half uurtje komt ze weer te voorschijn en komt ze naast me op het bed zitten. Ik begin aan haar te friemelen, maar na een tijdje weert ze me af. Ze maakt zich heel zorgvuldig op en kleedt zich daarna aan. Een heel aparte avondjurk dit keer. 'Zo, nu zal ik eerst jou eens aankleden Simone.' 'Moet dat nou, kom laten we gewoon wat vrijen.' 'Nee, Simone. Bovendien ben ik van plan je vandaag eens extra op te doffen.' 'Ach, kom nou. Vooruit, en ik heet Simon en ik ben een jongen.' 'Voor mij ben je Simone. Kom geen gezeur. Ik zal je helpen.' Wijs geworden protesteer ik niet verder en laat haar haar gang gaan. Ze begint weer met opmaken. Het valt op, ze doet het nu extra zorgvuldig. Ze gebruikt meer spul dan anders, meer glitter. Ze doet zelfs kunstnagels over mijn eigen nagels van mijn vingers. Daarna worden ze gelakt, zo ook de nagels van mijn tenen. Beetje voor beetje word ik opgetut. Dan krijg ik de langharige zwarte pruik op, de kunsttietjes worden opgeplakt. Ze smeert het weer een beetje bij, zodat nauwelijks te zien is dat het nep is. Andrea bekijkt me nog even van top tot teen en geeft me dan de kleren aan. Eerst een wit kanten slipje. Erg groot is het niet, maar ze stopt m'n pik zo veel mogelijk tussen mijn benen. Het slipje is strak en m'n gevalletje is niet meer te zien. Dan de b.h., ook van witte kant. Het lijkt me een peperduur geval. M'n kunsttietjes passen er maar net in. Dan het jarretellegordeltje, en u raadt het al, ook dit weer van witte kant. Andrea blijft even besluiteloos staan, ze bekijkt me nog even en zegt dan: 'nee, ik weet wat beters, trek maar uit, het slipje mag je aanhouden.' Ik lach bevrijdend: 'gaan we toch maar gelijk vrijen?' Maar ze geeft geen antwoord. Als ik het gordeltje en de bh heb uitgedaan, haalt ze uit een doos iets anders. Ze laat het zien, het is een wit kanten corselet. Met afschuw bekijk ik het ding. 'Moet ik dat aan, dat meen je toch niet?' Ze lacht: 'het zal je eindeloos staan, Simone. Kom geen gezeur.' Ze is weer sterker en ik stribbel maar verder niet tegen. Ze helpt me met het ding aan te trekken. Het ding is maar met moeite te sluiten. Mijn lichaam zit er in geperst. Het drukt de kunsttietjes nog meer omhoog en snoert mijn middel in. Het ademhalen gaat zelfs moeilijk en ik moet wennen met het ademhalen. Maar Andrea gaat onverdroten verder, een paar dunne witte nylons bewerkt met allerlei tierelantijntjes. Andrea maakt ze vast aan de jarretelles van het corselet en draait de nylons nog wat bij. Dan een paar witte schoentjes. Mistroostig bekijk ik de enorm hoge hakken, zeker weer een tien centimeter hoog en ook weer naaldhakken. Ik doe ze aan en ga wankel overeind staan. Andrea lacht: 'loop even heen en weer, ga maar even in de grote spiegel kijken in de gang. Ik pak dan het fototoestel en maak een paar foto's van je.' Ik mopper even, maar berust er toch maar in. Ze zet toch haar zin door. In de gang kijk ik verschrikt naar mijn spiegelbeeld. Ben ik dat echt? Dat enorm sexy geval in de spiegel. Er is niets dat verraad dat daar een jongen staat. Andrea is een meesteres op het gebied. Ik ben zo perfect opgemaakt en ook de kleding is supervrouwelijk. Ik huiver en wankel even op mijn torenhoge hakken. Ik loop terug naar de kamer, de hoge hakken dwingen me om sexy te lopen. In de kamer wacht Andrea. In plaats van het fototoestel heeft ze de videocamera in haar hand. Ze heeft een paar extra lampen neergezet. 'Het is nog leuker om je op de video op te nemen, loop maar wat heen en weer. Ik geef wel wat aanwijzingen.' En terwijl ik heen en weer loop, in verschillende standen ga staan, neemt zij me op van voor, van achter, van opzij, het kan niet op. Eindelijk stopt ze: 'kom, Simone, we gaan verder.' Ik volg haar naar de slaapkamer voor de verdere maskerade. 'Nu ogen dicht, dan kleed ik je verder aan.' Even aarzel ik, probeer dan toch nog wat te gluren, maar Andrea zegt dat ik mijn ogen goed moet dicht doen. En dat doe ik dan maar weer. Ik hoor haar wat rondscharrelen en voel dat er iets over mijn hoofd wordt getrokken. Andrea schikt alles een beetje en trekt dan de rits dicht. Het gaat allemaal maar net. 'Ogen dicht blijven houden tot ik het zeg.' Ik voel hoe ze sierraden aan mijn oren, rond mijn hals doet, aan mijn linker en aan mijn rechter pols wordt iets gedaan. Ze bevestigt iets op mijn hoofd, iets waar ook weer van alles aan vast zit. Ik kan er geen touw meer aan vastknopen. En nog is het niet af. Ze doet nog een paar handschoenen aan mijn handen, dunne kanten handschoenen zo te voelen. Ze pakt mijn hand en trekt me mee naar de gang, waar de grote spiegel hangt. Ze laat me los: 'zo, nu mag je kijken Simone.' Ik open mijn ogen. Stomverbaasd kijk ik in de spiegel. Even twijfel ik of het wel echt is. Ik draag een trouwjurk of nog beter de trouwjurk van Andrea. Volgens de mode van wat jaren terug, vrij kort, iets boven de knie. Een geheel kant geval, een beetje wijd uitstaand, strak rond mijn middel, de mouwen doorschijnend, dunne kanten handschoenen. Op mijn hoofd een kroontje met een sluier, een korte sluier. Niet begrijpend kijk ik Andrea aan: 'maar ..., wat...., waarom .... ben ik zo gekleed?' Andrea lacht: 'misschien wil ik wel met je trouwen.' 'Zo, ... in deze kleren?' 'Niet echt natuurlijk, maar net alsof.' Ik heb nog wel duizend vragen, maar ik krijg geen kans. 'Kom mee, dan neem ik je nog op met de camera.' Verbijsterd volg ik haar en laat toe dat ze nog een serie shots maakt met de camera. Ze danst met me, maar als ik haar wil zoenen, weert ze af. 'Nog niet Simone, straks.' We eten wat snacks en daarna werkt Andrea mijn lippen weer wat bij. Net als zij weer een plaat heeft opgezet, gaat de deurbel. Verstard blijf ik staan en wil dan wegrennen naar de slaapkamer. Maar Andrea zegt kortaf: 'ga op de bank zitten, ik kijk wel even, het zal wel niets bijzonders zijn.' Ze gaat naar de gang, ik hoor zachte stemmen vanuit de gang, maar wat er wordt gezegd kan ik niet horen. Ik hoor dan de voordeur open en dicht gaan. Opgelucht haal ik adem, want het blijft stil aan de andere kant van de deur. Ik sta op en loop dan in de richting van de deur. Maar dan krijg ik de schrik van mijn leven. Albert stapt naar binnen, gevolgd door Andrea. Verstard kijk ik van de een naar de ander. Albert in de donker costuum en daarachter Andrea in haar avondjurk. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Als verdoofd luister ik naar Andrea: 'Albert, mag ik je aan je bruid voorstellen. Je bruid Simone. Ik zal jullie dadelijk in de echt verbinden.' Ik wil vluchten, maar de ogen van Andrea zijn sterker. En vluchten, .... waarheen? I een bruidsjurk naar buiten? Dat is ook onmogelijk. Meespelen dan maar. Het lijkt me het enige. Albert stapt op me af: 'dag, Simone' en hij pakt mijn hand beet. Verstard laat ik toe dat hij me mee neemt. Andrea zet twee stoelen klaar en Albert en ik gaan naast elkaar zitten. Andrea begint dan te praten, als een soort ambtenaar van de burgerlijke stand. Of Albert de wettige echtgenoot wil worden van Simone Maxima van Amoren. Albert antwoordt met: 'ja'. Dan wordt dezelfde vraag aan mij gesteld. Of ik de wettige echtgenote wil worden van Albert. Ik ben zo overdonderd door het hele gebeuren, dat ook ik 'ja' stotter. Albert schuift een ring aan mijn vinger. Verwezen kijk ik toe. Andrea prevelt verder, maar het gaat langs me heen. Als ze klaar is, zet eerst Albert zijn handtekening onder een soort overeenkomst. Daarna ben ik aan de beurt. Even aarzel ik, maar Andreas' ogen dwingen me. En gelaten ga ik aan de tafel zitten en zet mijn handtekening. Ook Andrea zet haar handtekening er onder. Ze lacht, een beetje triomfantelijk lachje: 'Vooruit bruidegom, geef de bruid eens een zoen.' Verward laat ik toe dat Albert de sluier een beetje opzij schuift en me zoent, vol op mijn lippen. Even voel ik het ountje van zijn tong tussen mijn lippen. Hij slaat zijn arm om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. Andrea zoent me nu ook. Ook haar tong priemt zich naar binnen. Ik word rood, het is voor het eerst dat ze me zoent waar Albert bij is. Ik kijk even schuin naar hem, maar niets verraadt wat hij denkt. Andrea is bedrijvig: 'ik wil nog wat foto's van jullie maken en alles nog eens opnemen met de videocamera.' Ze dirigeert ons weer naar de stoelen. Het hele ritueel herhaalt zich nog eens, maar nu voor de foto's en de video-opname. Ook de zoen moet nog eens over. Zijn tong priemt nu echt in mijn mond en speelt met mijn tong. Verward laat ik het toe. Dan pakt Albert me op en draagt me naar de slaapkamer. En terwijl Andrea het met de camera opneemt, kleedt Albert me langzaam uit. Het kroontje met de sluier eerst en dan vervolgens de handschoenen en de bruidsjurk. Andrea filmt als Albert de nylons losmaakt van de jarretelles en me dan uit mijn corselet pelt. Ook mijn schoentjes gaan nu uit. Alleen gekleed in mijn kunsttietjes en mijn slipje sta ik voor hem. Andrea geeft me een finaal doorzichtig nachthemdje. Terwijl ik het aantrek, schuift zij een paar slippers aan mijn voeten. Ook onder deze slippers zitten weer enorm hoge hakjes. Ook nu gaat ze weer verder met het opnemen op de camera. Maar dan lacht ze: 'kruip in bed Simone. Albert gaat eerst onder de douche en komt dan ook.' Albert loopt naar de badkamer en terwijl hij onder de douche staat, kleedt Andrea zich ook uit. Ze komt bij me in bed. Zacht streelt ze mijn lichaam en dat is weer sterker dan mijn eigen waarde. Ondanks mijn vrouwelijke opmaak, m'n pruik, m'n doorkijk nachthemd geef ik toe aan haar gestreel. Langzaam kom ik tot rust. Haar strelende handen gaan naar beneden, heel traag trekt ze mijn slipje uit. Bevrijdend priemt mijn pik vooruit, haar handen spelen met mijn pik, met m'n zak. Andrea pakt een kussen en stopt dat onder mijn billen. Dan neemt ze mijn pik in haar mond, ze schuift het velletje naar achter en zuigt zachtjes op m'n pik. Ik sta in lichtelaaie. Heet draai ik met mijn achterwerk. Terwijl zij mijn pik in haar mond heeft, draait zij zich om. Ze zit nu op mijn borst en buigt zich voorover om mijn pik vast te houden in haar mond. Op dat moment komt Albert uit de badkamer. Hij is naakt en loopt op het bed toe. Hij gaat op het voeteneind zitten, schuift dan iets op, zodat hij op zijn knie?n tussen mijn benen zit. Andrea buigt zich nu iets verder naar voren en neemt nu Alberts pik in haar mond. Mijn pik zit tussen haar tietjes klem. Ik kan verder niets zien, want zij zit nog steeds op mijn borst. Maar plotseling gaat ze van me af en gaat naast me zitten. Zij heeft nu mijn pik in haar linkerhand en die van Albert in haar rechterhand. Nu zie ik dat ze niet heef gelogen. Albert heeft een enorme pik. Albert schuift nog iets op en Andrea pakt nu met haar twee handen onze pikken bij elkaar. Ze priemen allebei keihard omhoog, maar die van Albert steekt er nog wel een kop boven uit. Haar handen spelen nu met allebei de pikken tegelijk. Ik heb het niet meer. Maar dan stopt ze plotseling. Albert buigt zich nu voorover. Hij neemt mijn pik in zijn mond, likt mijn eikel en zuigt er op. Ik barst bijna....het gezuig maakt me gek. Andrea zie ik niet meer. Het kan me niet schelen ook. Ik denk alleen nog maar aan dat ongelooflijke, er zuigt een vent aan m'm pik en het is lekker. Net zo lekker als Andrea het doet. Maar dan zie ik Andrea weer. Ze smeert olie aan de pik van Albert, een klein beetje, de kop glanst in het licht. Ik word bang, maar het gezuig aan mijn pik leidt me af. Ik wil protesteren, maar weet niet hoe. Ik draai met m'n gat. Andrea komt nu weer op het bed, ze knielt boven mijn hoofd, benen wijd en laat zich wat zakken. Ze buigt zich voorover, zuigt aan mijn tepels en zoent dan mijn mond. Haar tong priemt naar binnen. En ik merk niet Albert mijn pik los laat. Maar dan schrik ik op. Albert komt over me heen, Andrea trekt mijn nachthemdje verder uit. Ik wil overeind komen, maar ze houdt me vast. Albert komt nu helemaal over me heen, m'n pik zit tegen zijn buik geklemd, zijn pik voel ik tussen mijn benen. Ik probeer nog ze bij elkaar te doen, maar hij zit er al tussen. Ik ben te laaat. Andrea kruipt naar beneden en spreidt m'n benen verder uit elkaar, streelt mijn billen. Albert neemt me in zijn armen, zijn tong priemt in mijn mond. Ik voel hoe Andrea Alberts pik naar mijn gaatje stuurt. De dikke eikel klopt aan de ingang. Ik wil protesteren, maar Albert priemt zijn tong diep in mijn mond en ik kan alleen wat gepruttel voortbrengen. Z'n eikel dringt naar binnen, ik probeer tegen te werken, maar de strelende handen van Andrea, het gezoen van Albert maken me gek. Ik voel hoe zijn pik stukje voor stukje naar binnen wordt geperst. Het lijkt of ik uit elkaar word gereten. Ik kreun van pijn, maar mijn gekreun helpt niet. Steeds verder wordt zijn pik naar binnen geperst. Even stopt hij met zijn gezoen voor een laatste ruk. Ik gil het uit: 'oh, ....Albert, stop...... stop, het doet zo zeer.' Maar Albert drukt door tot zijn pik er helemaal in zit. Ik voel zijn ballen tegen mijn billen. Ik lig nu doodstil, elke beweging doet me zeer. Ook Albert ligt nu stil. Maar slechts voor even. Hij begint me weer te zoenen, langzaam beweegt hij zijn lichaam op en neer. De pijn ebt langzaam weg. Het gloeit nu enorm van onderen. Ik kan er niets aan doen, maar ik begin voorzichtig met mijn gat te draaien. De pijn voel ik niet meer, er komt iets anders voor in de plaats. Een warm gevoel, de pijn gaat over in genot. Ik draai iets wilder met mijn gat, druk me omhoog om maar niets te missen. Albert gaat nu ook wilder op en neer. Lang houden we het niet vol Met een kreet komt Albert klaar, ik voel hoe zijn zaad in mijn lichaam wordt gespoten. Met kracht spuit het in m'n darmen. Het is me te veel, ook ik kom klaar. Al zit mijn pik klem tussen onze buiken, toch zie ik kans mijn zaad er uit te persen. Krachteloos zak ik achterover. Albert blijft hijgend op me liggen. Ik kom pas wat bij als ik het gezoem van de videocamera hoor. Ik was Andrea helemaal vergeten en ik heb niet gemerkt dat ze met strelen was gestopt. Ook Albert komt nu een beetje bij. Hij gaat van me af en komt naast me liggen. Het is nu stil, Andrea zit aan het voeteneind en kijkt naar ons. Heel langzaam komen we bij. Albert gaat overeind zitten en streelt mijn tepels. Mijn kunsttietjes ben ik verloren in het gewoel van de vrijpartij. Ik heb niet eens gemerkt wanneer, maar het moet al een tijdje terug zijn, want ook Andrea heef tnog aan mijn tepels gezogen. Zacht strelen nu Alberts vingers over mijn tepels. Hij buigt zich voorover en raakt met zijn mond even mijn mond aan. 'Ik ben nog nooit zo lekker klaar gekomen, Simone,' klinkt het zachtjes. Ik geef geen antwoord, verward kijk ik naar Andrea. 'Ga jullie wassen', zegt ze alleen, zachtjes. Ik vlucht naar de badkamer, zet de douche open, pruik af en kruip er onder. Ik schrob me schoon langzaam kom ik een beetje bij. Het is net of ik me reinig. Maar de nagellak kan ik er niet afspoelen, ook de lijntjes rond m'n ogen zijn niet helemaal weg te krijgen. Maar toch voel ik me gereinigd. Na het afdrogen ga ik terug naar de slaapkamer. Nu staat Albert op om naar de badkamer te gaan. Andrea ligt nog op bed. Aarzelend blijf ik staan, niet wetend wat te doen. Zal ik naar huis gaan, zal ik in de logeerkamer gaan slapen, ik weet het niet. Maar het is niet nodig een beslissing te nemen. Andrea staat van het bed op: 'ik ga me even wassen, kruip maar hier in bed Simone.' Aarzelend blijf ik staan, als ik in dit bed kruip, wie komt er dan bij me, Andrea of Albert. Maar ze vervolgt: 'het bed is groot genoeg, we kunnen er best met z'n drie?n in.' Ik lach een beetje geforceerd: 'kan dat wel, zal ik niet in de logeerkamer gaan slapen. Dan hebben jullie meer ruimte. Vindt Albert het wel goed, als ik hier slaap?' Andrea lacht: 'kruip er nu maar in", en ze loopt door naar de slaapkamer. Dus kruip ik toch maar in het bed, zover mogelijk aan de kant, dan kan Andrea in het midden. Na een poosje komt ook Albert weer terug en hij kruipt aan de andere kant in het bed, net zo naakt als ikzelf. Na een paar minuten komt ook Andrea uit de badkamer. Ze komt aan mijn kant van het bed staan: 'kom, schuif wat op Simone, ik moet er ook nog bij.' 'Maar ...., maar , ga jij dan niet in het midden?' 'Nee natuurlijk niet. Jij bent van ons twee?n het vriendinnetje, dus jij ligt in het midden.' Vuurrood schuif ik op naar het midden en Andrea kruipt ook in bed. Zij doet als laatste het licht uit. Het bed lijkt wel breed, maar ik voel toch aan weerskanten de naakte lichamen tegen me aan. Ik blijf stil op mijn rug liggen, de warmte van hun lichaam voel ik. Andrea gaat nu op haar zij liggen, haar gezicht naar mij toe. Haar hand strijkt over mijn tepels en zakt dan langzaam naar beneden af. Op mijn pik blijft haar hand rusten. Dan klinkt het: 'weltrusten Albert, weltrusten Simone.' Ook Albert wenst ons weltrusten, dus volg ik ook maar hun voorbeeld. Het blijft verder rustig, maar het duurt toch een hele tijd eer ik in slaap val. Het is al licht eer ik wakker word. Maar het is niet het binnenvallende licht dat me heeft wakker gemaakt. Een hand streelt mijn tepels. Voorzichtig kijk ik opzij wie het kan zijn. Maar Norbet slaapt nog. Andrea kijkt me glimlachend aan, haar hand gaat naar beneden en streelt mijn pik, mijn ballen en tussen mijn benen. Ik word nu een beetje beter wakker en besluit maar mee te doen. Mijn hand gaat naar haar tepels en ik streel er zachtjes over heen. Door het gestreel staat mijn pik al gauw in volle glorie. Ook Andrea hijgt zachtjes als mijn hand naar beneden gaat en mijn vinger haar kutje streelt. Ik zoek haar kietelaar op en mijn vinger gaat er zachtjes over heen. Haar ademhaling gaat nu sneller en ik voel hoe haar kutje steeds natter wordt. Plotseling laat ze mijn pik los, schuift de deken wat terug. Ze spreidt haar benen en komt op haar knieen boven mijn pik zitten. Langzaam laat zij zich zakken, mijn pik in haar kut sturend. Beetje voor beetje schuift mijn pik naar binnen, totdat ze op me zit. Mijn pik zit er nu helemaal in. \heel voorzichtig draait ze met haar onderlichaam. Ik merk dat Albert nu ook wakker is, maar ik ben te veel door het gescharrel van Andrea beinvloed om er op te letten. Zijn hand streelt nu mijn tepels. Ik heb het niet meer. Onder dat gedraai van Andrea, boven het gestreel van Albert. Maar Andrea doet het zo voorzichtig, dat ik toch niet klaar kom. Maar dan gaat Albert zonder een woord te zeggen wijdbeens op zijn knieen boven mijn hoofd zitten. Hij buigt zich voorover en zuigt aan de tepels van Andrea. Hij pakt zijn halfharde pik beet en probeert die in mijn mond te stoppen. Eerst vecht ik er tegen, maar het gedraai maakt me gek. Even open ik m'n mond een ik voel de kop van zijn pik naar binnen glijden. Even raak ik in paniek, maar dan word ik langzaam rustig. Met allebei mijn handen pak ik zijn pik beet en zuig er op. Al gauw staat dat enorme ding in volle glorie. Ik streel zijn ballen, zelf gaat hij voorzichtig op en neer. Andrea gaat nu ook iets wilder met haar onderlichaam draaien. En als reactie daarop zuig ik steeds wilder op Alberts' pik. Ik raak in een soort trance. Weet nauwelijks meer wat ik doe of wat er gebeurt. Ik ga helemaal op in het kolkend gebeuren. Langzaam nader ik mijn hoogtepunt. Aan het hijgen van Andrea en Albert te horen zij ook. Maar dan kan ik het niet langer houden. Wild spuit ik mijn zaad in die draaiende kut boven me, wild zuig ik op die grote kop in mijn mond. Ook Albert kan het niet langer houden, zijn pik drukt zich verder in mijn mond en een grote golf zaad perst zich naar binnen. Ik stik bijna. Om lucht te krijgen slik ik het spul maar in. Met elke stoot komt een nieuwe lading naar binnen. Hijgend probeer ik de druk van Alberts pik in mijn mond wat te verminderen. Albert richt zich wat op, even blijft hij nog zo zitten, maar dan gaat hij gelukkig van me af en komt naast me zitten. Nu zie ik Andrea ook weer. Nog nahijgend zit ze boven op me: 'hij heeft me vol gespoten, Albert. Ik ..... ik geloof niet dat hij ooit zo heeft gespoten. En ....., en ik ben heerlijk klaar gekomen', zucht ze na. Ze laat zich opzij vallen, aan de andere kant naast me. Zo blijven we een tijdje liggen. Het duurt wel even eer we een beetje zijn bijgekomen. Ik ben het eerste een beetje bij mijn positieven. Eigenlijk schaam ik me voor wat er is voorgevallen. Stil wacht ik af wat er gaat gebeuren. Ook Andrea komt een beetje bij. 'Ga jij eerst een douche nemen, Simone.' Even aarzel ik, het Simone steekt me ineens. Even reageer ik niet. Maar dan sta ik toch maar op. 'Ok?', mompel ik zacht en ga naar de badkamer. Ik staar in de spiegel. Scheren is niet nodig, er is nog geen schaduw te zien. Dus dan maar onder de douche. Lekker poedel ik onder het hete water. Maar het is toch anders dan gisteravond. Toen was het of ik een reiniging onderging, nu is het gewoon baden en niet meer. Na het afdrogen loop ik naakt terug naar de slaapkamer. Albert staat nu ook op en gaat naar de badkamer. Ik probeer in de hoop kleren de mijne te ontdekken, maar Andrea is me voor. 'Je gaat vandaag maar gewoon als meisje gekleed.' 'Waarom? Het heeft nu lang genoeg geduurd. Albert heeft zijn pleziertje gehad en jij ook. Ik wil weer gewoon als jongen rondlopen en als jongen met jou omgaan.' 'Ik denk er niet aan. Ik wil in elk geval alleen nog met je naar bed als je als meisje bent gekleed. En hoe meer je als meisje rondloopt, hoe eerder het went.' 'Dat went nooit en ik wil niet ook.' 'Wel Simone, ik ..' 'Ik heet geen Simone, mijn naam is Simon.' 'Voor mij ben je gewoon Simone. Hier in huis word je Simone genoemd. Hier in huis loop je voortaan ook als meisje gekleed. En als je dat niet wilt, dan wil ik je hier ook niet meer zien.' Ik aarzel. Wat moet ik doen? Als ik toegeef, kan ik nog meer met haar naar bed dan vroeger. Maar dan zal ik Albert er meestal bij krijgen. Ik wil niet, dus: 'Ik begin er niet aan.' 'Ok?, pak dan maar je kleren en verdwijn. Ik wil je hier niet meer terugzien. Pas als je zegt dat je hier altijd als meisje rond zult lopen en je als meisje zal gedragen, ben je hier weer welkom.' 'Kan me niets schelen, ik wil niet.' 'Goed, tot ziens dan maar.' Ik geef geen antwoord, maar pak mijn kleren en trek ze zo vlug mogelijk aan. Bij de deur blijf ik nog even aarzelend staan, maar Andrea reageert niet. En ook ik wil niet toegeven, dus ga ik verder. De deur uit, naar mijn kamer. Hoofdstuk 4. Ik houd het een week vol. Aan het eind van die week heb ik al spijt. Spijt als haren op mijn hoofd. Nog wil ik niet toegeven. Maar toch bel ik vrijdagavond op. Ik krijg Andrea aan de lijn. Maar ze blijft glashard. Maar toch weet ik haar een beetje om te praten. 'Goed Simone, je mag straks om acht uur komen, dan kunnen we er nog eens over praten." 'Fijn Andrea, ik hoop dat alles weer goed komt'. 'Er is wel een voorwaarde. Je hebt thuis nog dat jurkje en wat spullen van die keer dat je 's-avonds moest vluchten voor Albert, weet je nog. Wel als je komt, trek je die spullen thuis aan en je komt dan hier heen. Dag Simone.' En ik hoor een klik en de lijn is dood. 'Die is hardstikke gek, ze denkt toch zeker niet dat ik dat doe.' Mopperend ga ik terug naar mijn kamer. Het wordt weer piekeren, het is heel laat, en ik heb nog geen besluit genomen. Dan wil ik het wel doen, dan weer niet. Ik kom er dan ook niet uit. Even voor acht uur heb ik me aangekleed, gewoon in mijn week-end mannenkleren. Het is wel niet ver, maar toch moet ik opschieten om om acht uur bij Andrea te zijn. Ze is altijd nogal precies. Vlug loop ik de trap af. Eerst van de tweede naar de eerste, dan naar de begane grond. Vlug, want ik ben al laat. Maar als ik bijna bij de voordeur ben, gaat op de eerste etage een deur open en hoor ik een stem: 'ach mijnheer, .... mijnheer ..ik. Kunt U mij misschien even helpen?' Ik draai me om en kijk langs de trap naar boven. Daar staat de bewoonster van de eerste etage. Ik heb haar nog maar een keer eerder gezien. Ze woont hier nog niet zo lang. Zelf heb ik in het grote herenhuis op de tweede etage een ruime kamer met een piepklein kamertje waarin een keukentje en een douche. Een WC is er op de gang. Er is nog een kamer, maar die is momenteel niet verhuurd. Mevrouw heeft de hele eerste etage. 'Wat is er mevrouw?' vraag ik en loop een paar treden naar boven. Ik zie haar nu beter. Ze is een jaar of vijf en vijftig, ze is groot en ze draagt een fantastisch neglige. Wit en van boven tot beneden met veertjes in een beetje blauwe gloed. 'Misschien kunt U me helpen. Ik krijg vanavond bezoek en de bel doet het niet. Wilt U 'm even maken?' Even aarzel ik, loop naar de deur en druk op de bel. Maar hij doet het echt niet. Ik weer terug. 'Helaas mevrouw, ik moet weg, ik heb een afspraak om acht uur en het is erg belangrijk. Als ik terug ben wil ik 'm wel maken. Maar ik moet me nu echt haasten.' Ze draait zich om: 'ach, zo moeilijk is het toch niet.' 'Ik kan echt niet mevrouw, anders zou ik het met veel plezier doen. Morgen of overmorgen wil ik alles voor U doen, maar nu moet ik echt weg.' Ze geeft geen antwoord en loopt haar kamer in. De deur gaat achter haar dicht. Even aarzel ik nog, maar dan vlieg ik weg, vlug naar Andrea. Bij de deur van het huis van Andrea en Albert pak ik mijn sleutel en maak de deur open. Maar de deur zit op de beveiliging en gaat maar een decimeter open. Ik bel aan en na een paar tellen komt Andrea aan de deur. Ze heeft een prachtig neglige aan waar ik haar naakte lichaam doorheen zie schemeren. 'Ik ben het Andrea, maak je even open.' Door de kier bekijkt Andrea me van top tot teen. Ze trekt een vies gezicht of ik een of ander vies beest ben. 'Je weet wat we hebben afgesproken, je komt er zo niet in, dag Simone.' en met een klap valt de deur weer dicht. Even blijf ik besluiteloos staan. Ik wil eerst nog eens aanbellen, maar dat laat ik maar achterwege. Hulpeloos draai ik me om en ga weg. Niet in staat om na te denken, zwerf ik de rest van de avond door de stad. Ik weet totaal niet wat ik moet doen, ga zelfs niet ergens eten, maar zwerf alleen maar rond. Pas midden in de nacht keer ik terug naar huis. Als ik de sleutel in het slot stop, schiet me het voorval van vroeger op de avond weer te binnen. Het was wel een vrouw anders. Zo'n prachtig neglige heb ik nog nooit gezien. Als ik binnen ben loop ik zo zacht mogelijk naar boven. Helemaal beneden woont ook nog een vrouw, maar die is er haast nooit. Ze is soms maanden van huis en ook nu is ze al weer een tijdje weg. Nu pas realiseer ik me, dat we eigenlijk maar met z'n tweetjes in het enorme huis wonen. Het is in het hele huis donker. Op mijn kamer was ik me nog even vluchtig en kruip dan vlug in bed. Ondanks dat ik laat naar bed ben gegaan, ben ik toch weer vrij vroeg wakker. Mijn gedachten schieten heen en weer van Andrea naar Albert en dan weer naar mijn benedenbuurvrouw, die ik eigenlijk een beetje heb laten staan. Erg netjes is het niet van me geweest. En eigenlijk moet ik het goed maken. Ik neem uitgebreid een douche, kleed me aan in mijn beste costuum en ga dan naar de winkelstraat in de buurt. Ik koop een grote bos rozen en loop terug naar huis. Daar ga ik met de bos bloemen en een schroevendraaier naar beneden. Ik tik op de deur van de woonkamer en wacht. Maar er komt geen reactie. Ik tik nog een keer, nu iets harder. Na een paar tellen gaat de deur open en staat ze in de deuropening. Ze draagt weer een soortgelijk neglig???, maar nu in het licht roze. Ze kijkt me aan. 'Dag mevrouw, ik .... ik kom mijn excuses aanbieden voor gisteravond. Het was niet netjes van me om U niet te helpen. Ik hoop dat U mijn excuses wilt aanvaarden.' Ik bied haar de rozen aan. Ze pakt ze aan, maar zegt nog niets. 'En als ik U ergens mee kan helpen, zegt U het maar. Ik zal als het enigszins mogelijk is alles voor U doen', ga ik verder. Even lacht ze: 'zo, zo....., wel bedankt voor de mooie rozen. Kom even binnen, eh, mijnheer .....' Ik steek mijn hand uit: 'ik heet Simon, mevrouw, Simon van Amoren.' Ze neemt mijn hand niet aan, maar gaat naar binnen. Ik volg haar de kamer in. De kamer is erg luxueus ingericht. De mevrouw gaat op de leren driezits-bank zitten. Ik wil in een van de andere stoelen gaan zitten, maar de vrouw zegt: 'in de keuken staat de koffie klaar, schenk voor mij en voor jezelf een kopje koffie in.' Even kijk ik haar niet begrijpend aan, maar dan denk ik, ach, als ik het daar goed mee kan maken, vooruit maar. In de keuken vind ik alles. Ik schenk twee kopjes in, zet ze met de koffiemelk en de suiker op een dienblad en breng alles naar de kamer. Ik bied haar koffie aan, geef haar suiker en melk en doe hetzelfde voor mij. Dan ga ik ook zitten. Ik roer in mijn koffie en neem voorzichtig een slokje. Nog even wachten, want het is behoorlijk heet. 'Zo, je naam is Simon van Amoren?' 'Ja mevrouw ...eh.' Maar weer zegt ze niet hoe ze heet. Ik kijk haar aan. In haar ogen is een vreemde blik. 'En je kwam je excuses aanbieden?' 'Ja mevrouw, het was niet netjes van me. Maar ik had een afspraak om acht uur en het was al erg laat. Ik zal dadelijk eerst de bel even nakijken.' 'Goed, maar zet eerst even de rozen in het water,' 'Goed mevrouw.' Ik drink mijn kopje leeg en ga dan de bloemen in het water zetten. Snij een stukje van de stelen en zet ze in het water in een vaas die ik in een kast vind. Ik breng de vaas weer naar binnen en vraag: 'waar moeten ze staan mevrouw.' 'Zet ze maar op tafel, mijnheer van Amoren.' 'Goed mevrouw.' Als ze verder niets zegt, pak ik mijn schroevendraaier en ga op de gang naar de bel kijken. Het is natuurlijk hardstikke simpel, alleen maar een draadje los en als ik daarna beneden op de bel druk, gaat hij goed over. Terug in de kamer zegt ze: 'bedankt, schenk nog een kopje koffie in.' Ik neem de kopjes mee naar de keuken en denk: 'ze zet me wel gelijk goed aan het werk.' Als we even later aan de koffie zitten, zegt ze: 'zo, je zei dat je alles voor mij wil doen, niet mijnheer van Amoren?' Ik kijk haar een beetje bevreemd aan, wat bedoelt ze daarmee? Maar toch zeg ik maar: 'ja hoor mevrouw, als ik iets voor U kan doen, dan zegt U het maar, ik zal het voor U doen.' 'Bedankt, ik zal er graag gebruik van maken. Maar vertel eens iets meer over jezelf. Kon hier naast me op de bank zitten.' Ik ga naast haar op de bank zitten. 'Wat moet ik vertellen, mevrouw?' Ze lacht: 'alles, je leeftijd, werk, meisjes en zo.' 'Ik ben negentien, mevrouw en ik werk sinds een jaartje hier bij een groot bedrijf.' 'En heb je een meisje?' Even denk in aan Andrea, maar dat is voorbij, dus antwoord ik: 'nee mevrouw, ik heb hier nog geen meisje ontmoet.' 'Zo, en ook geen vriendje?' 'Hoe bedoelt U mevrouw?' 'Een vriendje waar je wel eens mee naar bed bent geweest.' Ik word rood en denk aan Albert. 'Ik heb geen vriendje waarmee ik naar bed ga, natuurlijk niet.' Ze lacht nu heel vriendelijk. 'Kom mijnheer van Amoren, alle jongens hebben elkaar wel eens afgetrokken of zo. En jij niet, ik geloof er niets van.' Ik voel dat ik nog roder word. Ze heeft wel gelijk. Als jonge jongens, ergens achter een dijkje of zo. Soms wel met een stuk of acht jongens. Maar ja, dat is niet met een vriendje naar bed gaan. Maar ik stotter: 'eh ..., ja, dat is wel eens gebeurd, ik...., misschien een keer of drie...., met en groepje jongens.' 'Ah, zie je wel, en weet je zeker dat je nooit met een jongen of een meisje naar bed bent geweest.' Weer aarzel ik en word nog roder. Kan ze gedachten lezen of zo. 'Toen ik een jaar of tien was, logeerde ik bij een oom en tante. Ik sliep toen bij een neef van een jaar of twaalf. Die heeft 's-nachts, toen ik sliep zijn pik van achteren tussen mijn benen gedaan. Ik werd wakker toen hij klaar kwam en het zaad tussen mijn billen spoot. Maar dat was niet lekker, dat was vies.' Ze bekijkt me even. 'en verder.' 'Ik .., nee echt niet. Ik ...,' maar haar ogen dwingen. 'Ik ben een poosje geleden door een oudere man gepakt waar zijn vrouw bij was. ...... Hij had zo'n enorme grote stamper. Hij .... scheurde me zo wat open. ....ik ...,' Ze geeft niet direct antwoord en ik denk: 'waarom vertel ik haar dat alles, waarom laat ik me uithoren, ik lijk wel gek.' Maar ja, ik heb het verteld, ik kan het niet meer terug draaien. Maar ach wat. Als zij graag zulke verhaaltjes hoort. Een beetje verstolen kijk ik haar aan. Ze ziet er fantastisch uit, goed opgemaakt, goed verzorgd. Ze is slank en lang. Ik ben ongeveer een meter zesenzeventig, maar zij is nog iets langer. Zonder die hoge hakken is ze zeker eentachtig. Ze heeft lichtblond, half lang haar. Ze mag er nog best zijn. 'Zo, als je bent uitgekeken, kunnen we verder gaan. Je bent ongeveer een meter vijfenzeventig schat ik, hoeveel weeg je.' Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Ongeveer negenenvijfitg kilo mevrouw.' 'Ja, je bent lekker slank, je hebt een lekker figuur. Daarom vroeg ik of je een vriendje had. Je hebt een slank meisjesfiguur, een beetje zacht. Niet dat grove, daar heb ik een hekel aan.' Ik doe er het zwijgen toe en denk alleen maar: 'zij ook al.' 'Schenk eens een glaasje in. In de bar vind je alles. Voor mij een cognacje en neem zelf een likeurtje.' Ik sta op en loop naar de bar. Cognac kan ik vinden en ik weet ook nog in welk glas het moet. Maar likeur, ik kijk de flessen langs, maar weet niet wat. 'Neem maar de parfait d'amour, dat is dat paarse goedje.' Ik schenk een beetje van dat paarse spul in een glaasje en ga met beide glazen terug naar de bank. Als ik haar haar cognac heb gegeven, ga ik weer naast haar op de bank zitten. 'Zo, proost mijnheer van Amoren. Ik hoop dat ik veel plezier aan je mag beleven.' Even aarzel ik, een beetje vreemde proost. Toch zeg ik ook maar: 'proost mevrouw.' Ze schuift iets dichter naar me toe en legt haar hand op mijn dij. De warmte van haar hand voel ik op mijn dij. Ook de warmte van haar benen voel ik door de dunne stof van het chique neglige heen. Ik voel me opgelaten, maar durf niet op te schuiven. 'Het is fijn, dat je alles voor me wilt doen mijnheer van Amoren.' Het is even stil als we aan onze glaasjes nippen. Dan vervolgt ze: 'ik heb me nog niet voorgesteld, niet mijnheer van Amoren.' 'Nee mevrouw ...eh.' 'Ik ben barones Teramo Rosano del Nuoro, mijnheer van Amoren. Zeg maar gewoon barones Teramo.' 'Goed, .... graag, mevrouw....., barones.' 'En jij, mag ik jou Simon noemen.' 'Natuurlijk.., mevrouw de barones.' 'Ach Simon, dat stopcontact zit ook wat los, wil de dat dan ook even vast zetten.' 'Ja hoor, mevrouw de barones.' De barones kletst intussen honderduit. Het is toch zo moeilijk als vrouw alleen en dan die karweitjes. Voor al die kleine dingen kan ze toch geen vakman laten komen. 'Ik ben blij dat jij hebt aangeboden mij te helpen Simon." 'Het is geen probleem mevrouw de barones.' 'Wel, je kan dan mooi helpen mijn gordijnen op te hangen en er moeten ook nog een paar lampen verwisseld worden. Ik wil graag mijn eigen gordijnen en eigen lampen hier hebben. Deze zijn zo saai.' Een beetje geschrokken kijk ik haar aan. Ik wil best iets doen, maar ik krijg nu gelijk een hele serie opdrachten. Ik wil het een beetje afzwakken, maar ik krijg geen kans. Ze vervolgt: 'als je tijd hebt, kan je misschien al gelijk beginnen Simon.' Wel, ik heb het beloofd, dus antwoord ik maar: 'goed mevrouw, ik begin er gelijk aan.' Ik begin met de gordijnen en in een goed uurtje heb ik in haar kamer alle gordijnen verwisseld voor haar zware gordijnen. Gelukkig zijn de rail die er hangen stevig en ze zitten ook goed verankerd. We drinken samen nog een kopje koffie en ik begin al wat vrijer tegen haar te praten. Na de koffie begin ik aan de lampen. Ik sta boven op een trapje en pruts aan de oude lamp om 'm los te maken. Het gaat een beetje lastig en het trapje wiebelt een paar keer als ik kracht moet zetten. 'Zal ik vasthouden?' biedt de barones aan. 'Graag', antwoord ik, in de veronderstelling dat ze het trapje gaat vasthouden. Dat is een misser, ze houdt netjes mijn benen vast. Eerst op de hoogte van mijn knieen, maar ik voel hoe haar hand langzaam naar boven kruipt. Tussen mijn benen in. Als ik de oude lamp los heb en dan de nieuwe, zo'n kristallen, pak om die op te hangen, laat ze me even los, maar zodra ik weer bezig ben op het trapje voel ik haar ene hand op mijn gat en haar andere hand hoog tussen mijn benen. Zo ook bij de tweede en de derde lamp. De vierde is in de slaapkamer. Ook nu weer die handen, ze staat nu opzij van mij en houdt een hand op mijn gat en haar andere hand op de bobbel aan de voorkant van mijn broek. En die bobbel wordt snel hard, maar ze doet verder niets. Eindelijk hangt ook die laatste lamp. 'Ik ben blij dat ik je toch nog een beetje heb kunnen helpen, Simon.' 'Ja, mevrouw, het wat echt fijn, zoals U mij hielp,' en probeer de bobbel wat weg te werken. Mevrouw zorgt nu voor wat broodjes. Samen eten we in de salon met thee er bij. 'Wil je verder ook nog wat helpen Simon?' Ja, na zo'n vriendelijk onthaal kan ik natuurlijk niet weigeren. Er moeten nog wat vloerkleden worden gelegd, een paar schilderijtjes worden opgehangen en een paar koffers worden geleegd en wat kasten worden ingeruimd. Die spullen staan allemaal in het rommelkamertje hiernaast. Dus als de broodjes op zijn, ga ik maar weer aan de slag. De vloerkleden gaan vlot. Schilderijtjes geven meer problemen. Dat omdat het er nogal wat zijn. In elk geval ben ik daar nog al een poosje mee bezig. Prachtige schilderijen, vooral die voor de slaapkamer. Grote schilderijen met blote vrouwen en blote mannen. Het is al over vijven als ik pas klaar ben. Ik ga op zoek naar de koffers. Ik schrik, het zijn en nogal veel. Nummer een moet volgens het kaartje naar de slaapkamer. Wel dat gaat vlot, er zitten wat dikke vachten voor op het bed in en nog wat snuisterijen en pluimen voor de slaapkamer. Dan koffer twee. Hierin zit allemaal nachtkleding. Het is teveel om op te noemen. Prachtige nachtgewaden, sommige doorzichtig, prachtige neglige's en ga zo maar door. Eindelijk is koffer twee leeg en de spullen in de kast opgeborgen. 'Het is zes uur Simon, zullen we eerst wat eten. En het is voor vandaag genoeg geweest. Als je zin hebt gaan we morgen verder.' 'Goed mevrouw, ja hoor dat is best.' We maken samen het eten klaar en even later probeer ik met het zilveren bestek zo netjes mogelijk van de porceleinen borden te eten. Ze heeft er een voortreffelijke wijn bij en we proosten nog eens op onze kennismaking.