Charlotte - Part 2 free porn video

Hoofdstuk 3. Voor de toiletspiegel maak ik mij op met de make-up spullen van Charlotte. Ik heb gezien hoe zij zich opmaakte, ik kijk op de foto van haar paspoort en maak mij net zo op. Het valt niet mee, maar na wat vruchteloze pogingen lukt het toch vrij aardig. En ik vind een pruik in dezelfde kleur haar als dat van Charlotte. Dan haal ik de lak van mijn nagels en lak ze dan in dezelfde kleur als ik mijn lippen heb gestift. In de spiegel zie ik nog maar weinig mannelijks. En met de pruik op lijk ik toch wel wat op Charlotte. Een beetje jonger misschien, maar dat kan ook door de make-up komen. Ik laat het maar zo. Dan maak ik haar kasten open om naar kleding te zoeken. Echt degelijke kleding is er niet te vinden. Het ziet er allemaal of behoorlijk sexy of behoorlijk luxe uit. Dat wordt moeilijk. Wat droeg Charlotte eigenlijk? Ik ga terug naar de badkamer. In de wasmand vind ik behoorlijk sexy lingerie en ook een behoorlijk sexy bloesje. Vooruit dan maar. Ik moet op de sexy toer. Terug in de slaapkamer zoek ik eerst de lingerie bij elkaar. Het is moeilijk. Het tangaslipje kan maar nauwelijks mijn gevalletje omvatten. Maar als ik het een beetje tussen mijn benen weg stop valt het nog wel mee. De push-up BH stuwt mijn borst een beetje omhoog en lijkt het wel of ik kleine heuveltjes heb. Maar het formaat van Charlotte haal ik toch nog niet. Maar in elk geval ziet het er gevuld uit. Even kijk ik in de spiegel. Wat moet ik nog doen? Het haar in mijn oksels. Dat moet weg. Met een ladyshave haal ik alle overtollige haargroei weg. Niet alleen onder mijn oksels, maar ook een paar losse haren op mijn buik, op mijn benen en wat van mijn handen. Gelukkig ben ik bijna haarloos. Ik heb in elk geval geen echt haar op mijn borst, baardgroei heb ik helemaal nog niet En eigenlijk vallen die paar haren op mijn benen en zo ook nauwelijks op. Maar ja, het is te warm om met nylons te lopen of een panty, dus haal ik toch maar die paar haren weg. Het bloesje is tamelijk doorzichtig en ook behoorlijk voorzien van ruches. Ik trek het aan. Ook het vrij korte rokje is voorzien van ruches. De stof is soepel en het rokje deint om mijn lichaam bij elke beweging. Het valt heel erg mee. De kleding van Charlotte past mij eigenlijk perfect. Maar nu de schoenen nog. Ik scharrel tussen de talloze schoentjes en laarzen. Haast alles, nee alles heeft be-hoorlijk hoge hakken. Ik probeer ze aan te doen, maar ze zitten toch wel wat krap. Het meeste is maat achtendertig, een enkel paar maat negenendertig. Maar ook de maat negen-en dertig zit mij toch nog wel wat krap. Maar het gaat. Ik trek het paar dat het beste past maar aan. Ik zal naar een plaatsje toe moeten om wat schoenen er bij te kopen. Maar durf ik dat? Ik bekijk mijzelf uitgebreid in de spiegel. Ik geloof dat ik zo best voor een meisje kan doorgaan. Maar kan ik ook voor Charlotte doorgaan. Charlotte van Amoren. Misschien is het toch maar het beste om hier alles te verkopen en ergens anders heen te gaan. Terug naar huis? Dat wordt moeilijk. Wie weet staat er al politie voor de deur als ze Claudia hebben gevonden. Ik kan niet eens een kaart sturen want dan weten ze gelijk waar ik zit. Nee, dat moet ik zien te vermijden. Misschien kan ik wel eens opbellen. Maar niet hier vandaan in elk geval. Wat zal ik nu doen? Eerst maar de auto kwijt spelen. Ik loop het bos in, naar de auto. Ik start de motor en rij weer verder het bos in, langs het smalle paadje. Het ziet er niet naar uit dat er hier ooit iemand komt. Dat is in elk geval al weer meegenomen. Toch kom ik eindelijk op een open plek. Ik zet de wagen er neer en loop nog een stuk het pad af. Maar het blijft bos en nog eens bos. Zou ik de wagen daar kunnen achterlaten. Maar misschien is het beter om de wagen in de fik te steken. Of zouden ze dat ergens vandaan kunnen zien en de brandweer waarschuwen. Ik kan het beter vanavond doen, als het donker is? Maar dan zijn de vlammen misschien nog beter zichtbaar. Ik moet het er nu maar op wagen. Ik ga terug naar huis, schoenen in mijn hand, want het lokt niet zo om op deze hoge hakjes het rulle paadje af te lopen. En haal uit de garage een blik met benzine en een schroevedraaier en een tang en uit de keuken een doos met lucifers. Terug bij de wagen haal ik de nummer borden van de auto en giet ik de benzine voor een deel in de auto leeg en voor een deel over de auto. Ik hang een lap uit de benzinetank en steek dan de lap aan. Vlug ren ik een eind van de auto vandaan. Het wordt een prachtig vuurwerk. Al gauw staat de auto vol in vlam. De vlammen komen wel hoog, maar gelukkig niet zo hoog als de toppen van de bomen. Best kans dat niemand iets ziet. Als de wagen totaal is uitgebrand loop ik terug naar huis. Onderweg verstop ik de nummerborden ergens in een holle stam van een boom. Zo, als het goed is, is daar niets meer van terug te vinden. Eenmaal thuis was ik mijn voeten en stap ik weer in mijn schoentjes. Ik heb trek in koffie, ik zal daar eerst maar eens voor zorgen. In de keuken zet ik koffie. En als het klaar is en ik heb ingeschonken drink ik de koffie in de salon. Langzaam kom ik ook een beetje tot rust, het zijn toch verschrikkelijke dagen geweest. Hoe moet het verder? Eerst maar naar het dorp gaan voor de boodschappen. Even langs het postkantoor. Of zouden zij mij herkennen van gisteren. Maar dat zal toch wel niet. Ik zie er nu heel anders uit. Anders opgemaakt, een andere pruik, andere kleren. Nee, ik moet daar proberen of ik voor Charlotte kan doorgaan. Als het niet lukt, kan ik er altijd van door gaan. Na de koffie pak ik het tasje van Charlotte, haal ik de mini uit de garage en toer ik naar het dorpje toe. Eerst haal ik bij een klein supermarktje wat levensmiddelen. Het meisje achter de kassa is vriendelijk en noemt mij 'mam'selle Amoeren'. Dat gaat in elk geval goed. Nu naar het postkantoor. Wat zal ik er doen? Ik kan postzegels kopen. Maar wacht. Ik kan ook vragen of er post voor mij is. Ze woont zo buiten af en ze had toch een postbusnummer hier in het dorp. Kastjes heb ik wel niet gezien, maar misschien bewaren ze het gewoon voor de mensen met een postbusnummer. Langzaam loop ik naar het postkantoortje op het pleintje. Even aarzel ik nog. Dan ga ik naar binnen. Er staat iemand voor het loket en zo kan ik even rondkijken. Maar ik zie geen postbuskastjes. En als de klant weggaat, stap ik naar het loket toe en vraag in mijn beste frans: 'is er nog post voor mij gekomen?' 'Ja mam'selle Van Amoeren. Een brief.' Ik haal opgelucht adem. Ook hier gaat het goed en ik denk dat zij hier toch regelmatig kwam. Dan vraagt de vrouw iets. Ik begrijp het niet en zij herhaalt haar vraag. Dan snap ik het, ze vraagt of ik gisteren bezoek heb gehad van een meisje. Ik lach terug en antwoord: 'ja. ze kwam iets bezorgen. Zij is blijven slapen en vanmorgen weer terug gegaan. Nog bedankt dat U het adres hebt gegeven.' Het meisje lacht en geeft de enveloppe aan mij. Ik groet haar en ga dan zo gauw mogelijk weer het postkantoor uit. Bij het benzinestation laat ik de tank weer volgooien. Ook hier is de man erg vriendelijk en noemt mij bij mijn naam. Met een volle tank rij ik terug naar huis. Nu kan ik er tenminste gemakkelijk vandoor gaan. Thuis eet ik eerst een paar boterhammen, drink mijn thee. Ik bekijk de enveloppe die ik van het postkantoor heb gekregen nog eens. Er staat geen afzender op, maar de postzegel is afgestempeld in Breda. Ik heb toch een beetje moeite om een enveloppe die niet aan mij is gericht open te maken. Maar na een aarzeling scheur ik de enveloppe open. Het is een brief van Claudia. Vlug lees ik de brief door. Het is een optimistische brief, waarin ze belooft om gauw eens te komen. Er staat geen woord over Guido in. Ik heb het moeilijk. Die vrolijke brief van Claudia aan Charlotte. En beiden zijn nu dood. Het is toch meer dan verschrikkelijk. Met tranen in mijn ogen blijf ik zitten en staar naar de brief. Pas na een hele poos kom ik weer wat tot mijzelf. Daarna blijf ik rustig nog een poosje thuis. Pas tegen een uur of vier pak ik de autokaart uit de auto en kijk of er nog een groter plaatsje in de buurt is. Ik vind iets op een kilometer of dertig afstand. Ik kijk na hoe ik moet rijden en stap dan weer in de auto om er heen te rijden. Maar eenmaal in het stadje kan ik eigenlijk niets naar mijn zin vinden aan schoenen. Het moet toch een beetje bij de kleding passen. En dus rij ik door naar een nog grotere plaats. Daar slaag ik beter, ik koop drie paar schoentjes met een redelijk hoog hakje en een paar met eigenlijk veel te hoge hakken. Maar het is een schoentje dat misschien wel goed bij de wat luxere kleding past. In het begin ben ik wat zenuwachtig, maar er is kennelijk niemand die in de gaten heeft dat ik eigenlijk een jongen ben. Tenminste, dat hoop ik. Met mijn tassen in mijn hand loop ik nog wat door het centrum van de stad. In een leuk zaakje drink ik twee kopjes koffie en ik neem er zelfs een gebakje bij. Maar dan ga ik toch maar weer terug naar huis. Ik heb de weg goed in mij opgenomen en het kost mij dan ook geen moeite om het huis terug te vinden. Op de weg van het dorp naar het huis kom ik nog een auto van de gendarme tegen. Even heb ik het benauwd, maar de man achter het stuur en de vrouwelijke gendarme naast hem steken hun hand op en ik zwaai dan maar terug. Thuis ga ik weer aan de slag. Eerst maar het avondeten klaar maken. Na het eten ga ik het huis verder verkennen. Ik heb gewoon moeite om in de eigendommen van Charlotte te neuzen. Het huis is eigenlijk best leuk ingericht. Jammer dat het zo enorm afgelegen ligt. Het is hier werkelijk doodstil. Zo nu en dan passeert er een auto. Maar eigenlijk mag dat geen naam hebben. Het is geen drukke doorgaande weg in elk geval. Ik zal morgen maar eens de andere kant oprijden om te kijken waar ik uitkom. In de salon is alles tamelijk luxe ingericht. Ik kijk de grote kast na, maar daar vind ik alleen maar het servies en een glasservies. Verder een bar met allerlei drankjes. En natuurlijk de onvermijdelijke televisie, compleet met een video en een camcorder. Maar toch ook een boekenkast met best een aardige verzameling boeken, zowel in het Nederlands als in het frans. Dan maar eens in de kamer er naast kijken. Ik maak de deur open en kijk verrast rond. Er staat een bureautje en er op staat een computer. Het ding staat nog aan en ik zie dat cursor midden in een brief staat. Een brief aan Claudia. Vlug lees ik wat er in staat. Ook de brief van Charlotte is optimistisch, blij dat alles zo goed gaat. En ze hoopt Claudia gauw weer eens te zien. Ik sluit de brief af en sla 'm niet op. Het stuk dat zij al had vastgelegd delete ik. Zo, daar is niets meer van terug te vinden, hoop ik. Ik kijk wat er verder op de schijf staat. Ik zie dat zij haar administratie heel zorgvuldig bij houd. Vlug kijk ik na hoe zij alles heeft opgebouwd en dan breng ik mijn inkopen van vandaag ook maar in. De boodschappen van vanmorgen, de schoenen die ik heb gekocht en de kopjes koffie die ik heb gedronken. Zo, de administratie is ook weer bijgewerkt. Charlotte leeft vrij zuinig. Dat heb ik wel gezien. Maar ik weet niet hoe lang zij met het geld moet doen dat ik gevonden heb in het koffertje. Ik snuffel verder in het bureautje. De papieren dat zij gescheiden is van Guido, uittreksel uit het geboorteregister, uit de burgerlijke stand. Maar ook brieven van Claudia. En een rekening bij een franse bank. Nieuwsgierig kijk het na. Verdorie, Charlotte is rijk. Er staat maar liefst zeshonderdduizend franc op haar rekening, hoeveel is dat? Een goeie tweehonderdduizend gulden. Ik kan dus vooruit. Maar hoe kom ik er aan? Maar dan vind ik gelukkig een mapje met cheques. Nu moet ik haar handtekening nog namaken. Als dat lukt? Maar dan zoek ik haar tasje op. En in haar tasje vind ik haar pasje voor de bank. Ik neem het mee naar het bureau. Ik zoek verder en ergens in een hoekje vind ik op een stukje papier haar code. Dat is geluk hebben. Nu kan ik in elk geval geld uit de muur halen. Maar eigenlijk is het niet eerlijk. Mijn geld is het niet. Misschien heeft zij wel ergens kinderen en die hebben er meer recht op. Maar aan de andere kant, ik heb daar niets over kunnen vinden. Ze zal haar kinderen toch niet in de steek hebben gelaten, dus die kans is klein dat er kinderen zijn. Ik haal opgelucht adem. Ik doe de la maar weer dicht. En kijk weer op de schijf van de computer. Er zit ook een programma bij om frans te leren. Het frans van Charlotte was dus ook voor verbetering vatbaar. Ik zal ook maar iets aan de taal doen. Nodig is dat in elk geval. Een klein uurtje besteed ik aan de franse les. Dan sluit ik de computer af en ga verder met mijn rondgang door het huis. Er is nog een logeerkamer. Ook hier hangen in de kasten nogal wat kleren van Charlotte. Ze heeft of beter gezegd, ik heb wel een zeer uitgebreide garderobe. Er is ook nog een vliering boven het huis, maar daar is niets te vinden. De keuken en de bijkeuken heb ik al gezien. In de bijkeuken staat naast een vrij grote diepvries ook nog een wasmachine en een droger. In de keuken zelf een koelkast en een vaatmachine. Het is allemaal duur en luxe ingericht. Het ontbreekt aan niets. In de keuken zet ik koffie en met mijn koffie ga ik voor de televisie zitten. En probeer het franse programma te volgen. En soms lukt dat aardig, maar zo nu en dan snap ik er geen hout van. Ik zal elke dag goed moeten oefenen. Die avond ga ik bijtijds naar bed. De vorige nacht heb ik toch niet zo best geslapen, maar nu gaat het beter. Al gauw val ik in slaap. Netjes gekleed in een nogal wufte en doorzichtige nachtjapon van Charlotte. Tot de volgende morgen. Na het ontbijt neem ik eerst uitgebreid een douche. Na het douchen maak ik mij voor de toilettafel weer netjes op. Ook mijn pruik gaat weer op. Nu nog aankleden. Maar wat zal ik vandaag doen? Eigenlijk eerst het huis maar een beurt geven. Dat moet toch ook gebeuren. Ik trek eerst een BH en een slipje aan en er overheen een nogal laag uitgesneden T-shirt en een behoorlijk kort spijkerbroekje met rafels aan de onderkant van de pijpjes. Een paar slippers voor mijn voeten en ik ben klaar. Eerst maar naar de keuken. Aan een haakje aan de deur hangt een schort. Ik doe het ding voor, maar moet dan lachen. Het is een wit kanten schortje dat nauwelijks iets bedekt. De ruches aan de onderkant komen nog niet tot het toch al behoorlijk korte broekje. Maar toch houd ik het aan. Zo ga ik aan de slag in de keuken. De vaatwasser zit al aardig vol en die zet ik maar eerst aan het werk. Ook de wasmand zit vol en ik breng alles naar de wasmachine. Gelukkig staat aan de binnenkant in het Hollands hoe het ding moet werken en dat valt al weer mee. De kraan open draaien en ook de wasmachine kan beginnen. In de keuken ga ik verder. Maak de aanrecht schoon, de kookplaat, de gootsteen en ik veeg de vloer. Als dat klaar is, ga ik in de slaapkamer verder. Ik maak het bed op, ruim de kleren van gisteren op, doe de badkamer en tot slot de salon. Stof afnemen en ook hier de vloer vegen. Zo, dat ziet er tenminste weer goed uit. Ik zet koffie en na de koffie haal ik de vaatwasser leeg en berg ik al het servies op. Dat is toch wel gemakkelijk zo'n ding. Intussen is ook de wasmachine klaar. Ik haal alles er uit en stop het in de droger. Ook hier kan ik op lezen hoe het werkt en ik stel het ding in. De morgen is al een eind op weg. Maar misschien kan ik op de computer nog even franse les nemen. Achter het bureautje start ik het programma weer op. Een half uur ben ik intensief bezig. Maar dan ga ik terug naar de keuken om eten klaar te maken. Gisteren heb ik gezien dat er in de diepvries nogal wat staat, dus ik haal daar maar iets uit en maak dan maar een soort indische gerecht klaar. Charlotte deed dat kennelijk ook wel eens, want ik vind voldoende indische kruiden. Na het eten ga ik naar de tuin. Het is een vrij grote tuin die in het bos over gaat. Veel bijzondere planten staan er niet. Dus gelukkig valt er niet al te veel te doen in deze tuin. Ik schoffel wat onkruid en maai het gras. Ook dat ziet er weer goed uit. Na de thee loop ik wat doelloos rond in het huis. Het is eigenlijk te warm om iets te doen. Ik ga naar de slaapkamer en kleed me uit. Ik rommel wat in de kast en haal een bikini te voorschijn. Even aarzel ik nog, maar dan trek ik het broekje aan. Het is een stringbroekje, piepklein. Aan de achterkant loopt een string door de spleet van mijn billen naar de voorkant en daar bedekt een klein lapje mijn gevalletje. Het is net niet zichtbaar. Ook het bovendeel is niet al te groot. Twee lapjes bedekken mijn tepels. Er is nog een volkomen doorzichtige blouse in dezelfde kleur bij. Met de bloeze in mijn hand ga ik naar buiten. Uit de schuur haal ik een tuinstoel en een bijbehorend kussen. Ik zet het in de zon neer en haal dan een boek uit de boekenkast. Een frans boek, dan doe ik tenminste nog wat kennis op. Lekker in het zonnetje probeer ik wat te lezen. Het gaat. Al gauw ben ik verdiept in het boek en probeer de zinnen zo goed mogelijk te begrijpen. Het is hier heerlijk. Zo rustig. En ik geniet werkelijk van het zonnetje. Eigenlijk moet ik mij insmeren, maar over het algemeen word ik nogal gemakkelijk bruin, dus ik kan het zo wel proberen. De rest van de middag breng ik rustig in de stoel door, afgewisseld door een drankje dat ik dan uit de keuken haal. Maar tegen een uur of zeven gaat de zon achter het bos en wordt het minder warm. Nog even blijf ik zitten, maar dan ga ik naar binnen. Ik zet het boek terug en ga dan naar de slaapkamer. Ik kan wel even een douche nemen en iets anders aantrekken. Ik trek de bikini uit, maar blijf dan verrast voor de spiegel staan. De lapjes van het bovendeel steken nu duidelijk af tegen de rest van mijn borst. Ik ben goed bruin geworden op die twee stukjes na. Ook beneden is de afscheiding van het stringbroekje duidelijk zichtbaar. Alleen mijn billen zijn een beetje aan de rode kant. Toch moet ik even grinniken als ik mijn naakte lichaam zo zie. Maar ik zal wel niet meer als man naar het strand kunnen. Die afscheiding blijf je natuurlijk altijd zien. Daar had ik eerder aan moeten denken. Onder de douche kom ik weer lekker bij. Na het douchen droog ik mij af en maak ik mij weer zorgvuldig op. Maar wat zal ik vanavond aantrekken? Ik zoek wat bij elkaar en kleed me dan aan. Eerst een zwart slipje. Het is klein en zit strak rond mijn billen. Geen BH, maar een zwart jurkje. De stof is behoorlijk soepel en het jurkje zit strak rond mijn lichaam. Het heeft smalle spagettibandjes en het is behoorlijk mini. Ook aan de bovenkant valt het nogal laag. Het jurkje komt nog niet tot halverwege mijn dijen. Aan het jurkje zit een volkomen transparante chiffon overrok die aan de achterkant langer is dan aan de voorkant. Aan mijn voeten doe ik de zwarte schoentjes die ik pas heb gekocht met de eigenlijk veel te hoge naaldhakken. Nog even bekijk ik mijzelf in de grote spiegel. Het ziet er weer bijzonder vrouwelijk uit. Er is niet veel mannelijks te ontdekken aan het spiegelbeeld dat naar mij kijkt. In de keuken maak ik wat snacks klaar en met een glas wijn werk ik die in de salon weg, terwijl ik naar de televisie kijk. Ook de rest van de avond breng ik door met televisie kijken en lezen. Regelmatig vul ik mijn glas wijn en aan het eind van de avond ben ik eigenlijk een beetje tipsy. Tegen twaalf uur ga ik naar de slaapkamer. Ik kleed mij uit en trek weer het doorzichtige nachthemdje aan. Maar ik kan niet direct in slaap vallen. Even denk ik er aan om maar weer op te staan en naar de televisie te gaan kijken. Maar als ik op de rand van mijn bed zit, maak ik de la van het nachtkastje open. Er liggen nog wat make-up spullen. Nieuwsgierig maak ik ook het nachtkastje aan de andere kant open. Verwonderd rommel ik in het la-tje. Eerst haal ik er een pakje met condooms uit. Ik schrik. Er zal toch niet regelmatig een man op bezoek komen. Maar dat kan toch haast niet. Of ze moet die man hier ergens hebben ontmoet. Het volgende dat ik pak is een vibrator. Het ding werkt op batterijen en is vrij groot. Misschien is er toch geen man een haalde Charlotte hier haar pleziertjes uit. Ook liggen er een aantal dozen met de pil. Zeker voorraad voor een jaar. Charlotte heeft de pil tot de dag voor haar dood ingenomen. Die van vandaag, van gisteren en eergisteren zitten er nog in. Eigenlijk moet ik die pillen er uit halen en weggooien. Net of er mee is doorgegaan. Of zal ik ze innemen? Dat kan toch geen kwaad. In verwachting raak ik toch niet, maar als ik ze regelmatig elke dag inneem, dan is er meer regelmaat. Maar misschien kan mijn pik dan niet meer staan? Nou ja, zo erg is dat niet. Ik kan als vrouw gekleed toch niet met een grietje op stap om met haar naar bed te gaan. En ik besluit, ik neem ze gewoon in. Ik haal een glas water en neem de drie pillen in ??n keer in. Het doosje stop ik weer terug in de la. Ik ga weer liggen en nu gaat het beter. Al gauw ben ik in slaap. Hoofdstuk 4. De dagen gaan voorbij, worden weken en de weken gaan over in maanden. Ik ben hier nu een maand of vijf. Als ik mijzelf in de spiegel zie, dan moet ik bekennen dat ik ben veranderd. De vrouwelijke hormonen in de pil hebben mijn uiterlijk behoorlijk veranderd. Mijn borsten zijn behoorlijk ontwikkeld in die vijf maanden, mijn lichaam is veranderd. Het is haarloos, het is zacht als van een vrouw. Mijn pik hangt als een slap wezenloos vogeltje tussen mijn benen en kan met geen mogelijkheid meer staan. Mijn haar is al zo lang gegroeid dat ik in elk geval geen pruik meer hoef te dragen. Zelfs als ik naakt voor de spiegel sta, is het moeilijk iets mannelijks te ontdekken. Mijn dingetje is nauwelijks zichtbaar tussen mijn benen. Maar gekleed in de over het algemeen sexy kleren van Charlotte, opgemaakt met haar make-up spullen ben ik pas echt een vrouw. En het schijnt zelfs een knappe vrouw. Dat is ook merkbaar. Mannen kijken naar mij, proberen soms een afspraakje te maken. Maar ik hou dat soort dingen ver weg van mij. Gelukkig heb ik in deze vijf maanden de mannen buiten de deur kunnen houden. En bovendien, al zie ik en ben ik nog zo vrouwelijk, mannen interesseren mij totaal niet. Ondanks alle pillen kijk ik nog steeds graag naar een meisje. En in die vijf maanden heb ik goed geoefend op mijn frans. Regelmatig krijg ik complimentjes over het goede frans dat ik spreek. En dat heeft tot gevolg dat ik al aardig in de gemeenschap van het dorpje ben opgenomen. Regelmatig ga ik naar het dorpje om inkopen te doen en dat ga ik ook meestal iets drinken op een terrasje op het pleintje. Een enkel keertje komen de mannelijke en de vrouwelijke gendarme bij mij kijken of alles goed gaat. Ik bied ze dan koffie aan of een glas wijn, ze blijven dan even bij mij in de tuin kletsen of als het regent in de keuken of in de salon. En ze hebben gelukkig totaal geen achterdocht. Op het postkantoor kom ik nauwelijks meer. Post is er nu niet meer voor mij. De juffrouw achter het loket heeft wel eens een opmerking geplaatst dat ik geen post meer kreeg uit Holland, maar ik heb geantwoord dat als je zo lang weg bent de contacten toch verwateren. En dat heeft zij kennelijk geaccepteerd. Het is nu eigenlijk nog winter, maar dat staat tot geen verhouding tot de winter in Nederland. Het is hier eigenlijk nog steeds lekker weer. Het regent wat meer, maar de temperatuur is best nog lekker. Toch heb ik soms mijn dagen dat ik heimwee heb naar Nederland. Toch durf ik de stap niet te wagen om naar Nederland te gaan. Waar moet ik heen? Ik zou alleen terug naar huis kunnen. Maar dat kan natuurlijk helemaal niet. Ten eerste kan ik mij met goed fatsoen niet meer in mannenkleren vertonen en zouden ze dat misschien ook helemaal niet accepteren en in de tweede plaats bestaat er nog een kans dat de politie mij zoekt. Ik zou dus terug moeten als Charlotte van Amoren. En dan wordt het ook moeilijk. Misschien is er nog wel ergens familie en val ik alsnog door de mand. Nee, ik zal hier moeten blijven of ik wil of niet. En met zuinig leven kan ik nog wel een poosje vooruit. Maar misschien komt er toch een dag dat ik zal moeten gaan werken om aan geld te komen. Maar ach, komt tijd, komt raad. Maar soms heb ik toch wel mijn moeilijke momenten. Vooral omdat ik eigenlijk erg afgelegen woon. Soms denk ik er wel eens over om ergens anders een huis te zoeken, meer bij de kust, maar dat is veel te duur. Nu woon ik echt goedkoop. Aan de andere kant, bij de kust zou ik misschien iets gemakkelijker werk kunnen vinden. Ach, ik moet niet zeuren, ik kan voorlopig nog jaren vooruit. Mijn geld is best goed belegd en als ik goed zuinig ben kan ik eigenlijk van de rente nog wel leven. Ik sta op en ga voor de spiegel staan. Ik zie een goed opgemaakt en een leuk, een beetje sexy gekleed grietje voor mij. Eigenlijk kan ik nauwelijks bevatten dat ik naar mijn spiegelbeeld kijk. De push-up BH stuwen mijn heuveltjes omhoog en het is net of ik behoorlijk ontwikkelde borsten heb. Soms bekijk ik mijzelf vanuit de spiegel met foto=s van Charlotte er bij. Het is opvallend hoeveel ik eigenlijk op Charlotte ben gaan lijken. Natuurlijk komt dat ook wel door de make-up en de kleding, maar ook de vrouwelijke hormonen hebben hun werk gedaan. Niemand zal nog vermoeden dat ik Charlotte niet ben. Tenminste zolang ik mij niet naakt uitkleed. Het is toch eigenlijk raar dat ik net weer zo=n sombere aanval heb gehad. Misschien moet ik er toch eens tussenuit. Gewoon eens met vakantie. Een paar dagen naar de kust. Een klein plaatsje in de buurt van Cannes of van Nice. Ik kan toch niet mijn hele leven in dit dorpje slijten. Ik zal toch eens op stap moeten. Zal ik morgen gaan? Ik kom er nog niet direct uit. Die dag ga ik wel naar een plaatsje in de buurt. In een boekhandel koop ik een boek, een frans boek natuurlijk en een krant. Ik loop nog even wat rond, kijk wat in een boetiekje, maar dan ga ik naar het marktpleintje. Op een terrasje neem ik iets te drinken. Genietend zit ik in het zonnetje en denk er aan dat de mensen in Nederland nu in de kou zitten, terwijl ik hier lekker op een terrasje kan zitten. Dit is toch fantastisch fijn. Ik pak het boek en begin te lezen. Maar ik ben nog niet ver of er valt een schaduw over mijn boek. Als ik verstoord door deze interruptie opkijk kijk ik in het lachende gezicht van de vrouwelijke gendarme die samen met haar mannelijke collega wel eens bij mij thuis een kopje koffie of een glas wijn komt drinken. In burger ziet zij er wel leuk uit. Ze heeft zich nu meer opgetut, haar donker kort haar is nu niet verstopt onder een petje en zij is best leuk gekleed. Een leuk bloesje verbergt nauwelijks haar borsten en verder draagt zij een kort spijkerbroekje. >Vindt U het goed dat ik bij U kom zitten?=, vraagt zij beleefd. >Ja natuurlijk, ga zitten. Wat wil je drinken?= >Nee, ik kom bij U zitten, dus ik tracteer. Wat wilt U drinken?= >Graag een glas wijn, eehhh...... mam=selle......= Ze roept het dienstertje en bestelt twee glazen wijn. Dan zegt zij: > geen mam=selle als-t-u-blieft, ik heet Elise. Hoe heet U? Wat is Uw voornaam, of mag ik U niet bij Uw voornaam noemen?= >Ja natuurlijk wel, ik heet Charlotte.= Het is even stil. Het dienstertje brengt de twee glazen wijn. Ik pak het glas op: >op onze kennismaking Elise.= >Ja Charlotte, ik vind het fijn je hier ontmoet te hebben. U gaat toch al niet veel uit en U moet het toch daar eenzaam hebben, zo helemaal alleen in dat huis.= >Ik had vandaag juist een aanval van die eenzaamheid. Daarom ben ik hierheen gereden, ik heb wat gewinkeld, een boek gekocht en een krant. En ik denk dat ik er nu weer wel even tegen kan.= >Maar ......., misschien wil je er niet op antwoorden, dat is natuurlijk ook best, ik ben gewoon te nieuwsgierig, maar waarom bent U dan hier de eenzaamheid komen opzoeken?= Wat moet ik hier op antwoorden? Ja, ze is nieuwsgierig, maar als ik niet reageer, dan wordt zij misschien nog nieuwsgieriger en gaat zij het op haar bureau uitzoeken. Zachtjes antwoord ik: >ik heb in Holland een heel vervelende ervaring met mijn man gehad. Hij is toendertijd opgepakt voor allerlei duistere zaakjes en veroordeeld tot een lange gevangenisstraf. En ik was totaal onkundig van zijn praktijken. Ik heb toen scheiding aangevraagd en ben eigenlijk min of meer gevlucht. Naar deze eenzaamheid. En eigenlijk dacht ik net voor je kwam, ik moet niet zeuren, ik zit hier fantastisch, het weer is lekker, ik heb een fijn huis, een fijne tuin, een prachtige omgeving, en uit een erfenis is mij wat geld nagelaten, zodat ik er hier rustig van kan leven, wat wil ik nog meer. Maar dat neemt niet weg, dat ik misschien toch wel eens een uitstapje wil maken.= Elise legt haar hand op mijn hand. Even wil ik >m terugtrekken, maar ik aarzel en laat mijn hand onder de hare. >Ja, misschien moet je gewoon eens een dag of veertien met vakantie. Daarna kan je er weer tegen.= >Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Maar ik kan er hier goed van leven, maar dat wil niet zeggen dat ik allerlei bokkensprongen kan maken. Ik moet natuurlijk wel zuinig zijn.= Waarom vertel ik haar dat allemaal? Het gaat haar toch niets aan? Alleen omdat zij een gendarme is, zodat zij niet verder gaat zoeken? Of omdat ik het best een aardig grietje vind. Maar ja, daar schiet ik niets mee op. Al zou ik met haar willen, dat kan nu eenmaal niet. Ik haal mijn hand onder de hare vandaan en neem een slok van mijn wijn. Het is even stil. Beiden nippen we aan onze wijn. Dan vraagt Elise: >heb je zin om bij mij thuis te dineren. Heel eenvoudig, hoor. Niets bijzonders. Een etentje voor ons twee?n. Ik woon hier niet zo erg ver vandaan.= Ik aarzel. Waarom vraagt zij dat? Omdat ik haar zo nu en dan een bak koffie of een glas wijn aanbied? Of is er een andere reden? Maar eigenlijk kan ik niet weigeren. Bovendien....., ik vind haar leuk en ik vind het leuk om met haar mee te gaan. Waarom zou ik weigeren? Dan antwoord ik glimlachend: >het lijkt mij erg leuk. Dan maken we samen iets klaar, dan heb jij ook niet zo veel extra werk.= Elise lacht: >dat is goed. We drinken nu nog een glas en dan gaan we naar mijn huis. Goed?= >Ja, goed..., afgesproken....= Elise bestelt nog een glas wijn voor ons beiden. Stilletjes nip ik aan de toch wel erg lekkere wijn. Ik voel dat Elise mij zit op te nemen en eigenlijk durf ik niet op te kijken. Zou zij soms merken dat ik eigenlijk geen meisje ben? Of wat is het? Maar als ons glas leeg is, staat zij op: >waar staat je auto?= Ik wijs de plek aan en zij vervolgt: >je auto kan daar wel blijven staan, ik woon hier niet zo ver vandaan. En ik woon in een smal straatje, daar is het al moeilijk om een plekje te vinden.= >Dat is goed.= Nadat Elise heeft betaald, lopen we naast elkaar het plein af. Via een paar kleine zijstraatjes komen we in een leuk smal straatje. Daar woont Elise in ??n van de huizen. Het is een niet al te groot, maar wel leuk ingericht huisje. Een kleine binnenplaats er bij, een grote woonkeuken, een grote kamer en een prachtig ingerichte slaapkamer met badkamer.