Francesca free porn video

Hoofdstuk 1. Ik heb een baan. Bij een accountantskantoor. Zoiets van onderaan beginnen. Ik ben ook pas achttien jaar. Middelbare opleiding gedaan. Er zit wel een maar aan. Het is in Den Haag en ik woon in een klein dorpje een stukje buiten Arnhem. Ik heb wel al gezocht naar woonruimte in Den Haag, maar dat is tot nu toe op niets uitgelopen. Dus reis ik elke morgen van Arnhem naar Den Haag en aan het eind van de middag weer van Den Haag naar Arnhem. En dat doe ik nu al twee maanden. Echt vervelend vind ik het reizen niet. Ik kan wat lezen, wat naar buiten kijken, er is altijd wel iets te beleven. Meestal probeer ik in zo'n coup? te komen waar voor acht personen plaats is. Meestal is dat nog een beetje rustig en kan ik lekker lezen. Het is nu weer het begin van een nieuwe week. Maandag, en ik ga even na vijf uur weer met de trein terug naar huis. De coup? is al aardig vol, maar er zijn nog twee plekken. Net voordat we vertrekken stapt er een mevrouw met haar dochtertje de coup? binnen en gaan op de twee vrije plaatsen zitten. Het meisje zit tegenover mij aan het raam, haar moeder naast haar. Van achter de krant neem ik de twee even op. De moeder is mooi, slank, goed opgemaakt, en ook duur gekleed. Ik schat haar op halverwege de dertig. Haar dochter is moeilijker te schatten. Tussen de twaalf en vijftien? Ook zij is mooi. En ook goed opgemaakt. Leuk gekleed in een vrij kort rokje. Het laat een groot deel van haar goed gevormde benen zien. De twee praten wat met elkaar, maar meestal kijkt het meisje naar buiten. Haar moeder leest een tijdschrift. Ik probeer mij weer op mijn krant te concentreren, maar zo nu en dan kijk ik toch even naar het tweetal. De twee reizen helemaal met mij mee tot aan Arnhem, maar in het station verlies ik ze uit het oog. Want ik moet mij haasten om de bus te halen. Ik moet wel, want voorlopig gaat er geen. Tot mijn geluk zijn de twee ook de volgende dag van de partij. Ook nu zijn ze goed gekleed. Het rokje van het meisje lijkt nog korter en het is zeker een stuk wijder. Het dwarrelt om haar benen. Haar bloesje is behoorlijk doorzichtig en ik zie dat haar BH mooi gevuld is. Ook nu kan ik het niet nalaten om zo nu en dan naar haar, maar ook naar haar moeder te kijken. Woensdag heb ik pech. Ze zijn er niet. Maar donderdag weer wel. Maar dan hebben zij pech. Er is nog maar een plekje vrij in de coupe en dat ook nog aan de andere kant. Wel op de bank tegenover mij, dus ik kan nog naar ze kijken. De vrouw neemt het meisje op haar schoot. Maar zo nu en dan staat het meisje op. Een paar keer hoor ik haar vragen: "ik kan helemaal niet naar buiten kijken. Mag ik niet ergens anders gaan kijken?" Maar dat wil haar moeder kennelijk niet hebben. Een poosje zit het meisje weer op de schoot van haar moeder. Als het meisje er weer over begint, zegt de moeder: "die meneer in het hoekje is heel erg aardig, misschien mag je wel op zijn knie zitten. Dan kan je naar buiten kijken." Het meisje lacht: "dat vindt hij nooit goed?" "Heb je het hem gevraagd?" "Nee, maar ......." "Als je het niet vraagt, zal je het ook niet weten." Tot mijn verwondering staat het meisje op en komt naar mij toe. 'Ik wil graag naar buiten kijken, mag ik op Uw knie zitten. Ik zal stil zitten." "Eeehhhh......, ja hoor....., natuurlijk mag dat......." Een paar andere mannen lachen even, maar het meisje trekt zich er niets van aan. En komt op mijn schoot zitten. Niet op mijn knie, maar helemaal op mijn schoot, tegen mij aan. Ik voel haar billen tegen mij aangedrukt. Ik voel dat ik rood word. Maar het meisje vindt het kennelijk best en kijkt naar buiten. In het begin zit zij ook werkelijk stil, maar na een poosje schuift zij verschillende keren heen en weer. Ik ben bang dat mijn pik gaat staan en probeer aan iets anders te denken. Maar dat valt niet mee me dat wiebelende geval in dat veel te korte rokje op mijn schoot en de prachtig gevormde tietjes zo dichtbij. Als we bijna bij Arnhem zijn, zegt haar moeder: "zo, kom nu maar hier. En je mag die meneer wel bedanken dat je op zijn knie heb mogen zitten." Het meisje keert haar gezicht naar mij toe en zoent mij. Ze zoent mij vol op mijn mond. Even voel ik het tipje van haar tong langs mijn lippen strijken. "Dank u wel meneer. Als het morgen weer zo druk is, mag ik dan weer bij U zitten?" "Eeehhh...., ja hoor...., dat is goed." stamel ik. In de stationshal verlies ik ze weer uit het oog. Ook vrijdag zijn de twee weer van de partij. Het is nu rustig. Op vrijdag gaan de meesten al vroeger naar huis, maar ik moet gewoon tot vijf uur doorwerken. Ik heb de coup? voor mij alleen als de moeder en dochter naar binnen stappen. Het meisje zegt vriendelijk; "dag meneer" en komt tegenover mij zitten. Ook haar moeder zegt goeden dag. Het blijft rustig en er komt verder niemand bij. Het meisje kletst honderduit. Maar dan zegt haar moeder: "nog bedankt dat U mijn dochter op Uw knie hebt genomen gisteren. Zij vindt dat reizen maar niets. Het is gelukkig de laatste keer. Een familielid ligt in het ziekenhuis, maar is vandaag voor het laatst. Werkt U in Den Haag?" "Ja mevrouw. En ik woon even buiten Arnhem, dus ik moet elke dag op en neer reizen." "Is dat niet vervelend, zou U niet liever in Den Haag willen wonen?" "Ja, natuurlijk wel. Maar ik heb tot nu toe niets kunnen vinden dat naar mijn zin was." "Hoe oud bent U?" "Achttien mevrouw." "Waar werkt U?" "Bij een accountantskantoor mevrouw. Sedert twee maanden, ik ben nog maar pas begonnen." Ze vraagt nog wat verder, over mijn opleiding, over thuis "Eigenlijk hebben wij ruimte genoeg. U zou een poosje bij ons kunnen wonen tot U iets gevonden hebt." "Oooohhhhhh....., dat zou fantastisch zijn." "Maar, ik zal dat natuurlijk eerst met mijn partner moeten bespreken. Ik kan dat niet zo maar beslissen." "Ja....., dat begrijp ik." "Hoe heet je?" "Franc van Amoren, mevrouw". Ze steekt haar hand uit: "mevrouw de la Transversi....., en mijn dochter heet Rosaline, maar we noemen haar Roos." En zij vervolgt tegen haar dochter: "geef meneer Franc een hand, Roosje". Roos staat op, pakt mijn hand en drukt dan een zoen op mijn lippen. "Dag meneer Franc, ik ben Roos." "Ohhh....., dag Roos, ik ben Franc, dat meneer hoeft niet hoor. Zo oud ben ik nu ook weer niet." "Ik zou het best leuk vinden als je bij ons komt wonen." Maar haar moeder onderbreekt haar: "Franc, zal ik dan ook maar Franc zeggen. Ik heb hier mijn telefoonnummer opgeschreven. Bel mij maandagmiddag maar, om een uur of twee. Is dat goed?" "Ja natuurlijk mevrouw. Heel erg graag." Daarna praten we nog wat verder. Of beter gezegd, zij hoort mij over van alles uit. Vooral over meisjes en jongens. Maar wat dat betreft ben ik nog maagd. Bij ons op het dorp wonen nauwelijks meisjes van mijn leeftijd. Als we in Arnhem aankomen, nemen wij afscheid van elkaar. Thuis vertel ik opgewonden dat ik misschien toch nog een adres heb gevonden waar ik een kamer kan krijgen. Hoofdstuk 2. Dat weekend en ook nog de maandagmorgen leef ik in een roes. Precies om twee uur bel ik het opgekregen nummer. "Dag mevrouw de la Transversi, u spreekt met Franc van Amoren. Ik zou U bellen voor de kamer." "Ja, dag Franc. Ik heb het besproken. Mijn partner staat er niet afwijzend tegenover, maar wil toch eerst kennis met je maken. Dat kan ik wel begrijpen. Dus wil ik je vragen of je morgen na je werk naar ons toe kan komen. Je kan dan bij ons eten en verder kennis met ons maken." "Oh ja mevrouw. Heel erg graag. Ja hoor, ik wil graag langs komen." "Goed, dit is het adres. Je kan hier vrij gemakkelijk met de bus komen. We verwachten je dan hier om een uur of zes. Is dat goed?" 'Ja hoor mevrouw. Ik zal er zijn." "Goed Franc. Tot morgen dan." "Tot morgen mevrouw de la Transversi." Dat is in elk geval een stap in de goede richting. Het is te hopen dat die man van haar ook een beetje wil meewerken. Ik zoek het adres op en kom er achter dat het in Wassenaar is. Wel een beetje achteraf, maar de bus komt er toch nog vrij dicht in de buurt. Thuis vertel ik dat ik dus morgen niet kom eten, want dat ik naar de kamer ga kijken. Ze vragen of het toch wel een beetje goede buurt is, maar ik kan toch vertellen dat de buurt best goed is. De volgende avond na het werken loop ik naar het station en neem daar de bus richting Wassenaar. Deze bus komt ook nog in de buurt van hun huis. Ik kan nu gelijk eens kijken hoelang ik er over doe. Het valt erg mee, de bus kan best goed doorrijden. Als ik uitstap is het even zoeken, maar na wat vragen ben ik toch even voor zes uur op het adres. Het is een mooie bungalow met rondom tuin zo te zien. Maar ook weer niet echt groot en ik vraag mij af of ze echt wel een kamer over hebben. Ik bel aan en er wordt open gedaan door mevrouw de la Transversi. "Dag Franc, kom verder." "Dag mevrouw de la Transversi." Ik volg haar naar binnen in een ruime hal. "Kom maar mee naar de eetkamer, het eten staat al klaar, ik hoef alleen nog maar op te scheppen. En dan kan je kennis maken met de rest van de familie." In de salon zegt zij; "ik zal eerst mijzelf eens voorstellen, dat mevrouw de la Transversi is veel te lang. Ik heet Florence. Onze Roos ken je natuurlijk al. En dit is mijn partner, Nicoline." Verbaasd kijk ik naar de partner. Ik heb alles verwacht, maar dit niet. Het is een vrouw. En ook nog een mooie vrouw. Slank, goed gekleed, goed opgemaakt, ze ziet er zeker net zo perfect uit als mevrouw ...., nee..... Florence. Stamelend stel ik mij voor: "dag mevrouw......., ik ben Franc...., Franc van Amoren." "Dag Franc. En geen ge-mevrouw. Zeg ook maar gewoon Nicoline." Ze heeft een iets zwoele stem. Ik ben nog niet bekomen als Roos naar mij toe komt en een zoen drukt op mijn lippen. "Dag Franc. Kom je naast mij zitten. Ik heb een plekje voor je vrij gehouden." Ik voel dat ik weer rood word. Maar gelukkig wordt de aandacht afgeleid en gaan we aan tafel. Tijdens het eten is het Nicoline die van alles over mij vraagt. Als zij een beetje is uitgevraagd, ben ik aan de beurt. "U zei dat U nog ruimte over had voor mij, maar ...., de bungalow is erg mooi, maar ik geloof niet dat U nog kamers over hebt in de bungalow." Florence lacht: "deze bungalow is nog van mijn ouders geweest, ik ben hier dus geboren. Toen ik een jaar of dertien was hebben mijn ouders een zijvleugel aan de bungalow laten zetten. Dat is van de straatkant niet te zien. Maar de bungalow is dus eigenlijk L-vormig. In die zijtak is dus een grote slaapkamer, een grote badkamer, zelfs met een klein keukentje en er is nog een zitkamer. Er is wel een maar. De kamers zijn ooit door mij ingericht en ik vind het prachtige kamers, Ik wil dus gewoon niet dat de kamers worden veranderd. Alles moet blijven zoals het nu is. Ik moet je wel waarschuwen, de kamers zijn voor een meisje ingericht, maar als je dat niet erg vindt, dan is er van mijn kant geen probleem dat je de kamer krijgt. Ik denk dat Roos ook geen problemen heeft met je komst, het hangt dus af van Nicoline." "Maar.........., ik had alleen een kamer verwacht. Maar het is een hele aparte ruimte, ik weet niet of ik het wel kan betalen. Zo veel verdien ik nu ook weer niet." "Daar komen we samen wel uit, denk ik. We zijn al lang blij dat de zijvleugel weer eens wordt bewoond. Wij verwachten natuurlijk wel dat je alles zelf schoon houdt." 'Ja...., natuurlijk mevr..... Florence...." "Als we klaar zijn met eten, dan zal ik je de kamers laten zien, Franc." "Graag .... Florence...." Na het eten breng ik samen met Roos alles naar de keuken. Terwijl ik de borden even schoon spoel, stopt Roos alles in de vaatwasser. Ook nu kan ik maar met moeite mijn ogen van het op en neer dansende rokje afhouden. Ze is eigenlijk best wel lang. Zeker net zo lang als ik. Ik ben eigenlijk ook niet zo lang, een meter zeventig en een heel klein beetje. Dat zal zij ook wel zijn. Het gewicht zal wel iets schelen. Ik weeg vijf en vijftig kilo en ik denk dat Roos zeker een tien kilo minder zal wegen. Zij heeft behoorlijk lange benen. En dat zal misschien wat schelen. Terwijl we bezig zijn, kletst zij honderduit. Ook over school en over leren. Ze zit dus toch al op de middelbare school, dus zij is in elk geval ouder dan een jaar of dertien. Als we klaar zijn, pakt zij mijn hand en neemt mij mee naar de salon. "Dank je wel Franc voor het helpen. Kom, dan zal ik de uitbouw laten zien. Dan moet je maar zeggen of je het wil hebben, ja of nee. Er is geen aparte uitgang, dus je zal altijd via onze gang en hal naar buiten moeten gaan. Misschien vind je dat wel vervelend." "Goed Florence. Natuurlijk vind ik dat niet erg. Alleen......, ik weet echt niet of ik zo veel kan betalen." "Dat zien wij er na wel weer. Kom maar mee." Ik volg haar door de gang naar de achteruitgang naar de tuin. In de tuin zie ik de vrij grote uitbouw. Dat ziet er van buiten al zo groot uit, dat kan ik nooit betalen. Florence maakt de deur open in het midden van de uitbouw en we komen dan in een hal. Op de hal komen een paar deuren uit. Florence vertelt: "dit links is de deur naar de kamer, recht vooruit de deur naar de badkamer en WC en hier links is de deur naar de slaapkamer. Ik zal je eerst de salon laten zien." Ze maakt de deur open en gaat naar binnen, ik volg haar. Na een paar stappen blijf ik staan. Het is een vrij grote kamer. Er is een zitje, een bank en twee stoelen, een eettafel met vier stoelen, een dressoir, een soort TV kast en een soort computerkast. Het ziet er allemaal heel erg duur uit. Dat niet alleen, het ziet er enorm vrouwelijk uit. Het zijn echte dames-meubeltjes, sierlijk en alles in zachte pastelkleuren. De hele dikke vloerbedekking, de gordijnen, de bekleding van de stoelen, alles in zachtroze en heel erg licht blauw. Florence vervolgt: "in die kast vind je een TV en een audio-installatie en in die kast staat de computer met internet aansluiting. In de kasten vind je alles zoals bestek, borden, glazen en dergelijke. Dus als je vriendin eens langs komt, dan kan je hier met z'n tweetje dineren." Ik lach: "daar is niet veel kans op, ik heb helemaal geen vriendin." Florence lacht ook: "kom, dan gaan we naar de badkamer." Ook de badkamer is in lichtroze en lichtblauw. En wel helemaal compleet. Er is niet alleen een vrij groot bad, maar ook een douchecabine met allerlei verschillende spuitopeningen. Er is een dubbele wastafel en achter een muurtje een WC en een bidet. Het is voor het eerst van mijn leven dat ik een bidet zie. Er is een grote spiegelkast. "In die kast vind je baddoeken, badschuim, shampoo en nog een heleboel dingetjes om lekker te geuren en misschien staan er ook nog wel WC-rollen." Stilletjes kijk ik rond. Dit is wel zo enorm luxe. Dat moet wel duur worden. "Dit is de deur naar je slaapkamer, Franc." Ze maakt de deur open en gaat naar binnen. Ook nu blijf ik perplex staan. Een hemelbed, een groot hemelbed, hele dikke pluizige vloerbedekking, enorm veel kasten voorzien van spiegels. Er staat een grote toilettafel met een grote spiegel. Er is nog een zitje. En ook hier alles in zachte pastelkleuren. Het dek op het bed lijkt wel van zijde. "Ik moet je wel waarschuwen, in de kasten hangt nog veel kleding van mij en ook van Nicoline. Bij ons is daar geen plaats meer voor, maar ik denk dat het hier wel kan blijven hangen. Die deur gaat dus weer naar de hal en de deur daar in de hoek gaat naar de slaapkamer van Roos." vertelt Florence. Ik moet even slikken. Maar dan denk ik: "nou ja, die deur zal wel op slot zijn." "Zo Franc, hoe vind je het?" "Het ziet er fantastisch uit. Het is zo mooi, ongelooflijk mooi. Maar............." "Wat maar? Vind je het misschien te vrouwelijk?" "Het is wel erg vrouwelijk, maar dat bedoel ik niet. Ik bedoel......., dit is zo luxueus, U kunt hier een enorme huur voor vragen. Dat kan ik nooit betalen." "Dus, als je het zou kunnen betalen, dan zou je de uitbouw nemen." "Ja natuurlijk, maar ........" "Kom eens mee naar de salon, dan kunnen we er even over praten." Ik volg haar naar de salon en zij gaat op de bank zitten. "Kom hier eens naast mij zitten." Ik ga naast haar zitten, de bank is niet zo breed, dus ik zit vrij dicht bij haar. Ze legt haar hand op mijn dij, vrij hoog op mijn dij zelfs. "Goed, Franc, stel dat je in Den Haag ergens een kamer kan huren, hoeveel zou je dan willen en kunnen betalen?" "Ik verdien twaalfhonderd euro in de maand en ik krijg een deel van mijn reisgeld terug. Misschien , drie honderd, vierhonderd euro, ik weet het niet precies." Haar hand streelt even mij dij: "ik wil het volgende met je afspreken, Franc. Ik wil je de uitbouw aanbieden voor vierhonderd euro. Maar. Nicoline en ik moeten ook nog wel eens weg voor ons werk. En dan is Roos hier alleen in huis. Vroeger namen wij een oppas, maar daar is zij eigenlijk al te groot voor. Ik wil je vragen dat als wij weg moeten, dat jij dan 's-avonds thuis blijft, zodat Roos niet alleen is. Verder dus, je houdt zelf alles schoon, je helpt ons een beetje met de tuin en eventueel met wat andere klusjes. En dan mag je dit huren voor drie- honderd en vijftig euro. Wat denk je er van?" Terwijl haar hand iets hoger schuift op mijn dij antwoord ik vlug: "dat is echt fantastisch mevr...., Florence........ Ik beloof dat ik goed zal oppassen als U er niet bent en natuurlijk wil ik hier in de tuin wel helpen." "Goed, dat is dan afgesproken, Franc. Ik zal een huurovereenkomst opmaken waarin alles is geregeld. Ik denk dat wij beiden een goede beslissing hebben genomen, Franc." Haar hand schuift nog iets hoger op en raakt mijn gevalletje. Ze buigt zich dan voorover en slaat haar andere arm om mij heen. Ze zoent mij vol op mijn mond, haar tong dringt naar binnen en speelt met mijn tong. Dan trekt zij zich terug: "Kom maar mee Franc, dan gaan we de anderen het goede nieuws vertellen." In de salon vertelt Florence dat ik de uitbouw neem. Roos komt naar mij toe en slaat haar armen om mij heen. Ze zoent mij op mijn mond, ook haar tongetje voel ik naar binnen glippen: "hartstikke fijn dat je bij ons komt, Franc." En ook Nicoline slaat haar armen om mij heen en zoent mij vol op mijn mond. Gelaten onderga ik alles. Florence vraagt: "wanneer zou je bij ons willen intrekken, Franc?" "Zegt U het maar, ik kan elk moment. Ik hoef het alleen maar thuis te vertellen en mijn spullen inpakken." "Wat ons betreft kan je morgen al hier komen, maar misschien is dat wat snel." "Nee hoor, nee hoor, als U het goed vindt, dan wil ik graag morgen komen." 'Dat is dan afgesproken. Wil je samen met Roos koffie zetten, dan brengen we je na de koffie naar het station." Tijdens de koffie verzekeren ze allen nog een keer dat ze blij zijn dat ik hier kom wonen, vooral Roos geniet al bij voorbaat. "Fijn, dat ik er eindelijk een broertje bij heb," heeft zij al een paar keer gezegd. Na de koffie brengt Nicoline mij naar het station. In een grote Saab. Bij het station krijg ik nog een zoen. Weer op mijn mond. In de trein overdenk ik alles. Florence heeft het over haar partner, toch zoenen ze allebei mij op mijn mond. Zijn ze nu lesbisch of niet? Ik kom er niet uit. Thuis vertel ik dat ik een kamer heb gevonden en dat ik er morgen al kan intrekken. Al gauw ga ik naar mijn kamer en scharrel een koffer op om mijn spullen in te doen. Het is al laat als ik pas naar bed ga. En morgen moet ik er weer vroeg uit. Hoofdstuk 3. De volgende morgen krijg ik nog een hoop waarschuwingen mee van huis, En ik moet bellen of schrijven voor het adres en meer van die dingen. Op mijn werk ben ik toch een beetje onrustig. En de dag schiet niet op. Het lijkt wel of het nooit vijf uur wil worden. Maar eindelijk is het dan zo ver. Met mijn koffer naar het station lopen en daar de bus pakken. Hij vertrekt nog niet gelijk en ik vraag aan de buschauffeur hoe laat ik de bus 's-morgens moet hebben om om acht uur hier weer bij het station te zijn. Hij legt het uit, de bus van twintig over zeven en dan ben ik ruim op tijd. Ik kan bij hem ook een maandkaart kopen en dat doe ik dan ook maar gelijk. De bus doet er ook nu een goed half uur over. Dan nog een klein stukje lopen en ik ben er. Ik heb nog geen sleutel, dus bel ik aan. Florence doet open: "dag Franc, welkom in ons huisgezin. Kom verder. Je weet de weg. Breng je koffer maar naar de uitbouw. We willen je vragen of je zin hebt om deze eerste dag bij ons mee te dineren. Of wil je liever op je zelf zijn, deze eerste dag." Het schiet mij te binnen dat ik helemaal nog niet aan eten heb gedacht. Ik heb zelfs geen brood en dergelijke voor morgenochtend en voor tussen de middag. "Vindt U het echt niet erg als ik bij U eet?" "Nee natuurlijk niet, anders zou ik het toch niet vragen." "Dan wil ik graag van het aanbod gebruik maken. Eigenlijk moet ik bekennen dat ik zo zenuwachtig was, dat ik helemaal niet aan eten heb gedacht." Florence lacht: "dus het komt goed uit dat je bij ons kan eten?" "Ja, het komt hartstikke goed uit." "En voor morgenochtend?" "Ook vergeten." "We hebben wel wat brood en beleg voor je. Je kan ook morgenochtend gewoon bij ons eten. Hoe laat moet je weg?" "Ik moet de bus van twintig over zeven hebben, dus tien over zeven." "Nicoline moet morgen ook vroeg weg, ze eet om kwart voor zeven, dus dan kan je wel bij haar in de keuken eten." "Zou zij dat goed vinden?" "Ja natuurlijk wel. Dadelijk aan tafel zullen we het wel zeggen. Ga nu maar je koffer wegbrengen en kom dan terug, dan drinken we nog wat voor we gaan eten." "Ja, dank u wel..........." Ik pak mijn koffer op en ga via de gang naar de uitbouw. De deur is open en ik kan naar binnen. Mijn eerste eigen plekje. Ik zet de koffer in de slaapkamer en in de badkamer was ik mij een beetje. Dan ga ik terug naar het huis. In de salon wachten ze alle drie al op mij. Het lijkt wel of wij elkaar jaren niet hebben gezien. Zowel van Nicoline als van Roos krijg ik een zoen. Ze zijn hier wel erg zoenerig, maar ik kan er niet echt mee zitten. Beiden zien er enorm goed uit en zijn het waard om een zoen van te krijgen. Eigenlijk jammer dat Roos nog zo jong is. Alhoewel, hoe oud zou zij eigenlijk zijn? Als zij zestien is, schelen we maar twee jaar. Ik krijg van Nicoline een likeurtje voorgeschoteld. Echt gek ben ik daar niet op, maar dat durf ik niet te zeggen. Ik kom naast Nicoline op de bank te zitten en haast vanzelf sprekend legt zij haar hand op mijn dij, vrij hoog op mijn dij. Ze vragen hoe het op het werk is geweest en ik vertel dat ik deze dag maar moeizaam ben doorgekomen. Toch een beetje zenuwachtig. Ze lachen. "Dat is toch helemaal niet nodig, Franc. We zullen er alle drie wel voor zorgen dat je het hier fijn gaat vinden." zegt Florence. Ik weet niet wat ik er van moet denken, maar nip voorzichtig aan mijn likeurtje. Na het likeurtje gaan we aan tafel. Ook daar is wijn voorzien bij de allerlei liflafjes die zijn klaar gemaakt. Het smaakt allemaal verrukkelijk. Dat wel. Na het eten ruimen Roos en ik af. Alles gaat weer de vaatwasser in en Roos laat het ding zijn werk doen. Weer vertelt zij hoe blij zij is dat ik hier in huis kom. Terug in de salon blijf ik nog even zitten, Roos zit op de schoot van haar moeder, maar als zij koffie gaat zetten voor ons, staat Roos op en komt op mijn schoot zitten. Nu meer op zij, maar wel helemaal tegen mij aan. Haar billen rusten op mijn gevalletje en ik krijg het weer moeilijk. Als Florence terug komt met de koffie, zegt zij: "Roos, zo kan Franc toch niet zijn koffie drinken. Kom ga op een ander plekje zitten." "Ik zit net zo lekker bij Franc. En hij vindt het niet erg dat ik bij hem zit." "Is dat zo Franc?" Ja, wat moet ik zeggen. Ik wil Roos ook niet afvallen, dus antwoord ik: "nee hoor, ze mag wel blijven zitten." "Franc, als je er aan begint, komt zij altijd op je schoot zitten. Ze is veel te aanhalig." En drink ik dus mijn koffie met Roos op mijn schoot. Na de koffie zeg ik: "ik ga maar eens naar mijn kamer, dan kan ik mijn koffer uitpakken." "Ja, dat is goed. Moeten wij je komen helpen?" "Nee hoor, het is maar een koffer, zo veel is nu ook weer niet." Ik wens ze nog een goede avond en ga naar de uitbouw. Ik zie dat er in de salon bloemen op tafel staan. Maar ik ga eerst uitpakken. In de kasten hangen er inderdaad al kleren. Heel veel kleren zelfs. Er is nog maar net plaats voor mijn kleding. Maar ik weet alles netjes een plaats te geven en de koffer zet ik onderin de kast. In de kamer kijk ik nog een poosje naar de televisie, maar dan ga ik naar de slaapkamer en kleed ik mij uit. Ik trek een pyjama aan en poets in de badkamer mijn tanden. In bed duurt het nog wel even eer ik in slaap val. Misschien houden de satijnen lichtroze lakens mij wel uit de slaap, maar eindelijk ben ik dan toch weg. Hoofdstuk 4. De volgende morgen word ik, volgens mij veel te vroeg gewekt, doordat iemand het dek weg schuift. Slaperig kijk ik op en kijk in het glimlachende gezicht van Nicoline. "Kom Luilak, het is tijd om op te staan. Je moet nog onder de douche en dan maak ik intussen het ontbijt klaar." Ze pakt mijn hand en trekt mij overeind. Langzaam kom ik een beetje bij en ontdek nu iets meer. Het gewaad dat zij aan heeft komt bijna tot op de grond. Het is heel zachtgeel, maar ook volkomen doorzichtig. Haar borsten zijn duidelijk zichtbaar, mooi gevormde, vooruit priemende borsten. Beneden draagt zij een klein slipje, dus haar kutje kan ik niet zien. Nu ben ik klaar wakker en laat mij door Nicoline uit het bed trekken. Met een tikje op mijn billen stuurt zij mij naar de badkamer. "Je hebt anders wel een afschuwelijke pyjama aan, Franc." klinkt het mij na. In de badkamer kijk ik even naar mijn spiegelbeeld. Wat is er mis met mijn pyjama, een blauwgrijs gestreept geval, zoals er duizenden bestaan. Maar dan trek ik het ding maar uit. Vlug neem ik een douche en na het afdrogen kleed ik mij aan in de kamer. Zo, ik ben weer klaar voor deze dag. Ik vind Nicoline in de keuken. Ze zit aan de tafel en heeft brood voor mij klaar gemaakt. Ook nu is zij alleen nog gekleed in dat doorzichtig geval en ik kan tijdens het eten mijn ogen niet van haar afhouden. Maar zij schijnt zich er nergens iets van aan te trekken en schijnt het heel gewoon te vinden, dat ik zo veel van haar lichaam kan zien. Als ik klaar ben met eten, brengt zij mij tot aan de deur. Bij de deur slaat zij haar armen om mij heen en drukt een kus op mijn lippen. Ik voel haar borsten tegen mijn borst gedrukt. "Prettige dag Franc. En vergeet geen boodschappen te doen." "Nee hoor Nicoline, ik zal er aan denken." "Oh ja, hier heb je een sleutel van het huis. De sleutel past op alle deuren. Als we niet thuis zijn, dan kan je er tenminste in." "Dank je wel Nicoline." De deur gaat achter mij dicht en ik stap naar de bushalte. Waar ben ik terecht gekomen? In een huis met drie vrouwen, vrouwen die het heel gewoon vinden mij op mijn mond te zoenen, die het gewoon vinden om bijna naakt rond te lopen. Wie weet wat er nog allemaal te beleven valt in dit huis. Ik geloof dat ik het heb getroffen. Eenmaal op mijn werk heb ik geen tijd meer om aan een Nicoline, aan een Florence of een Roos te denken. Ik moet mijn hersens gebruiken en hard werken. Tussen de middag doe ik mijn inkopen. Thuis aten we dikwijls buitenlands, Indisch, Italiaans, Grieks en dergelijke. Daarom haal ik Indische kruiden, rijst, uien en vlees. Ook brood en beleg. Zo dan kan ik voorlopig vooruit. Zaterdag kan ik dan wel inkopen doen voor de hele week. Als ik die avond thuis kom heb ik pech. Ik zie niemand. Ik weet zelfs niet of zij thuis zijn, Het is verder stil in huis, dus loop ik maar door naar mijn uitbouw. In de keuken berg ik alles op en ga dan maar aan mijn eten beginnen. Nasi goreng maar, dat is het gemakkelijkste. Ook de rest van de avond breng ik in alles rust door. Ik moet nog leren, dus zo erg is het ook weer niet dat ik niet word afgeleid. Maar toch ben ik teleur gesteld als ook vrijdag niemand van de familie zie. Ze moeten wel thuis zijn, want ik hoor ze wel en 's-avonds hoor ik ook Roos naar bed gaan. Maar het is niet anders. Ik kijk vrijdagavond wat naar de TV en ga om een uur of twaalf naar de badkamer om mijn tanden te poetsen. Ik heb mij al omgekleed in mijn pyjama. Terug in de kamer wil ik net in bed kruipen, als ik iemand de uitbouw hoor binnenkomen. Ik doe eigenlijk nooit iets op slot, want het ligt toch achter het huis en is van buiten niet eens te zien. Er is ook geen achteringang. De deur van de slaapkamer gaat open en Florence komt binnen. "Dag Franc, ik kom even kijken of alles goed is. We hebben je een paar dagen niet gezien, dus ik wil even kijken of alles naar wens is. Heb je nog vragen of wensen voor de kamer?" Even aarzel ik met mijn antwoord. Florence draagt een witte nachtjapon. De nachtjapon is overdadig voorzien van ruches, maar is ook volkomen doorzichtig. Alles is duidelijk te zien, niet alleen haar borsten, maar ook een klein plukje schaamhaar is zichtbaar. "Eeehhhh......, nee hoor....., alles gaat goed....., ik heb...., ik heb geen vragen of zo......" "Anders moet je het zeggen Franc. Als het handdoeken nodig zijn of schone lakens, je zegt het maar." "Er liggen nog handdoeken voldoende en ik heb ook al lakens ontdekt in de kast." "Maar als ze gewassen moeten worden, dan stop je ze maar in de wasmand. Onze hulp haalt het dan wel op en stopt alles in de wasmachine." Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ze heeft werkelijk een prachtig figuur. Slank, vrij lang, zwart lang haar dat tot ver over haar schouders valt. "Eeehhh......, ja hoor, maar moet ik zelf niet voor de was zorgen?" "Nee hoor, dat is niet nodig. Onze hulp kan het er wel bij nemen." "Oh, dank je wel, mevr....., Florence....." "Wat draag je overigens een afschuwelijke pyjama, Franc." "Nicoline zei dat ook al, maar het is een heel gewone pyjama" "Het past toch helemaal niet bij de inrichting van de kamer en bij de lakens en het dek van het bed." "Ik...., ik slaap er toch alleen maar in...." "Ik vind het geen gezicht. Ik zal eens kijken of ik iets anders kan vinden." Florence loopt naar de kasten en maakt een kast open. Ze rommelt even wat en haalt iets te voorschijn. "Hier, ga maar naar de badkamer en trek dit maar aan. En stop die pyjama maar in je koffer, ik wil die hier niet meer zien. Het is afschuwelijk." Aarzelend neem ik het bundeltje aan en blijf er mee in mijn handen staan. "Kom, trek het maar aan. Ik wacht hier wel, ik wil even kijken hoe het staat." Ik neem het mee naar de badkamer en trek mijn pyjama uit. En trek de broek en het jasje aan dat zij heeft meegegeven. Ongelovig bekijk ik mijzelf in de grote spiegel. Ik kan dit toch niet dragen? De broek en het jasje zijn cr?me-kleurig. De uiteinden van de pijpen en de armen zijn geschulpt. Aan de sluiting zitten ruches. En verder, het is behoorlijk doorzichtig, Heel erg doorzichtig, vind ik zelf. Even blijf ik zo staan. Ik kan hier toch niet mee terug gaan. Maar Florence verwacht dat kennelijk wel. En ach, wat kan mij het ook schelen. Ik zie haar lichaam toch ook, waarom mag zij mijn lichaam dan niet zien. En dus ga ik terug naar de slaapkamer. Florence bekijkt mij van top tot teen. "Zo, dat is veel beter. Ik zal nog meer van dit soort klaar leggen, dan kan je die ook dragen." "Maar...., ik kan jouw nachtkleding toch niet dragen......" "Waarom niet. Ik denk dat een nachtjapon als deze je ook wel leuk zal staan." Ik geef geen antwoord. Wat moet ik daar op zeggen? Maar Florence vervolgt: "hen je zin om bij ons nog iets te drinken?" "Maar...., ik heb mij al omgekleed, ik kan toch zo niet ......" "Doe niet zo mal, Nicoline en ik zijn toch ook al omgekleed.. Roos is al naar bed." En dus laat ik mij meetronen naar de salon. Nicoline draagt ook een doorzichtige nachtjapon. Ook haar borsten zijn duidelijk zichtbaar. En haar billen, maar zij draagt een piepklein tangaslipje, zodat haar poes toch nog bedekt is. Ik krijg een kus van Nicoline: "dit staat je toch veel leuker, Franc. Dit past tenminste een beetje beter bij de slaapkamer, maar ook bij ons,." Nicoline schenkt drie glaasjes likeur in en ik moet tussen de twee op de bank gaan zitten. Het is niet de bank bij het zitje, maar de aparte bank bij de televisie. En het is een aparte bank, vrij lang, maar ook heel breed. Je kan gemakkelijk met twee naast elkaar liggen. De kussens zijn erg zacht en je zakt er lekker in weg. Ik zak dus tussen de twee helemaal weg in de kussens. Het gevolg is dat ik beide dijen tegen mijn dijen aan voel. Nicoline vraagt: "is alles nog naar wens, Franc? Zijn er dingen die je veranderd wilt zien? Je moet dat direct vertellen hoor, want dan kunnen we kijken of we er iets aan kunnen doen." "Oh nee, het is prachtig. Het is ideaal, ook om te studeren. Het is zo heerlijk rustig." "Dan is het goed. Maar als je ergens hulp bij nodig hebt, dan moet je het ook zeggen, Franc." "Eeehhhh...., ja hoor...... Nicoline....." Wat zou zij bedoelen met die hulp. Ik ga er maar niet verder op in. Stilletjes nip ik aan mijn likeurtje. "Is het niet al te eenzaam, zo alleen in de uitbouw?" vraagt Nicoline verder. "Het is wel stilletjes, maar dat zal wel wennen." "Want anders kom je maar hier studeren, Roos moet ook elke avond studeren, dus dat kunnen jullie dan wel samen doen." Dat klinkt wel aanlokkelijk. Dat wil ik eigenlijk best wel. "Ja, dat zou misschien wel leuk zijn." Nicoline heeft nu haar hand op mijn dij gelegd en ik voel de hand van Florence op mijn andere dij. Florence glimlacht naar mij: "we zouden het vervelend vinden als je het hier niet naar je zin zou hebben." Ze draait nu iets naar mij toe en ik voel haar vingers over mijn tepel gaan, door de dunne stof van het pyjama-jasje heen. Nicoline buigt zich voorover en stopt een olijf in haar mond. "Ook een olijf, Franc?" vraagt zij. 'Eeehhhh...., ja graag, Nicoline......" Maar Nicoline buigt zich nu ook naar mij toe en drukt haar mond op mijn mond. Ik voel haar tong naar binnen dringen en met haar tong de olijf. Haar hand op mijn dij schuift iets omhoog en haar andere hand speelt nu met mijn andere tepel. Ik ben er niet tegen bestand. Mijn pik staat nu in volle glorie. Dat is het begin. Niet veel later lig ik languit op de bank. Niet alleen mijn pyjama-jasje, maar ook mijn pyjamabroek is verdwenen. Florence ligt naast mij en zoent mij uitgebreid op mijn mond. Haar tong dwaalt door mijn mond, speelt met mijn tong, dan buigt zij zich voorover en zuigt aan mijn tepels. Nicoline ligt tussen mijn benen. Mijn pik zit in haar mond. Ze likt en zuigt aan mijn eikel, haar vingers spelen met mijn ballen. Een vinger van haar andere hand heeft zij in mijn kondgaatje geperst. Ik heb het niet meer, ik zweef in een andere wereld. Kreunend onderga ik de liefkozingen van het tweetal. Van twee wonderschone vrouwen. Misschien wel twee keer zo oud als ik, maar wat geeft dat. Ze zijn zo mooi. Lang houd ik het niet vol. Ik wil Nicoline waarschuwen dat ik klaar moet komen, maar haar mond blijft mijn pik vast houden, omarmen. Met een gil kom ik klaar. Wild spuit ik mijn zaad in de zuigende mond boven mij. Als de laatste druppel uit mij is gezogen, val ik uitgeput neer. Nicoline gaat nu naast de bank zitten. Ze streelt mijn lichaam. "We zouden niet willen dat jij je eenzaam voelt, Franc." Ik weet niet te antwoorden en onderga de strelingen van het tweetal. Maar dan verlegt Nicoline haar activiteiten. Ze streelt nu de borsten van Florence. Zo ver mij heen. Even aarzel ik nog, maar dan streel ik ook de borsten van Florence. De nachtjapon van Florence gaat uit en Nicoline kruipt tussen de benen van Florence en begint haar te likken, terwijl ik met de borsten van Florence speel en haar tepels lik. Florence kreunt van genot. Haar ademhaling gaat steeds sneller. Haar onderlichaam kronkelt onder het gelik van Nicoline. En dan komt ook zij klaar. Ze trekt mij half over haar heen, ze zoent mij wild op mijn mond. Langzaam komt zij tot rust. Als zij een beetje is uitgerust, zegt zij: "kom liefje, we zullen je naar bed brengen. Het is al laat." Tussen een naakte Florence en een Nicoline in haar doorzichtige nachtjapon brengen zij mij, ook naakt, terug naar de uitbouw. Florence neemt mij mee naar de badkamer en daar wast zij mijn gevalletje. Natuurlijk gaat hij onder die behandeling staan. Maar zij laat hem verder ongemoeid. Terug in de slaapkamer krijg ik de doorzichtige pyjama weer aan. En stoppen zij mij in bed. Van allebei krijg ik nog een uitgebreide nachtzoen. Nicoline zegt: "welterusten liefje, we zijn zo blij dat je bij ons in huis bent gekomen. Ik hoop dat je het hier ook fijn vindt." "Eeehhhh...., ja natuurlijk......., het is hier heerlijk." En dan ben ik alleen. Met mijn gedachten. En het duurt nog wel een poosje eer ik in slaap val. Hoofdstuk 5. Het is zaterdag, ik kan lekker uitslapen. Tot half tien blijf ik op bed liggen, maar dan ga ik er uit. In de spiegel zie ik mijn lichaam weerkaatst in de doorzichtige pyjama. Vlug ga ik naar de badkamer en trek het ding uit. Ik kijk in de spiegel, scheren is niet nodig. Eigenlijk haast nooit nodig, eens een keertje in de week en dan vraag je je nog af, waarom. Onder de douche kom ik weer een beetje bij. Terug in de slaapkamer kleed ik mij aan. Niet werken, dus een oude spijkerbroek en een t-shirt, een paar slippers en ik ben klaar. In de keuken maak ik een paar boterhammen klaar en thee. Lekker op mijn gemak eet ik alles op. Ik zal eerst maar eens alles aan kant doen. In de halkast vind ik van alles, tot en met een stofzuiger. Fluitend ga ik aan de slag. Als ik klaar ben met alles, ga ik naar de salon lees wat in een van de boeken die ik vind. Maar het is niet echt interessant, dus trek ik maar iets anders aan en ga op stap. Als ik door het huis loop, zie ik niemand. Met de bus ga ik naar de stad, drink ergens koffie en slenter wat door de verschillende zaken. Tegen een uur of vijf keer ik terug. Als ik door de gang naar de achteruitgang loop hoor ik Roos vanuit de keuken. "Franc, kom eens hier." Ik ga naar de keuken toe en vind daar Roos, zoals gewoonlijk gekleed in een ultra kort rokje. "Dag Roos." "Ach Franc. Nicoline en Florence zijn naar een of andere opening en komen pas ver in de nacht thuis. Heb je zin om samen met mij wat eten klaar te maken en te eten?" Ja, natuurlijk heb ik daar wel zin in en ik bevestig dan ook: "ja hoor, dat is goed. Wat wil je eten?" "Er is wel iets om Indisch klaar te maken in huis, heb je daar trek in?" "Ja hoor, dat is goed." Samen gaan we aan de slag en als het bijna klaar is, dekt Roos de tafel in de eetkamer. Ze schenkt voor mij een glas wijn in en zelf neemt zij iets fris. Tijdens het eten kletst Roos volop, over school en over vriendjes en dergelijke. Ze moet toch al redelijk hoog op de middelbare school zitten, dus misschien is zij een jaar of zestien, zeventien. Ze is nog steeds moeilijk te schatten. Na het eten ruimen we alles af en zetten de vaatwasser aan het werk. Daarna troont Roos mij mee naar de salon en gaan we op de brede bank naar de TV kijken. Roos leunt een beetje tegen mij aan en ik laat het mij welgevallen. Als het nieuws van acht uur voorbij is, kijken we nog even op een andere zender. Roos ligt nu languit op de bank met haar hoofd op mijn schoot. Na een tijdje zegt zij: "ik ga mij al omkleden. Trek jij ook je pyjama aan, dat kunnen we lekker onderuit op de bank nog wat naar de TV kijken." Ik aarzel. Maar Roos staat op en loopt naar de gang. Bij de deur draait zij zich om en zegt: "maar dan wel die pyjama die je vannacht hebt gedragen, Franc. Kom, schiet op, ik ga mij ook omkleden." Weifelend sta ik op. Moet ik dit wel doen? Ze is nog zo jong, wie weet nog maar dertien. Aan de andere kant, er hoeft niets te gebeuren. Dus ga ik naar mijn uitbouw en kleed ik mij uit. Nog even aarzel ik, maar dan trek ik toch de pyjama aan. Maar ik kan toch niet op mijn blote voeten door de tuin lopen, daarom trek ik maar een paar slippers aan, die ik ook in de kast vind. Bijpassende cr?me-kleurige slippers met een minimaal hakje. Terug in de salon wacht Roos al mij op. Ze heeft koffie gezet en geeft mij een kopje. Verbaasd kijk ik haar aan. De nachtjapon die ze draagt komt bijna tot op de grond, is heel erg lichtblauw, maar ook volkomen doorzichtig. Haar borsten zijn duidelijk zichtbaar, maar beneden draagt zij een minuscuul tanga-slipje, dat wel haar billen vrij laat, maar haar poesje bedekt. Aan tafel drinken we onze koffie op, maar dan gaan we weer naar de brede bank. Het resultaat is, dat ik languit op mijn zij tegen de rugleuning aan lig en Roos in mijn armen voor mij. Ik heb het moeilijk, haar billen drukken tegen mijn gevalletje aan. Mijn armen heb ik om haar heen geslagen, zo heeft zij dat geregeld. Na een poosje pakt zij mijn hand en stuurt die naar een borst. Zachtjes omvat ik een borst en zo kijken we verder naar de televisie. Maar na een uurtje merk ik dat Roos in slaap is gevallen. Ik durf mij nu nauwelijks te bewegen. Stilletjes lig ik daar, met een schoonheid in mijn armen, nauwelijks bedekt door die doorzichtige nachtjapon, terwijl ik ook maar in een flinterdunne pyjama ben gekleed. Ik krijg het nog moeilijker als Roos zich in haar slaap omkeert en nu met haar gezicht naar mij toe komt te liggen. Zij heeft nu ook haar armen om mij heen geslagen, haar gezicht rust tegen mijn gezicht, haar borsten tegen mijn borst. Dicht ligt zij tegen mij aan. Een hele tijd liggen we zo, Roos slaapt nu diep en ik begin nu ook weg te doezelen. Tot ik uiteindelijk ook in slaap val. Ik schrik wakker van het licht. Florence en Nicoline staan voor de bank. "Kijk eens naar die twee tortelduifjes, Nicoline," hoor ik Florence zeggen. Geschrokken kom ik overeind. Roos wordt nu ook wakker. Nog half slapend zegt zij: "hai, Nicky, hai Floortje. Zijn jullie er al?" "Het is drie uur, je had al lang in bed moeten liggen. Kom, dan breng ik je naar bed," zegt Florence. "Ja, en dan zal ik Franc maar naar bed brengen." Als we overeind komen, pakt Nicoline mijn hand en neemt mij mee, terug naar de uitbouw. Als we binnen zijn, vervolg zij: "kom maar mee naar de badkamer." Daar trekt zij mijn pyjamabroek naar beneden en zegt zij: "zo, ik zal eerst dat dingetje van jou eens goed wassen. Dat moet altijd goed gebeuren als je dat dingetje hebt gebruikt." Nu ben ik pas goed wakker. "Maaar....., ik heb niet........, ik heb het niet gedaan....." "Dat maak je mij niet wijs. Jullie lagen zo dicht tegen elkaar aan, je kan mij niet wijs maken dat je het niet met Roos hebt gedaan." "Nee, echt niet." "Weet je het zeker?" "Nee Nicoline, natuurlijk niet. Echt niet." "Maar in elk geval moet je dingetje toch gewassen worden." En onder de kraan wordt mijn pik door haar goed gewassen. Natuurlijk gaat mij pik staan onder die behandeling. Ze bet mijn pik daarna schoon en we gaan terug naar de slaapkamer. Nicoline gaat op de rand van het bed zitten. "Kom even op mijn schoot zitten, Franc. Met je gezicht naar mij toe." Gelaten ga ik op haar schoot zitten. Het leer van haar broek voelt koel aan aan mijn naakte billen. Even speelt zij met mijn tepels, dan slaat zij haar armen om mij heen en kust mi op mijn lippen. Ik voel haar tong naar binnen dringen. Genietend beantwoord ik haar kus. "Het is fijn dat jij je netjes hebt gedragen, Franc. Daar zijn we je heel dankbaar voor." "Maar...., dat is toch logisch...., Roos is toch nog veel te jong om .........." "Onze Roos is nog maagd en als het eenmaal zo ver is, dat zij mag worden ontmaagd, dan willen wij daar een feestelijke gebeurtenis van maken." Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik zou het best willen doen, maar ik maak natuurlijk geen enkele kans. Ze zijn steenrijk en ik ben maar een arme sloeber. "Maar kom, je moet naar bed, Franc. Trek dit jasje maar uit, dan kan het in de was. Ik zal je iets anders aangeven." Ik ga van haar schoot af en trek het jasje uit. Nicoline rommelt even wat in een kast en komt dan naar mij toe. Ze gooit iets over mijn hoofd en helpt mij in een broekje stappen. Dan draait zij mij om en kan ik mijzelf in de grote spiegel zien. Niet begrijpend kijk ik naar mijn spiegelbeeld. Ik draag een soort babydoll met korte pofmouwtjes. Ook het broekje is heel erg kort en een beetje pofferig. Bovendien zijn ze allebei overdadig voorzien van ruches. En het is volkomen doorzichtig. Zo stopt Nicoline mij in bed. Ik krijg nog een nachtzoen en weg is zij. Weer duurt het nog wel een poosje eer ik in slaap val. Hoofdstuk 6. De volgende morgen is al een eindje op weg als ik pas wakker word. Op mijn klokje zie ik dat het al half tien is. Ik blijf nog even nadoezelen en denk aan gisteravond. Aan Roos, die heerlijk in mijn armen heeft gelegen en aan Nicoline die mijn gevalletje heeft gewassen omdat zij dacht dat ik het met Roos had gedaan. En weer aan Roos, die nog maagd is, maar waarvan ik nog steeds niet weet hoe oud zij nu werkelijk is. En dan aan mijn babydoll. Waarom laat ik toe dat zij mij dergelijke dingen aan geeft? Gewoon, omdat ik het leuk vind dat zij aandacht aan mij besteed? Of omdat zij met mijn pik speelt en wast? Ik weet het niet. Maar echt erg kan ik het ook niet vinden. Maar dan schrik ik op, de deur van de slaapkamer gaat open en Florence komt binnen. "Zo langslaper, ik heb ontbijt klaar bij ons in de keuken, kom je eten?" "Eeehhh.... ja, maar zal ik mij eerst aankleden.....?" "Dat is niet nodig, ik ben ook nog niet aangekleed." Dat klopt, ze draagt een finaal doorzichtige nachtjapon en alles is weer goed te zien. En zij draagt er, in tegenstelling tot Nicoline en Roos, niets onder. Maar om nu in een babydoll te gaan ontbijten, gaat mij eigenlijk een beetje te ver. Maar veel keus heb ik niet. Florence trekt mij uit bed, schuift een paar slippers aan mijn voeten en neemt mij mee. Naar de keuken, waar ook Roos en Nicoline al zijn. Beiden in iets behoorlijk doorzichtig. Van Nicoline krijg ik een kus. "Dag liefje, trek in koffie of liever thee?" "Liever thee, Nicoline." Ik ga tegenover Roos zitten, die nog behoorlijk slaperig uit haar ogen kijkt. "Goede morgen Roos" "Goede morgen, Franc," klinkt het nog erg slaperig. We eten stilletjes. Samen met Roos ruim ik daarna af. Roos zoent mij: "Nog bedankt, ik heb gisteravond heerlijk bij je gelegen." "Eeehhh...., geen dank...., ja, het was erg fijn." Maar dan komt Florence: "kom Franc, ik zal je even baden. Kom maar mee naar de uitbouw." Wat gaat er nu weer gebeuren, ze gaat mij wassen. Toch volg ik haar naar de uitbouw. In mijn slaapkamer verdwijnt de babydoll en sta ik naakt voor haar. Even streelt zij mijn billen. Dan trekt ook zij haar nachtjapon uit en is ook zij net zo naakt als ik. In de badkamer word ik als een kleine jonge in bad gestopt en gewassen. Van top tot teen. Vooral mijn gevalletje en mijn kondgaatje krijgen een uitgebreide beurt. Het gevolg is natuurlijk dat mijn pik gaat staan. En als zij het schuim van mijn lichaam spoelt, staat mijn pik nog steeds. "Ach, mijn liefje toch. Ik zal je even helpen." Ze pakt mijn pik tussen duim en wijsvinger en trekt mij af. Met mijn ogen gesloten en een vuurrood gezicht laat ik het toe. Lang ben ik er niet tegen bestand. Het zaad spuit ik met kracht in de badkuip. Met trillende knie?n onderga ik daarna het schoon maken van mijn pik. "Zo liefje, is dat beter?" "Eeehhh...., ja Florence......", stamel ik nog nahijgend. Florence droogt mij daarna verder af. "Kom dan maar mee naar de slaapkamer." In de slaapkamer gaat zij weer op de rand van het bed zitten en neemt zij mij op haar schoot. "Ben je nog van plan om vandaag uit te gaan, Franc?" "Eeehhh...., nee Florence, ik zou niet weten waarheen." "Heb je zin om dan vandaag bij ons te blijven? Je kan bij ons eten en zo. Misschien een spelletje, we zien wel wat we vandaag doen." "Eeehhhh...., ja....., maar vinden de anderen dat ook goed?" "Natuurlijk liefje. Wil je bij ons blijven vandaag?" "Ja, graag, Florence." "Dan zal ik je voor vandaag eens leuk kleden." Vragend kijk ik haar aan. Zij wil mij aankleden, maar ik kan toch gewoon een spijkerbroek aan doen of zo. Maar Florence gaat naar de kast en haalt er wat te voorschijn. Een paar minuten later kijk ik niet begrijpend naar mijn spiegelbeeld. Ik draag een glanzende, leren broek die als een tweede vel rond mijn onderlichaam zit. De bobbel van mijn gevalletje is duidelijk zichtbaar. Maar het ergste is dat de broek lichtroze is. Ook het overhemd, nee, dit is geen overhemd, dit is gewoon een blouse, een lichtroze blouse, overdadig voorzien van ruches, doorzichtig, wijde mouwen die strak sluiten rond mijn polsen, geen slipje onder die broek, maar wel een paar lichtroze kniekousjes en lichtroze schoentjes met hakjes van toch zeker een centimeter of vijf hoog. "Waarom moet ik dit dragen?" vraag ik aan Florence. "Je blijft vandaag bij ons en wij vinden het leuk om je leuk te kleden en bij ons te hebben. Het is toch niet te veel gevraagd dat wij willen dat je er leuk uitziet. We houden nu eenmaal van aparte kleding." Vertwijfeld kijk ik in de spiegel. Mijn veel te lange blonde haren vallen langs mijn gezicht en accentueren nog eens het vrouwelijke van de kleding. Florence vervolgt: "Je ziet er werkelijk heerlijk uit Franc. Kom, Roos zal nu ook wel aangekleed zijn, ga haar maar halen, ze is nog op haar kamer." Ik moet nu wel. Nog even bekijk ik mijzelf, maar dan ga ik naar het huis toe. En in haar kamer vind ik Roos. Verbaasd kijk ik haar aan. Ze draagt precies hetzelfde als ik. Alleen haar hakken zijn misschien iets hoger. En ze draagt een piepkleine BH onder de blouse, maar of ze ook een slipje draagt, daar kan ik zo niet achter komen. Als ik naast haar voor de spiegel sta, lijken we wel een tweeling. Alleen zij heeft zwart haar en het mijne is heel erg lichtblond. Hand in hand bekijken we ons zelf. Roos glimlacht naar mij: "ik vind het fijn dat je net zo gekleed gaat als ik. Je ziet er prachtig uit, Franc. Ik wilde dat je altijd hetzelfde zou willen dragen als ik, dan ben je nog meer mijn heerlijk vriendje." "Hoe kan dat nu? Ik kan toch niet hetzelfde als jij dragen. Jij draagt altijd van die korte rokjes. Ik...., ik ben een jongen......" Roos geeft geen antwoord, maar neemt mij mee. Naar de salon. In de salon gaan we naast elkaar op de bank zitten, Roos leunt tegen mij aan en samen wachten we op Florence en Nicoline. We moeten nog wel een poosje wachten, maar als zij komen zijn ook zij in het leer gekleed, alleen is het leer bij hen lichtblauw, net als hun blouses. Nicoline gaat naar de keuken om koffie te zetten en als zij terug komt drinken we de koffie met een piepklein gebakje er bij. Nicoline zegt: "Franc, je ziet er echt heerlijk uit. Het geeft ons het gevoel dat je bij onze familie past. We hopen dan ook dat je heel erg lang bij ons wil blijven." "Eeehhh...., ja natuurlijk Nicoline...., ik wil graag bij jullie blijven....." Nicoline trekt mij overeind en slaat haar armen om mij heen. Ze kust mij op mijn lippen, haar tong dringt even naar binnen. "Je bent een echte schat van ons, Franc." Ook Florence en Roos kussen mij. Het lijkt wel of er iets is bezegeld. Die dag wordt om nooit te vergeten. Ondanks mijn bezwaren nemen zij mij die middag mee naar Scheveningen en paraderen we in het zonnetje over de boulevard. Herhaaldelijk word ik rood onder de vele blikken die op ons geworpen worden. Maar na een poosje begint het toch te wennen en denk ik er maar niet meer bij na. Het is al laat als ik die avond zowel door Nicoline als door Florence naar bed word gebracht. Ze pellen mij uit mijn lichtroze broek, wassen mij en brengen mij naar bed. Naakt. Verbaasd zie ik dat ook Nicoline en Florence zich uitkleden. Florence komt naakt naast mij liggen, Nicoline is naakt op een klein slipje na. Zij komt aan de andere kant naast mij liggen. Beiden spelen met mijn lichaam, ze strelen mijn tepels, Nicoline kust mijn penis. Florence wrijft haar naakte lichaam tegen het mijne. En als dan mijn pik in de mond van Nicoline verdwijnt, kan ik er niet lang tegen. Kreunend waarschuw ik Nicoline: "ik...., ik kan het niet meer tegenhouden......." "Het geeft niet liefje, kom maar....." En dan spuit ik mijn zaad in de mond van Nicoline............ Hijgend zak ik achterover in de kussens. Maar als ik weer wat ben bijgekomen, begint het opnieuw. Nu speelt Nicoline met mij en komt Florence over mij heen. Als mijn pik weer in volle glorie staat, stuurt Nicoline mijn pik in het poesje van Florence. Nicoline streelt mijn ballen, mijn tepels en Florence gaat zachtjes op en neer. Nu kan ik het veel langer ophouden. Maar telkens als ik denk dat ik het niet langer kan tegenhouden, stopt Florence met haar bewegingen. Even later begint het weer. Tot zij na een eeuwigheid versnelt, dan kan ik het niet meer stoppen en weer kom ik klaar. Weer blijf ik amechtig in de kussens liggen. Maar zowel Nicoline als Florence vinden het nog niet genoeg. Weer gaan ze met mij spelen, ze trekken mij af tot het zaad over mijn buik spuit. Nicoline haalt haar vinger door mijn zaad en laat mij er van proeven. Daarna is het de beurt weer aan Florence, terwijl Nicoline met mij speelt, lik ik Florence klaar. Het wordt echt onvergetelijk. En ik heb geen flauw idee hoe laat het is als ik uiteindelijk tussen Florence en Nicoline in slaap val. Hoofdstuk 7. Mijn keel is droog als ik wakker word. Ik lig nu alleen in het grote bed. Nog slaperig probeer ik op de klok te kijken hoe laat het is. Langzaam dringt de tijd tot mij door. Het is half elf. Ik had al lang op mijn werk moeten zijn. Ik zit nog in de proefperiode. Ik moet mij haasten. In de badkamer was ik mij een beetje en ik kleed mij vlug aan. Zonder iets te eten ga ik weg. In huis is het nog doodstil, er is niemand te horen. Het is bijna half twaalf als ik het kantoor binnen ga. "U moet bij de personeelschef komen," zegt mijn directe chef. En daar krijg ik te horen dat ik niet langer gewenst ben. Ze moeten iemand hebben die punctueel is en niet iemand, die nog pas in dienst is en nu al veel te laat komt aanzetten. Ik probeer het nog goed te praten, maar dat lukt niet. Ze betalen mij nog uit tot het eind van de maand, maar dat is dan ook alles. Met tranen in mijn ogen stap ik naar buiten. Nog uren loop ik rond door de stad, soms kijkend bij een uitzendbureau of zij werk voor mij hebben. Maar er is niet veel werk op het ogenblik en ik kan niets vinden. Het is een uur of drie als ik naar huis ga. Ik heb nog niets gegeten, maar honger heb ik eigenlijk nog niet. In de bus neem ik mij voor niets tegen Nicoline of Florence te zeggen. Ik moet alleen maar hopen dat er nog niemand thuis is. Dan kan ik stiekem naar mijn kamer gaan. Morgenochtend ga ik dan op de gewone tijd weg en op zoek naar een andere baan. Maar als ik uit de bus stap en naar huis loop, stopt de auto van Nicoline naast mij. "Dag Franc, stap in." En als ik naast haar zit, vraagt zij; "hoe komt het dat je zo vroeg thuis bent?" Even wil ik liegen, maar dan kan ik het niet tegenhouden. Ik snik het uit: "ik.... ik ben ontslagen....., ik was veel te laat vanmorgen.........., ik ...., ik hoef niet meer terug te komen." Ze legt even haar hand op mijn dij: "ach m'n liefje. Wat verschrikkelijk. En je had het nog wel zo naar je zin op dat bureau." "Ja....., maar ......." Ik snik verder, terwijl Nicoline verder naar huis rijdt. Als we naar binnen gaan, zegt Nicoline: "ga maar lekker naar je kamer en rust wat. Dan neem je straks lekker een bad en kom dan om zeven uur bij ons eten. Na het eten praten we dan wel verder." Ik volg haar raad op. In mijn slaapkamer trek ik mijn schoenen uit en ga op bed liggen. Dan schiet het mij opeens naar binnen. Nicoline wil er vanavond over praten. Dat betekent dat ik hier weg moet, als ik geen baan heb, heb ik ook nauwelijks inkomsten. Zo lang werk ik nog niet, dus krijg ik ook nauwelijks een uitkering. En dan kan ik deze kamer helemaal niet meer betalen. Daarom wil zij vanavond verder praten natuurlijk. Toch doezel ik nog een beetje weg. Maar als ik de klok zes uur hoor slaan in de kamer, word ik wakker. Langzaam kleed ik mij uit en in de badkamer laat ik het bad vollopen. Ik was mij uitgebreid en als ik mij heb afgedroogd, voel ik mij toch al een stukje beter. Ik trek een spijkerbroek en een t-shirt aan en een paar slippers en ga dan naar het andere gedeelte. Als Florence mij ziet als ik de salon binnen ga, zegt zij: "als je vanavond bij ons blijft, zou je het dan erg vinden als ik je in iets leuks wil kleden?" "Eeehhhh......, nee hoor....., natuurlijk niet......" "Kom dan maar mee naar je slaapkamer." Ze pakt mijn hand en we gaan terug naar de uitbouw. In de slaapkamer kijkt zij toe terwijl ik mij uitkleed. En ook nu moet alles uit. Helemaal naakt sta ik voor haar. Even raakt zij mijn tepels aan en als zij vooruit priemen glimlacht zij even. Dan maakt zij de kast open en haalt er weer van alles uit. Eerst een piepklein slipje, dat maar net mijn gevalletje kan bedekken. Het volgende is een heel lichtgeel topje met spaghetti-bandjes. Het laat zelfs een deel van mijn buik vrij. Bij het volgende aarzel ik even. Maar dan denk ik aan vanavond, ik zal hen maar in alles hun zin geven, misschien helpt het om hier te blijven. Het is een soort netpanty met vrij wijde mazen. Een spijkerbroekje volgt. Het is kort, komt maar net over mijn billen en aan de onderkant zitten allemaal rafels. Aan mijn voeten krijg ik een paar slippers met toch zeker hakken van vijf centimeter hoog. Stilletjes bekijk ik mijzelf in de spiegel. Waarom willen zij dat ik dergelijke kleren draag? Maar Florence neemt mij mee terug naar het huis. Als we in de eetkamer komen, staat alles al klaar en kunnen we zo gaan zitten. Aan tafel wordt er niet over mijn ontslag gesproken. Ik vraag mij af of dat een goed teken is. Na het eten ruimen Roos en ik af. We stoppen alles in de vaatwasser en laten het ding dan draaien. We zetten gelijk koffie en als die is doorgelopen, nemen we alles mee naar de salon. Na de koffie wordt Roos naar haar kamer gestuurd om te studeren. Nicoline vraagt dan aan mij: "wil jij nog een keer koffie zetten, Franc?" "Oh ja, natuurlijk." Als ik even later met de koffie terugkom, vraagt Nicoline of ik tussen hen in kom zitten op de bank. "We willen even met je praten, Franc" "Nu komt het," denk ik bij mijzelf. "Franc, ik neem aan dat je in moeilijkheden komt om de huur nog aan ons te betalen. Nu je bent ontslagen. Je werkt nog niet zo lang, dus je uitkering zal minimaal zijn en daarvan kan je zeker de huur niet opbrengen. Dat klopt toch?" "Eeehhh...., ja Nicoline...., daar komt het wel op neer." "Ik heb met Florence afgesproken daar over na te denken, wat ons te doen staat. Het komt ons nu goed uit, dat je de komende dagen in elk geval thuis bent. Florence en ik moeten namelijk naar een tweedaags congres. Morgenochtend vroeg gaan we weg en we zijn dus donderdag in de loop van de dag weer terug. Wij willen je vragen of je die dagen voor Roos wil zorgen. Dus elke morgen met de auto naar school brengen, voor het eten zorgen en er op letten dat zij op tijd naar bed gaat en niet de hele avond voor de TV of achter de computer zit. Zou je dat willen doen?" Opgelucht haal ik adem. "Ja...., natuurlijk wil ik dat doen. Dat is toch logisch." "Dat is dan afgesproken Franc. Ik hoop wel dat je de verleidingskunsten van Roos weet te weerstaan. Je weet dat wij haar graag maagdelijk willen houden tot een bepaald moment." Ik voel dat ik rood word. "Ik ....., natuurlijk......" "Wat natuurlijk, Franc?" "Eeehhh...., ik zal mij niet laten verleiden, Nicoline." "Goed zo, Franc. Door ons liet jij je anders vrij gemakkelijk verleiden. Ik hoop dat je bij Roos standvastiger bent." "Eeehhhh....., ja Nicoline....." De twee brengen mij later op de avond naar bed. Samen kleden zij mij uit, en als ik uit de badkamer terugkom van mijn tanden poetsen, dan helpen zij mij in een wel heel erg doorzichtige nachtjapon. Ik krijg nog een kus en ik blijf alleen achter. Met mijn gedachten. De volgende morgen schrik ik wakker. De gordijnen gaan open en het zonlicht maakt mij wakker. Het is Nicoline. "Goede morgen Franc. Het is tijd om op te staan, Neem vlug een douche, ik zal intussen kleren klaar leggen die je vandaag moet dragen. Je kan niet in een gewone spijkerbroek of zo Roos naar school brengen." Nog half slaperig antwoord ik: "eeehhhhh..... goede morgen Nicoline....., ja, ik kom er uit." Als ik na het douchen terugkom in de slaapkamer, ligt er wat kleding klaar op het bed. Aarzelend blijf ik staan. Wat zal het nu weer zijn? Maar dan pak ik het eerste maar, een slipje. Ik trek het aan, het bedekt mijn gevalletje, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Aan de randen zitten ruches. Het slipje is zwart. Een paar kniekousjes volgen, ook zwart en behoorlijk doorzichtig. Voorzichtig doe ik ze aan mijn voeten. Ook de blouse is zwart. Zwart en behoorlijk doorzichtig met ruches aan de mouwen en bij de sluiting. De broek is van leer, ook zwart. Ik kan er maar met moeite inkomen, zo strak zit de broek rond mijn lichaam. De zwarte schoenen hebben een hakje van een centimeter of vijf hoog. Ik trek ze aan en loop een paar passen. Het lijkt wel of ik begin te wennen aan die hakken. Nog even bekijk ik mijzelf in de spiegel. Echt mannelijk is mijn dracht ook nu weer niet. Maar het is in elk geval niet lichtroze of zoiets. Ik ga naar de andere kant. In de keuken vind ik Florence en Nicoline, beiden zijn al gekleed. Netjes in grijze mantelpakjes, alhoewel de rokken toch nog niet al te lang zijn. Ze eindigen toch wel een centimeter of tien boven de knie. Ze bekijken mij van top tot teen. "Je ziet er leuk uit, Franc." zegt Florence. Ik mompel iets van dank je wel. Maar echt dankbaar ben ik nu ook weer niet. Maar dan komt ook Roos binnen. Zoals gewoonlijk draagt zij een ultra kort rokje waarvan ik mij afvraag of ze hierin wel naar school mag. Maar zowel Nicoline als Florence zeggen er niets over, dus het zal wel mogen. Aan tafel kletst Roos weer voortdurend. Vooral met het vooruitzicht dat de twee er een paar dagen niet zijn. Nicoline vraagt dan: "ach Franc, als je Roos hebt weggebracht en je verveelt je, wil je dan onze slaapkamer aan kant doen. We hebben alles zo achtergelaten." "Ja, natuurlijk, ik ruim alles wel op." "Fijn, dank je wel." Na het eten verdwijnen Nicoline en Florence. Zij nemen de Saab mee, straks mag ik Roos naar school brengen in de Mercedes. Nog even klets ik wat met Roos, maar dan is het tijd om haar naar school te brengen. Roos pakt haar tas en ik haal de Mercedes uit de dubbele garage. Als Roos ook is ingestapt, breng ik haar naar school. Het is nog een behoorlijk stukje rijden, maar op de aanwijzingen van Roos vind ik het toch vrij snel. Even word ik rood als Roos voor zij uitstapt mij een zoen op mijn mond geeft. "Tot straks, liefje, vier uur, sta ik buiten." "Goed Roos, ik zal er zijn." Ik kijk haar nog na als zij het schoolplein oploopt en ga dan terug naar huis. De wagen zet ik binnen en ik ga het huis in. Eerst maar eens een bakje koffie drinken. Na de koffie eerst mar de kamer van Nicoline en Florence doen. In de kamer kijk ik mijn ogen uit. Zoiets luxueus heb ik nog nooit eerder gezien. Maar ook hier is het supervrouwelijk ingericht. Wat wil je ook, twee vrouwen die samen leven. En het bed samen delen. Links en recht ligt nog van allerlei kleding. Eerst dat maar even opruimen. De lingerie en het nachtgoed stop ik in de wasmand die ik in de badkamer vind. De andere kleren berg ik netjes op in de kasten. Weer valt de overdaad aan kleding op. Maar dan maak ik het bed op, neem stof af, stofzuig en zorg dat alles er weer goed uitziet. Als ik klaar ben met de slaapkamer, ga ik terug naar de keuken en maak weer een kopje koffie voor mijzelf. Dan maar naar de kamer van Roos. Ook die is supervrouwelijk, alles in lichte pastelkleuren. Ik ruim haar kleren op, neem de lingerie mee en haar babydoll. Ik haal dan ook mijn spullen op en stop alles in de wasmachine. De kamer van Roos ruim ik ook op en begin daarna aan de eetkamer. Als ik daar mee klaar ben is het tijd om te eten. Vlug maak ik wat klaar en na het eten doe ik nog de salon. Om een uur of twee val ik neer op de bank in de salon. Verder is er niet zo veel meer te doen. Maar even uitrusten. Het valt niet mee om een hele dag op die hakken rond te lopen, ik had ze beter uit kunnen doen. Dat ik daar niet ee